در برنامه خورشید پیرامون دیدگاه پاکستان در مورد تجدید نظر درباره خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان بحث صورت گرفت.

پنج مقام برجسته پاکستانی وارد آمریکا شده اند. خبرگزاری ها گزارش داده اند که آنها از مقام های آمریکا خواسته اند که در مورد خروج سربازان شان از افغانستان تجدید نظر نمایند. دلایلی این مساله چیست؟ در حالی که گفته می شد، سیاست مداران و نظامیان طرف دار خروج کامل آمریکا از افغانستان باید باشند.

شایان ذکر است که این یک پرسش مهم است. در خبرها این مساله آمده است که مقام های پاکستانی از آمریکا خواسته اند که در مورد خروج شان ازافغانستان تجدید نظر نمایند. این مساله البته می تواند دلایلی از تفاوت دیدگاه در نظام سیاسی پاکستان باشد. به این معنا که در این کشور دو سیاست ملکی و نظامی همیشه متفاوت بوده است. نظامیان که تحت تاثیر و سلطه سازمان استخبارات پاکستان می باشند سیاست متفاوتی از سیاست مداران و حکومت ملکی را دنبال کرده اند. آنچه در واشنگتن طرح شده از سوی سیاست مداران ملکی پاکستان بوده است. آنها برداشت شان این است که خروج کامل سربازان آمریکایی نه تنها کمکی به امنیت و حوزه امنیتی نمی کند بلکه اوضاع را بدتر از آن چیزی خواهد کرد که حالا پاکستان با آن درگیر می باشد. در این جا دیدگاه سیاست مداران شباهت زیادی با دیدگاه عام منطقه ای دارد.

در منطقه کشورهای زیادی هستند که خروج کامل نیروهای آمریکایی را به زیان حوزه امنیتی خود تعبیرکرده اند. این مساله را روسیه، چین حتی ایران و کشورهای پیرامونی افغانستان در آسیای میانه بارها طرح کرده اند این خواست تنها یک دلیل دارد و آن نگرانی های شدید امنیتی است که حوزه های امنیتی شان را تهدید می کند. در این مساله سیاست مداران پاکستان دیدگاه مشترک با کشورهای منطقه ای دارد و براین اساس می توان درخواست شان از آمریکا را درک کرد.

پاکستان در همین لحظه به شدت با گروهای افراطی در خاک پاکستان درگیراست و از سویی هم این بی اعتمادی را بارها اعلام داشته که این گروهای در حال جنگ از سوی افغانستان حمایت می شوند. مقام های پاکستان هرگز افغانستان را در جنگ های شان با تروریست ها بی طرف نمی دانند آنها بارها به گروهای افراطی طالبان پاکستان اشاره کرده اند که گویا در خاک افغانستان، مخفی گاه و پایگاه دارند. آنها این گونه تحلیل دارند که با خروج کامل نیروهای آمریکایی از افغانستان، ممکن است گروهای بسیاری از خاک افغانستان حال با حمایت حکومت افغانستان و حتی بدون حمایت دولت کابل، جنگ های خونینی را در پاکستان راه اندازی نمایند. سیاست مداران پاکستان به این باوراند که با حضور نیروهای آمریکایی این تهدیدها حداکثر به حداقل، می رسد. با این تصویرمی توان نوع خواست مقام های پاکستان از آمریکا را درک کرد.

پرسش دیگری که مطرح می شود این است که حکومت پاکستان همواره متهم است که گروهای تروریستی را در خاک خود جای داده و برای شان تسهیلات را فراهم کرده است و تروریست های زیادی درخاک پاکستان فعالیت دارند و از سویی هم این پرسش طرح می شود که پاکستان به خاطر مسایل امنیتی و تهدیدات از آمریکا خواسته است که درمورد خروج شان تجدید نظر نمایند. این چه منطقی است که کشوری هم حامی تروریست باشد و هم دشمن تروریست ها؟ آری این درست است که پاکستان عامل و فاعل پرورش تروریست ها بوده و هست.

