انتخابات در همه سطوح ان و در هر چیزی که نیاز به ارای عمومی و همه پرسی داشته باشد قرن ها است که در هر گوشه از جهان به شکلی برگزار شده است و اتفاقی نیست که مختص به کشورهای جهان اول، ریاست جمهوری و تابع شرایط ویژه و تکنولوژی خاصی باشد.

بدان معنا که برگزاری رفراندوم یا همه پرسی از سالیان سال پیش از این، درخصوص تمام مواردی که نیاز و لزوم اظهار نظر و مشارکت مستقیم اعضای یک جامعه، یک نهاد، یک کشور یا یک گروه را می طلبد با کمترین امکانات، صرف کمترین زمان و هزینه و بیشترین نتیجه قطعی و انی اجرا گردیده است.

از انجا که افغانستان، درخصوص ناهمخوانی سیاست داخلی و خارجی خود، تعارض منافع ملی و دولتی خود، عدم تطبیق قانون اساسی در دستگاه های قضایی و سیاست گذاری و اجرایی خود، توسعه نامتوازن و نامساعد اقتصاد و تولید خود با تمامی کشورهای منطقه، اسیا و جهان متفاوت است در انتخابات ریاست جمهوری خود نیز به بدترین شکل ممکن عمل می کند.

حضور حداکثری مردم در شرایط نامساعد جوی، امنیت فراتر از انتظار و نیز تعامل نامزدهای ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی با یکدیگر دیری نپایید که در سایه زمزمه ها و فریاد های تخلف ها و تقلب های انتخابات در برخی نواحی رنگ باخت چرا که افغانستان کشور انتقاد و اعتراض و تردید است نه تحسین و حمایت و وحدت.

شکی نیست که برخی تخلف ها از سوی نامزدها و برگزارکنندگان این پروسه عظیم ملی و نیز برخی تقلب ها از سوی مزدوران غربی و شرقی در 16 حمل به وقوع پیوسته است اما تشنج فضای سیاسی کشور و تشویش اذهان عمومی نباید زمینه ساز حضور بی مقدمه ستار سیرت و زلمی خلیل زاد برای تعیین سرنوشت یک ملت را فراهم سازد.

می توان مدعی شد سیاستمداران بی سیاست و نخبگان نااگاه افغانستان با برهم زدن جو عمومی کشور و ادعای متضرر شدن در انتخابات هفته گذشته، نه تنها کمکی به بهبود اوضاع نمی کنند بلکه دقیقا اهداف استکبار جهانی را در استثمار هرچه بیشتر و طولانی تر افغانستان فراهم می نمایند. بنابراین عبدالرب رسول سیاف، گل اغا شیرزی، زلمی رسول، قطب الدین هلال، داوود سلطان زوی و هدایت امین ارسلا این ره که می روید به ترکستان است!

در نیم نگاهی به وقایع انتخابات 2004 و 2008 ریاست جمهوری افغانستان و خاطره تلخ و بیادماندنی تقلب گسترده در کنار ناکامی مهاجران افغانستانی ساکن در ایران و پاکستان از حق رای بخاطر انچه که کمبود بودجه و اعتبار خوانده شد؛ براحتی در می یابیم که خواص افغانستان تاکنون با تصمیمات عجولانه، فاقد بینش دیپلماتیک و اینده نگری عوام و مردم ملکی را در چنین شرایط نابسمانی گرفتار نموده اند.

هدف از تفاسیر مذکور، حمایت از نامزدهای اول و دوم در نتایج اولیه انتخاباتی نیست بلکه ضرورت اگاهی بخشی به مردم و مسوولین، معترضین و منتقدین، حامیان و خاینان به ارمان های افغانستان ایجاب می نماید تا بگوییم هر اقدام، اظهار نظر و اعمال نفوذی باید بر اساس شرایط استراتژیک، فرصت طلبی غرب، منافع ملی و بسیج افکار عمومی باشد نه اهداف شخصی و قومی.

پیش از این نیز تعدد نامزدها از حد معمول و متعارف ان در جهان، هم موجب سردرگمی و تعلل مردم از انتخاب یک تیم قوی و منسجم و با برنامه شد و هم از سویی هزینه کلانی برجای گذاشت که قطعا اگر نگوییم بخش اعظم ان، نیمی از ریخت و پاش های تبلیغاتی از بیت المال صرف شد.

همین نامزدهایی که اینک دم از تقلب و تخلف می زنند روزهای قبل از انتخابات رقبای همیشگی و بی چون و چرا یکدیگر بودند که بدلیل تضاد منافع شخصی نه برنامه ها و ارمان هایشان قدرت و ابتکار یکجا شدن را از دست دادند.

کد (8)

>>>   من بخدا حیرانم ،او ارسلا و سلطان زوی به لحاظ خدا ،اگر من بجای شما میبودم خود را حلق آویز میکردم بس کنید شرم است بخدا ،شما بجای اعتراض الان باید در زندان محکوم میبودید اما صد حیف که دولت ما مصلحتیست اگر نه ،قصه ای تان مفت میبود
اجمل(پنجشیری)

>>>   مــقدار پولي كه براي اين نامزدان ناكام مصرف شده بايد از نزد آنها دوباره گفته شود به شمول جـــريمه كه نتوانستند 2 فيصد آرا را بدست بياورند
ذره شرم وحيا در چشم اينها مخصوصا دزد ظياره سلطانزوي وجود ندارد اول حساب طياره را كه اخططاف كردي تصفيه كن !

>>>   آن صد هزار کارد رای که ایشان در وقت راجستریشن ارایه کردند
کجاست ؟ معلوم دار نقص در قانون ،سیستم و عملکرد کمیسیون
انتخابات است. باید در قانون انتخابات یک یا دو ماده اضافه شود
هر کاندیکه مثلآ پنج فیصد آرا ی استعمال شده را در رای گیری
به دست نیاورد باید مصارف که بالای آن یا آنها صورت می گیرد
بازگشت شود تا هر مفتون قدرت وقت و بودجه انیخاباتی را
هـــــــدر نه دهـــــــد .
م.ش. زمین بوس کابل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است