از نظر تکنیکی و مهندسی، تمدید و تقسیم لین برق جبریل خارق العاده است و باید به مهندسان ریاست برق هرات ( هرات برشنا ) جایزه و مدال شاه امان داد
زیرا فاصله قانونی مصرف كننده از ایستگاه برق باید ٢٠ الی ٢٥ كیلومتر طول باشد اما مهندس صاحبان هرات برشنا برق جبریل را از ایستگاه برق ولسوالی غوریان و از فاصله ٧٠ كیلومتری گرفته و علاوه بر آن تمام ده و دهات مسیر این لین را از همین لین برق دار نموده اند.

این تکنیک و ابتكار عمل ریاست برق هرات در نوع خود در جهان بی نظیر و بی مثال است.

بنابراین ما، مسوولین و بخصوص بخش تکنیک و مهندسی و معاونت عملیاتی این ریاست را كه همیشه باچاشنی تعصب و تعمد به وظایف شان عمل می نمایند قابل تقدیر می دانیم زیرا به رسم تاریخی این مملكت، خاینین باید همواره تقدیر و خادمین به حاشیه رانده شوند.

در فصل های گرم و سرد ( تابستان و زمستان ) كه بیشترین نیازمندی را شهروندان به انرژی برق دارند، ورودی ولتاژ از 220 ولت 10 الی 15 ولت می باشد!!! یعنی در طول حداقل ٦ تا ٧. ماه در سال، شهروندان شهرک جبریل از صد در صد انرژی برق تنها نیم درصد از آن بهره می برند، آنهم چه بهره ای كه بعد از وساطت چهار پنج تا ترانس های مختلف، تازه می توانی فقط یک وسیله برقی را بصورت نیمه جان راه اندازی كنی، دومی را بزنی، لاجوابی!!!

در این شهرک حدودا بیست هزار خانوار زندگی می كنند و هر خانواده بخاطر استفاده بهتر از انرژی برق، بطور میانگین كم ازكم ٤٠ تا ٥٠ هزارافغانی راصرف خرید ترانس های تقویتی داخل منازل شان نموده اند.

حد اوسط ٤٥ هزارافغانی را كه ضرب ٢٠ هزار خانه نمایم، مجموعا 900 میلیون افغانی می شود!!!! یعنی بیشتر از ١٥/٥ ( پانزده ونیم ) میلیون دالر! به عبارت دیگر بیش از١٥/٥ ( پانزده ونیم ) میلیون دالر را مردم این شهرک ترانس تقویتی داخل منازل خریده اند.

مدیریت چنین امور به دوش دولت و به خصوص ریاست برق است. اگرمدیریتی وجود می داشت نمی شد باچنین مبلغ هنگفت یک ایستگاه برق در نزدیكی های این شهرک ایجاد كرد؟ من نمی دانم كه ایجاد یک ایستگاه چقدرهزینه لازم دارد اما به خوبی می دانم و قطعا شما هم بامن هم عقیده اید كه ایجاد ایستگاه در فاصله قانونی آن از مسوولیت های دولت و ریاست برق بوده و هست و این مبلغ می توانست كمک بزرگی در این مسیر باشد.

مشكل كمبود برق تنها در شهرک جبریل نه بلكه در كل شهر هرات وجود دارد اما در دیگر نواحی شهری مشكل به اندازه این شهرک نیست. یعنی نوعی بی عدالتی آشكار در توزیع همین برق موجود به چشم می خورد كه برخواسته از تعصب و تعمد كارمندان ریاست برق است.

ریاست برق هرات به دلیل كمبود برق در هرات از ریاست عمومی برشنا خواست تا توزیع میتر را در این شهر ممنوع قرار دهد. اكنون چندین سال است كه توزیع میتر قانونا ممنوع است اما همین ممنوعیت تبدیل شده به تمام هم وغم وكاروبار ریاست برق هرات از رییس گرفته تاپایین رتبه ترین كارمند این ریاست مصروف و مشغول فروش میتر از طریق بازار سیا و غیرقانونی می باشند.

قیمت میتر در نقاط مزدحم شهری كه موارد درخواست كمتراست، تا مرز یك صدهزار افغانی است یعنی پورپس و پیش را از یک نفر می گیرند و در شهرک جبریل از ٢٥ تا ٥٠ هزار افغانی می باشد.

شهرک جبریل مربوط به آمریت برق رووشان می باشد و این آمریت بین كارمندان ریاست برق حیثیت كشور كویت را دارد! به این معنا كه هركدام از كارمندان ریاست برق به هردلیلی كه دچار مشكل اقتصادی شوند و یا بخواهند زن دومی و سومی یا چهارمی را بگیرند با صدها واسطه و رشوت باید خود را به این آمریت تبدیل كنند....

بهر حال زندگی شهری بدون انرژی برق امكان ناپذیر است و ارایه خدمات برق در كل شهر هرات و به خصوص در شهرك جبریل برای دولت، ریاست عمومی برشنا شركت و ریاست برق هرات لكه ننگ و شرم است. البته اگرشرم وننگی دراین مملكت باقی مانده باشد.


محمد عارف محبی

>>>   فاصله بین استگاه برق و والسوالی اقچه ولایت جوزجان 105 کیلومتر است این ریکارد مطلق اقچه بوده وافتخارات انهم مربوط انجنیران برق جوزجان میباشد نه والسوالی جبریل هیچ کس حق دعوا را ندارد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است