بزرگترین مشکل آموزشی جامعه ما این است که یک روانشناسی مناسب برای تدریس وجود ندارد. برخی استادان برخورد نامناسب و تهدیدآمیز می کنند. بخش مهمی از استادان همان اندیشه های کلاسیک، برخوردها و سطح سواد و همان واژه ها و بدسخنی و بددهانی را هم در مکاتب و هم در دانشگاهها دارند.

پس از چند هفته انتظار سرانجام شام روز گذشته وزارت تحصیلات عالی کشور نتایج کنکور سال نود و دو را اعلان کرد. در سالهای پیشین نتایج کنکور قبل از شروع سال نو اعلام می شد اما بنظر می رسد امسال نتایج منتظر برگزاری انتخابات ریاست جمهوری بود. مسوولان وزارت تحصیلات عالی کشور می گوید که امسال در کانکور 55 هزار تن در تحصیلات عالی و 55 هزار تن در تحصیلات نیمه عالی موفق شده اند. به گفته مسوولان این وزارت در کانکور امسال افراد از نمره 176 پایین ناکام و بالاتر از آن کامیاب است.

رحمت الله بیژن پور در رابطه با روند آزمون کنکور در کشور اظهار داشت: متاسفانه هر سال با وجود اینکه شماری از عوامل و مواردی که بعنوان تهدیدی بر روند اجرای کنکور افغانستان برای ارتقای آموزشهای ابتدایی به عالی وجود دارد اما سال بعد مشکلات بیشتر از سال پیش می شود. پارسال نتایج با وقفه ها و تاخیر گذاشته شد و وزارت سعی داشت که نتایج را دیرتر اعلام کند تا بدلیل نبود وقت، کمتر مراجعه صورت گیرد و فشار کمتری از سوی وکلا و وزرا و کسانی که در این زمینه نیاز به همکاری داشتند صورت گیرد که بنحوی فرزندانشان در پذیرش شانس دانشگاهی ارتقا پیدا کنند. امسال هم دقیقا همین مساله پیش آمد.

وی افزود: با وجود اینکه دویست و سی هزار نفر در کنکور شرکت کردند و بقیه بدلیل مشکلاتی نتوانستد در این آزمون شرکت کنند، تنها پنجاه هزار نفر ظرفیتشان را گرفتند و پنجاه هزار نفر دیگر را هم وزارت معارف افغانستان ظرفیت داد تا در آموزشگاه های متوسط آموزشهای تکنیکی و مسلکی بگیرند. خوشبختانه وزارت معارف اعلام کرده است که در نظر دارد بیست و پنج هزار نفر افزون بر پنجاه هزار را بپذیرد. یعنی در مجموع هفتاد و پنج هزار نفر می پذیرد. در مجموع نود هزار نفر دیگر بی سرنوشت هستند. این بی نتیجگی هر سال بخشی از توقعات جوانان کشور را تهدید می کند که متاسفانه این مشکل در سیاستگذاریهای آموزشی ما آسیب شناسی نمی شود.

آگاه مسایل آموزش و پرورش ادامه داد: ما با آنکه در اکثریت ولایات گفتیم که دانشگاه تاسیس شود و این دانشگاه ها ظرفیت خود را بالا ببرند اما این کار صورت نگرفت. دانشگاه بدخشان ظرفیتی پایین اما بیشترین دانش آموز را دارد. بنابراین وقتی در حدود سی هزار فارغین داریم اما دانشگاهی در ولایت نیست، نمی توان پاسخگوی خواست جامعه بود، کما اینکه کارشناسان وزارت اعتقاد دارند بالاترین سطح پذیرش و مشارکت را به لحاظ امتحان دارند اما شانسی برای آنها نیست. پارسال بیست هزار نفر را به موسسات تحصیلات خصوصی شانس دادند اما زمانی که آنها پذیرفته می شوند کسانی هستند که بعنوان بورسیه می روند که در امتحان سعی می شود آنها را رد کنند تا دوباره پولی شوند. ریاست تحصیلات عالی خصوصی و همکارانشان هم در این مورد با موسسات بسیار ارفاق می کنند و برخورد جدی با این موسسات ندارند.

رحمت الله بیژن پور همچنین تصریح کرد: بزرگترین مشکل آموزشی جامعه ما این است که یک روانشناسی مناسب برای تدریس وجود ندارد. برخی استادان برخورد نامناسب و تهدیدآمیز دارند. بخش مهمی از استادان همان اندیشه های کلاسیک، برخوردها و سطح سواد و همان واژه ها و بدسخنی و بددهانی را هم در مکاتب و هم در دانشگاهها دارند. در مکاتب هم برخورد معلمین چنین است که تهدید می کنند و دشنام می گویند و .... این مساله مهمی است که هم وزارت معارف نسبت به آن بی تفاوت است و هم وزارت تحصیلات.
امسال در چندین ولایت نتایج پذیرفته نشد و امتحان تجدید شد. متاسفانه هر کاری در این جامعه با چالشها و مشکلاتی روبرو است. در برخی ولایات نتایج کنکور تهدید شد و نتایج محفوظ و ملموس نبود.