طالبان در پاکستان قوی ترین پایگاه ها را ایجاد کرده است گروه حقانی متهم است که زیر نظر پاکستان تمامی عملیات نظامی شان را در افغانستان راه اندازی کرده و می کند در انهدام کامل بازار ارگون ولایت پکتیکا گروه حقانی و استخبارات پاکستان متهم شده اند. مقام های افغانستان از کوچک و بزرگ شان به این باور هستند که همه رویدادهای تروریستی زیرنظر استخبارات پاکستان صورت می گیرد. برخی مقام های امنیتی افغانستان گفته اند که حملات به میدان هوایی افغانستان در واقع واکنشی است از حمله به میدان هوایی کراچی این مساله به وضوح روی یک نکته تاکید دارد که اقدام تروریستی در افغانستان واکنشی است از عملیات تروریستی در پاکستان البته فکر می کنم مقام های افغانستان در بیان مطالب شان کمی ناشی گری می کنند به یک نحوی همان ادعای پاکستان را تایید می کنند.

یعنی اگر شما این گونه تصویر نمایید که حمله به میدان هوایی کابل، واکنشی در برابر حمله به میدان هوایی کراچی باشد، خوب این مساله این ذهنیت را تداعی می کند که شما در آن عملیات دست داشته اید و حالا استخبارات پاکستان انتقام گرفته و می گیرد.

از این مساله که بگذریم به اصل پرسش پردازم، این حرف در ظاهر شبه انگیز و در مواردی غیرقابل درک است که شما کشوری را هم متهم به حمایت از تروریست نمایید در حالی که شاهد هستید که همان کشور خود قربانی تروریست است. پاکستان در حال حاضر مثل افغانستان قربانی حملات بیرحمانه تروریست ها می باشد، در این شکی و جود ندارد. پاسخ به این مساله با دقت به این مساله واضح می شود و آن این که کشورهای اسلامی متاسفانه چنان در منجلاب از فساد غرق شده اند که از تروریست به عنوان ابزار علیه دیگری استفاده می کنند. آنها تروریست پرور هستند و شکی نیست که عامل پیدایش و گسترش تروریست همیشه بوده و خواهد بود. کشورهای اسلامی کشورهای بیرحم و بی ملاحظه نسبت به یکدیگر هستند و تروریست را برای ضربه زدن به دیگران سازمان دهی می کنند و امکانات و تسهیلات در اختیارشان می گذارند.

پاکستان به صورت دوام دار این کاررا کرده است و می کند. تروریست های افغانستان در خاک این کشور پناهگاه های امنی دارند استخبارات این کشور از آنها حمایت می کند. اینها واقعیت های انکار ناپذیراست ولی همین تروریست ها در یک فرصت دیگر علیه خالق خود، قد علم می کنند و آن کشور نمی تواند آنها را کنترل نماید.

رییس جمهور کرزی یک وقت حرفی درستی را گفته بود که شما ماری که برای همسایه تربیت کرده اید یک روزی همین مار خود شما را نیش خواهد زد. این ضرب المثل درستی است. پاکستان تروریست را برای افغانستان برای هند و شاید برای کشورهای آسیای میانه تربیت کرد و در زمان اشغال برای نیروهای شوروی همه، تروریست پرورشدند و تروریست ها را برای همسایه سازماندهی کرد ولی همین تروریست این امکان را بدست آورد که حالا علیه خود کشور مادر نمک نشناسی نماید و بزرگترین گرفتاری را برای شان ایجاد نماید.

اجازه دهید مثال داعش را طرح نماییم این گروه در سال های 2006 و بعد از آن از سوی استخبارات عربستان سعودی و قطر و خیلی از کشورهای منطقه برای کشور عراق و سوریه و شاید جاهای دیگری که ما نمی دانیم، مورد حمایت قرارگرفت گروه داعش با ثروت کشورهای عربی برای رقبای شان درست شد و به خوبی به آنها کمک شد ولی حالا همین گروه داعش در شهر عرعر عربستان حمله کرده و رهبر این گروه گفته است که ما عربستان را می گیریم و اولین کارما تخریب خانه خدا است.

پرستش دراین خانه تبدیل به سنگ پرستی و بت پرستی شده است و باید تخریب شود. از همان ضرب المثل رییس جمهورکرزی استفاده می کنیم "داعش" ماری بود که برای بیرون ازمرزهای خود تربیت کرده بود ولی حالا این مار تبدیل به اژدها شده، حال می خواهد خود مادررا ببلعد.

