رییس اتاق مشترک ایران و افغانستان ضمن اشاره به رشد ۳۱ درصدی صادرات به افغانستان در بهار امسال گفت: برای حفظ بازار افغانستان باید به سمت سرمایه گذاری مشترک حرکت کنیم.
محمود سیادت، رییس اتاق مشترک ایران و افغانستان در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد وضعیت تجارت دو کشور ایران و افغانستان گفت: در ابتدای ورود طالبان به دولت افغانستان، تجارت با این کشور به شدت کاهش یافت اما در سه سال گذشته و به مرور روابط تجاری دو کشور با رشد مواجه شد.

سیادت ادامه داد: طی ۳ ماهه سال ۱۴۰۳، صادرات ایران به افغانستان ۵۱۷ میلیون دلار بود که حکایت از رشد ۳۱ درصدی دارد.
وی افزود: به طور معمول میانگین صادرات ایران به این کشور نزدیک به ۲ میلیارد دلار است که قطعاً در صورتی که تبادلات تجاری دو کشور طبق برنامه‌ها به نتیجه برسد، ظرفیت افزایش صادرات تا ۱۰ میلیارد دلار نیز وجود دارد.

سیادت در ادامه گفت: افغانستان دچار تحول اساسی شده و سیاست‌های بسیاری در این کشور تغییر کرده و فرصت‌های زیادی ایجاد شده است. اخیراً نیز نشستی با طرف افغانی برای بررسی فرصت‌های تجاری دو کشور برگزار کرده بودیم.
وی افزود: در گذشته، ایران کالای نهایی و ساخته شده به افغانستان صادر می‌کرد اما در حال حاضر با تعرفه‌هایی که طالبان بر کالاهای مشابه ساخت داخل اعمال کرده احتمال حذف یا کمرنگ شدن کالاهای ایرانی از بازار افغانستان وجود دارد.
سیادت ادامه داد: بنابراین با توجه به شرایط موجود و‏‬ با وضع عوارض بر واردات کالای نهایی از سوی افغانستان، حفظ بازار و تداوم تجارت با این کشور منوط به سرمایه‌گذاری مشترک است.

رییس اتاق مشترک ایران و افغانستان تصریح کرد: در این راستا باید به سمت سرمایه گذاری و یا سرمایه گذاری مشترک با این کشور برویم و بخشی از تولید را در افغانستان انجام دهیم. این تصمیم بسیار حساس است و برای حفظ بازار افغانستان، باید هر چه سریع‌تر در این خصوص برنامه ریزی کنیم.
وی با بیان اینکه افغانستان در حوزه‌های معدن و کشت فراسرزمینی قابلیت‌های بسیار زیادی دارد، گفت: اگر بخواهیم سهمی از این بازار داشته باشیم باید بر این بخش‌ها متمرکز شویم و مطالعه عمیقی بر بازار این کشور داشته باشیم.

گفتنی است، در حال حاضر روغن‌های سبک و فرآورده‌ای نفتی، گازهای نفتی، شمش از آهن و فولاد، کامپاند پلی اتیلن، کف پوش‌های غیر مخملی باف، اوره، تخم مرغ و تخم خوراکی ماکیان، هیدروکربورهای سبک و سنگین، سیمان، گوجه فرنگی، سیب درختی، انواع پلی اتیلن، سیب زمینی، انواع کفش، میوه جات و سبزیجات، پرتقال، شیرخشک و انواع کاشی و سرامیک مهمترین اقلام صادراتی به افغانستان است.

کد (8)

>>>   دو میلیون کارگر افغانستانی در ایران کار می کنند. آنها هستند که دارند کشت و کار فراسرزمینی در ایران انجام می دهند!

>>>   بله بادست پیش می کشن باپاپس میزنن بایدکالاهاشون رانخرید تاحداقل فشارمضاعفی باشه درجواب اخراج وازارافغانیهای داخل ایران

>>>   تو که ده ملیارد دلار میخواهی به افغانستان صادرات کنی و در عوض افغانستان سالانه سی میلیون دلار به ایران صادرات میکند، این ده ملیارد دلار را افغانستان از کجا کند؟
کشت کوکنار نیز منع شده است. صادرات ذغال سنگ نیز به پاکستان کم شده است.
افغانستان با تمام کشور های منطقه بیللانس منفی تجارت دارد.

