شمارش آرا در مراکز رای دهی پایان یافت. در بیست و چهار تمام صندوقهای رای دهی به کابل و مراکز ولایات منتقل شدند. حالا باید روشن شود که آیا واقعا صندوقهای رای دهی منتقل شده اند یا خیر. با توجه به مشکلاتی که در انتقال صندوقهای رای دهی است آیا کمیسیون انتخابات آماده اعلام نتایج نخستین تا چهارم ثور است؟ کمیسیون شکایات تا زمان قانونی دریافت شکایات هزار و دویست و شصت و نه مورد تخلف ثبت کرده که بیشتر این شکایات تلفونی بوده است و در این میان صد و شصت و دو شکایت به گونه رسمی ثبت شده است. سرنوشت این شکایات چه خواهد بود؟

احمد ضیا رفعت در برنامه گفتگوهای انتخاباتی در رابطه با شکایات تلفونی گفت: گزارش های تلفونی می تواند به منزله معلومات عمومی به کمیسیون شکایات انتخاباتی کمک کند که چه اتفاقاتی در کجا رخ داده است اما نمی تواند منبع قابل اعتباری برای کمیسیون باشد. در هر محل رای دهی فرمهای مخصوص ثبت شکایات وجود دارند که می شود در همانجا شکایات را ثبت و مستندسازی کرد. این شکایات در پاکتهای امنیتی مخصوصی گذاشته می شوند و مسوولان کمیسیون چه در محل و چه در مرکز امکان دسترسی به محتوای شکایات را ندارند، به این دلیل که شاید تعدادی از شکایات علیه کارمندان کمیسیون انتخابات باشد. این پاکتهای امنیتی به مرکز منتقل و از مرکز در اختیار کمیسیون شکایات انتخاباتی گذاشته می شود.

عضو پیشین کمیسیون شکایات انتخاباتی در ادامه اظهار داشت: علاوه بر آن رای دهندگان و نامزدان و گروهها و سازمانها می توانند شکایتهای خود را به دفاتر کمیسیون شکایات انتخاباتی در ورقهای مخصوصی ثبت و مستندسازی کنند. سوای ظرفیت نمی توان تا زمان شناسایی هویت شاکی و ثبت مسوولانه شکایت به هر تلفونی پاسخ داد و احتمال دارد از یک قریه بر اساس سازمان یافتگی خاصی پنجاه تلیفون علیه یک کارمند کمیسیون انتخابات یا نامزدی ارایه شود.

وی در پاسخ به این سوال که چرا چیزی به نام خط تلفونی یا گزارش تلفونی پیش بینی شده است، افزود: گزارشات تلفونی فقط بعنوان معلومات عمومی است و تنها سود این کار این است که کمیسیون شکایت متوجه می شود که شکایات بیشتر از برخی ولایات بی نظمی ها در آن ولایت را می رساند. فراموش نشود که هر تلفونی به معنای تخطی در کار انجام شده نیست. یکی از وظایف اصلی سازمان ملل متحد در افغانستان بر مبنای موافقتنامه بن این بود که این سازمان برنامه احصاییه نفوس را در افغانستان تطبیق کند اما این کار صورت نگرفت و بر همین اساس چند مشکل ایجاد شد.

ضیا رفعت همچنین تصریح کرد: اصل نفوس افغانستان دقیق نیست و سرشماری نمونه گیری شده است. یونیما و افغانستان نمونه گیریهای خود را دارند و چند نهاد بین المللی هم نمونه گیری کرده و تخمینی زده شده است. براساس این تخمینها نفوس بین 23 تا 30 میلیون است. مساله دیگر جابجایی است. شاید در منطقه ای نفوس امسال صد هزار نفر بوده باشد و پنج سال بعد که انتخابات می شود این صد هزار نفر به دلایلی تغییر مکان داده باشند. پس، نهادهای ما از این جابجایی آمار ندارند. همچنین نهادها سطح گروه های سنی و تراکم جمعیت در محلات را نمی دانند.
مشکل دیگر نداشتن یک آمار دقیق از افزایش و کاهش نفوس یعنی تعداد ولادتها و مرگ ومیرها است. اینها همه سبب می شوند که کمیسیون انتخابات یا هر نهاد دیگری که بخواهد برنامه ملی داشته باشد اطلاع دقیقی از جمعیت و گروههای سنی نداشته باشد.

وی افزود: کمیسیون انتخابات بیست هزار و هفتصد و پنجاه و دو محل رای دهی داشته است که برای هر محل رای دهی باید ششصد ورق رای دهی می فرستادند. یعنی در مجموع دوازده میلیون و چهار صد و پنجاه و یک هزار و دویست برگه رای دهی روان می کرد. سوال اینجا است که برای هر محل چرا ششصد برگه رای دهی؟ طبیعی است که کمیسیون انتخابات نمی داند در کدام محل تعداد مراجعه کنندگان کمتر است و در کدام محل بیشتر. بنابراین باید به تعداد مساوی برگه روان می کرد. با این هم موافق هستم که مشکل است هر رای دهنده ای کمتر از یک دقیقه رای دهد. مدت زمان رای دهی برای هر رای دهنده بین یک تا یک دقیقه و چند ثانیه است.

عضو پیشین کمیسیون شکایات انتخاباتی اظهار داشت: اگر این پروسه دقیقا ساعت هفت شروع شده باشد زمان رای دهی از ساعت هفت تا چهار است. پس در هر ساعت فقط شصت نفر قادر به رای دادن هستند. اگر کارمندان در برخی محلات سرعت عمل داشته باشند امکان دارد برگه ها تا ساعت دو و سه تمام شوند. در غیر آن، تمام شدن برگه ها قبل از ساعت دو می رساند که در کمیسیون انتخابات و یا در محلات ششصد برگه موجود نبوده است. در این صورت یا با آغاز کار کارمندان کمیسیون انتخابات بر روی میزها ششصد برگه نبوده است و یا ممکن است پیش از آغاز روند انتخابات سیصد برگه دیگر در صندقها ریخته شده باشند و ناظر باید از خالی بودن صندوقها مطمئن باشد. حالت دیگر این است که کارمندان با تبانی، دویست برگه را زیر میز و در جایی دیگر جابجا کرده باشند تا در فرصت مناسب برگه ها را در صندوقها بریزند.

وی در پایان گفت: مشکل اصلی این است که کمیسیون با وجود تجربه های گذشته می دانست که درغرب کابل اشتراک رای دهندگان زیاد است اما با کمبود برگه های رای دهی مواجه شد. در این ولایات باید مرکز و محل رای دهی زیاد می شد. نکته مطرح این است که شاید در ایجاد تعداد مراکز و محلات رای دهی در این ولایات انگیزه های سیاسی دخیل بوده است.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است