این آگاه مسایل آموزشی افزود: ما باید تمام تلاش خود را بکار گیریم و سمینارهایی برای استادان بگیریم و آموزشهای جدیدی را بنا کنیم تا زمینه تفاهم و همکاری بوجود آید و سطح قابلیتها در محصلین ارتقا یابد و با مشوق ها و تشویقها برای بورسیه زمینه سازی کنیم تا آهنگ همنوایی با اساتید در محیط آموزشی بوجود آید.
هر سال با سپری شدن امتحان کنکور باید چند سمینار سنگین برای بررسی و آسیب شناسی این دوران بگذاریم، به این دلیل که ما ریزشهای پسا امتحان را بررسی کنیم که در افغانستان چنین موردی پیش نیامده است. وزارت تحصیلات عالی کمیته کلاسیک امتحان می گذارد اما حقوق و وجایبشان به موقع نمی رسد.

وی ابراز داشت: وزارت تحصیلات عالی باید کسانی را که با سرنوشت جوانان بازی می کنند مورد بررسی قرار دهند. فردی با وجود تمام مشکلات در این جامعه فقیر و سنتی دوازده سال درس می خواند و امیدوار است که به نتیجه ای برسد اما به نتیجه مطلوب نمی رسد. امتحان کانکور به برزخی تبدیل شده است. شماری از استادان که تواناییهای ضعیفی دارند می خواهند امتحان سخت تری بگیرند تا طرف را عذاب دهند و به وی تشر بزنند و به لحاظ روحی نابودش کنند. این مساله باید کارشناسی و آسیب شناسی شود.

در افغانستان تورم تشکیلات یکی از بحرانها برای عبور از مشکلات است. چرا باید وزارت تحصیلات عالی با وجود کمیسیون امتحانات کمیسیونی تشکیل دهد؟ آموزش ما بسیار کلاسیک است چون هیچ تحولی را وارد مرحله آموزش نمی کنیم. آموزش بحیث یک جریان مقدس محفوظ است اما بخشی از این آموزشها بسیار کلاسیک هستند و سودی ندارند. وزارت در یک بوروکراسی در جلسات و همایشها باقی می ماند حال این کمیسیون چگونه می تواند رسیدگی کند؟

وی ادامه داد: علاج واقعه را باید قبل از وقوع کرد. باید از سال آینده متد و راهکار ما عوض شود و افراد و اشخاصی را روی کار بیاوریم که امانتدار مردم باشند. قربانی اصلی دغدغه های وزارت فرزندانی هستند که برای آموزش در توان و بضاعت اندکی بودند. نود هزار نفری که با یک " نه " تمام می شوند. معمولا استادان عرصه آموزشهای مذهبی در مضامین غیراساسی تهدیدی بیشتر از هر کس دیگری هستند. یک محصل علوم مثبته و کیمیا و فیزیک و ریاضی را خوب می داند و بسیار با استعداد است اما در آموزشهای اسلامی کند است و معلم او را رد می کند. این به مفهوم این نیست که ارزشهای دینی تبلیغ نشده است بلکه به مفهوم این است که حتی برضد ارزشهای دینی هم اقدام می شود. محروم شدن فردی از حقش دینی و ارزشی است؟ ما بزرگترین مشکلات را در تحصیلات عالی بخاطر متد کلاسیک سی سال پیش داریم.

رحمت الله بیژن پور در پایان گفت: تاثیر این متد از دست دادن صد هزار نفر و ورود یک صد هزار نفر به بازار بیکاران است. وقتی هر سال یک صد هزار نفر را از دست دهیم مشکلات بزرگی بوجود می آید. وزارت تحصیلات عالی باید سطح همکارانش را ارتقا دهد و متخصصان امور را بیشتر تقویت کند و یک استاد نباید تنها متصدی امتحان باشد. باید افراد متخصص دیگری در این عرصه وارد شوند. باید ظرفیت نیروها را بالا برد و آموزش را بیشتر تخصصی کرد و شخصیتهای معیاری گذاشت. باید یک سال آزمون بگذارند که اگر معلم و یا استادی خلاف این موازین حرکت کرد او را از وظیفه اش بیرون کنند تا استادان شایسته توسط دانش آموزان تشخیص داده شوند.

کد (30)

>>>   بزرگترین مشکل جامعه ما ساختار غلط در حکومت کشور می باشد و راهی جز اصلاح دائمی ما را به سر منزل مقصود نخواهد رساند که متاسفانه دولت توان علمی این کار را ندارد
سید علی گوهر محمودی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است