>>>   اینهمه ایران با مهاجرین بد رفتاری میکنی که آخر دولت به ظاهر وطن دوست ما بگه ۳۱ درصد صادرات آنها به ما افزایش یافته اصلا ما چرا باید چیزی از ایران وارد کنیم؟ مگر خودمان نفت و گاز و معدن و... کم داریم؟ به جای اینکه بروید جیب مردم را خالی کنید به ایران و پاکستان بدید بروید از چینا اینجینیر و دانشمند و سرمایه گذار بیارید تا با سرمایه گذاری آنها اقتصادمان پیشرفت کند نه اینکه ایقدر به اینها پیسه بدید بعد بیایند بگه افغانی...

>>>   نظردهنده سوم
مگن طرف گورش کو تا کفنش باشد!!!
حالا کو معادن و منابع نفتی افغانستان تا بعد از استخراج بخواهی گپ بزنی!؟ معادن و منابع نیاز به میلیاردها دالر سرمایه گذاری دارد، مهندس و تخنیسن می خواهد، زیرساخت و پل و جاده و راه آهن می خواهد، امنیت می خواهد حکومت می خواهد.. افغانستان کدام یک از اینها را دارد؟؟؟

>>>   با توجه ارز ارسالی کارگران مهاجر میتوان گفت واردات کالا از ایران اثر تورمی ندارد و در واقع بخشی از عواید پناهندگان است.

>>>   به نظر دهنده پنجم: از لحاط معدن افغانستان ثروتمندترین کشورجهان است نفت و گاز هم آنقدر است که نیازهای داخلی را برطرف کند الحمدالله آنقدر هم اب و هوای مناسب برای تولید برق وجود دارد اما چرا دولت پی گیری نمیکنه؟ احتمالا کشتن غیرنظامیان پیشین مهم تر از رفاه مردم است؟ مقصر مردم ما است چون هر کسی از پشت کوه و بیابان بیدار میشه میایه فردا حاکم کابل میشه مردمم ازشان استقبال ... حتی اگر به قیمت بی سوادی و نابودی آینده دخترلنشان باشد.

>>>   نظردهنده هفتم :
افغانستان یکی از فقیرترین کشورهای جهان از نطر منابع است
همه جای زمین کانی هایی دارد متلا در نزدیک هسته زمین صفحات مملو از الماس هست آیا کشورها با وجود این آلماس ثروتمند هستند؟ خیر! چون درآوردن آن مقرون به صرفه از لحاظ اقتصادی نیست.. پس منابعی که از لحاظ اقتصادی ارزش سرمایه گذاری و استخراج داشته باشند تبدیل به معدن می شوند و معدنی که حجم در جا از منابع را داشته باشد قابلیت جذب سرمایه بصورت صنعتی را دارد و کشورها برای سرمایه گذاری در آن دست و پا می شکنند.. منابع نفت افغانستان هم آنقدر کم هست و هم در عمق بستر که ارزش سرمایه گذاری بزرگ را ندارد در صنایع نفت و گاز کشورهای ایران و عربستان سعودی هزاران میلیارد دلار سرمایه گذاری شده است و برای حفظ سطح تولید آنها باید سالانه صدها میلیارد دلار سرمایه گذاری مجدد انجام شود.. رقم آنقدر بزرگ است که شرکت های بزرگ نفت و گاز هم با آن عظمت تکنولوژی و سرمایه به تنهایی نمی توانند هم یک حوزه نفتی را در مزایده ها و مناقصه ها برنده شوند.. متلا در عسلویه ایران تاکنون 150 میلیارد دلار سرمایه گذاری در 24 فاز شده است و سالانه نیاز به دهها میلیارد دلار سرمایه گذاری مجدد دارد... می بینید که چه سرمایه گذاری هنگفتی است؟ این یک نمونه...منابع باید آنقدر عظیم باشند که چنین سرمایه هایی را خودبه خود به خود جذب کنند و نه یک منبع محلی با چند ده هزار بشکه نفت! بزرگترین ثروت ها هم به نظر من مردم یک کشور هستند.. ژاپن که مانند افغانستان یک کشور فقر از لحاظ منابع است ولی به لطف استعداد و تلاش مردمش نیاز به هیچ معدنی و منبعی دیگر ندارد و این سده که هست

>>>   تازمانیکه گروهای نااسلامی مانند طالبان وبقیه حکومتهای ....درراس اداره هرکشوری قرارگیرد قطعا ان جامعه باانواع کشتار قتل تجاوز جنگهای قومی وتحریم های شوارای امنیت قرارمی گیرد وباید دین به روش سالم ازسیاست جداشود تا ملاها درهمان مدارس علمی فعالیت دوشته وکاربه کاردان سپرده شود

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است