هیچ شکی نیست که همین کار را روز خواهد کرد. در پاکستان همان گروهای تروریستی که زمانی استخبارات پاکستان آنها را به وجود آورد حالا می بینیم که چگونه بیرحمانه ارتش پاکستان نیروهای امنیتی و مردم پاکستان را مورد حملات انتحاری و بمب های ویران گر قرار می دهد در حال حاضر جنگ بیرحمانه ای بین ارتش پاکستان و گروهای تروریستی جریان دارد. مارهای تربیت شده حال خود صاحب خود را نیش می زنند. نمی دانم این مساله ادعا و ذهنیت است و یا اینکه واقعیت است.

گفته شده که ارتش پاکستان تنها گروهای را می کشد که برضد امنیت پاکستان فعالیت دارند ولی با گروهای که علیه افغانستان می جنگند به آنها کاری ندارد این مساله اگر واقعیت داشته باشد این موضوع را ثابت می کند که استخبارات پاکستان کماکان همان سیاست گذشته شان را دنبال می کند.

اینکه چرا و به چه دلیل مقام های پاکستانی خواهان تجدید نظرشده اند؟ ازسویی هم شکی نیست که استخبارات پاکستان طرفدار خروج سریع نیروهای آمریکایی از افغانستان می باشد، اجازه دهید که این مساله را به این صورت توضیح دهم که اصولا با خروج کامل نیروهای آمریکایی، مردم افغانستان کشورهای منطقه، جامعه جهانی و حتا درخود آمریکا، اختلاف نظر وجود دارد. این مجموعه که اشاره کردم هرگز طرف دار خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان نیست این مساله را روسیه، چین هند و تمامی کشورهای آسیای میانه بارها اعلام کرده اند.

بنابربراین حضور سربازان خارجی در افغانستان تبدیل به یک خواست ملی منطقه ای و بین المللی می باشد. حالا واضح شده است که بخشی از سیاست درپاکستان همین مطالبه را در آمریکا دارد پنج مقام پاکستانی درحال حاضر روی همین نکته تاکید دارند که آمریکا در مورد خروج سربازان شان تجدید نظر نمایند اما در این میان دو حلقه قدرت در دو کشور پاکستان و افغانستان برخلاف خواست عام موضع گرفته اند.

گروهی کوچکی در ارگ ریاست جمهوری در کابل خواهان خروج کامل و سریع نیروهای خارجی از افغانستان شده اند گرچه کسی به صراحت از سوی ارگ موضع گیری صورت نگرفته است اما آثار و علایم این گونه حکایت دارد که در ارگ کسانی هستند که مخالف حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان می باشند. این حلقه در حدی تاثیرگذار دانسته شده است که مانع رییس جمهور کرزی از امضای پیمان امنیتی شده است. رد امضای موافقتنامه، معنایش همین است که نیروهای آمریکایی باید ازافغانستان هرچه سریع تر بیرون شوند. رییس جمهور کرزی در دو مورد به شدت مورد نقد قرار گرفته است یکی همین رد موافقتنامه امنیتی و دیگری آزادی طالبانی که متهم به عملیات تروریستی شده اند.

حلقه دیگری که طرف دار خروج کامل نیروهای آمریکایی شناخته شده است، استخبارات پاکستان می باشد. این واقعیت دارد که در پاکستان هسته های امنیتی این کشور طرف دار خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان هستند. در این جا متاسفانه ما با دوخواست غیرملی رو بروهستیم این خواست ازدو مرکزقدرت یکی کابل و دیگری اسلام آباد است. این مراکز اقتدار، کوچک اما بسیار توانا می باشند. استخبارات پاکستان و ارگ افغانستان در واقع دو حلقه توانا در مخالفت با نیروهای بین المللی قرارگرفته است.

باز هم تاکید می کنم، رییس جمهور کرزی به دلیل اینکه با موافقتنامه امنیتی مخالفت کرده است، می دانید که رد آن به معنی خروج بدون قید و شرط می باشد.


محمد ناطقی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است