در شهر ها برق نیست، امنیت جانی، مالی و روانی وجود ندارد فساد اداری چنان هویدا شده که آن سویش ناپیداست بیکاری چنان است که روزانه ۱۸ میلیون نفر به امید کار از خانه بیرون میشوند و این حکومت بیش از چهار میلیون معتاد تحویل اجتماع داده است!

با همین فاجعه مدیریتی بیش از دوصد ولسوالی سقوط کرده است و برای این که تقصیر را از خود دور کنند با یک سخن مضحک گفتند"ما منبعد سخنرانی های خود را با «سلام سرباز» آغاز میکنیم". سربازانی که از اعاشه آن ها دزدی میکنند و همان سربازی که هنوز طالب نرسیده بود هزار نفر از آنها به تاجیکستان گریختند و ۲۰ موتور سیکلت سوار بندر اسلام قلعه را از صدها سرباز گرفتند و مجبور شدند سربازان را با خفت و خاری از ایران و تاجیکستان با هواپیما به کابل برگردانند!

با این حجم عظیم از بی نظمی، خیانت و کشتار، هیچ کس محاکمه و مجازات نشد و نخواهد شد و فقط طوطی وار میگویند پاکستان!
سخن این است: مشکل اول و اساسی و بنیادی طالب نیست، فاجعه مدیریتی حکومت داری است فکر طالب اگر برای پاکستان باشد اما سربازان و نیروی جنگی اش مردم بیکار، فقیر و درمانده همان منطقه است که اگر کارگری در ایران و پاکستان و دیگر کشورها نباشد چاره ای جز استفاده از تفنگ ندارد.

تمام حکومت داری به این خلاصه میشود که امرالله صالح گزارش فیسبوکی از طرح ها و برنامه های طالب نشر میکند جناب متفکر بزرگ هم در سخنرانی های خود با جیغ های دیوانه وار و با آنکه میداند هیچ بندر تجاری در اختیار حکومت نیست ولی میخواهد فساد اداری را ریشه‌کن کند، فضلی گروپ و رفقا و اهالی پارلمان هم در حال چپاول و خرید و فروش پست های دولتی هستند.

یعقوب قریشی

>>>   در ارگ بهترین مدیریت دنیا در بخش فحشا وجود دارد و مرتضوی هر روز مسوول یدک کشی مقبول های ارگ است و فضلی در خدمت بی بی گل.
غنی مثل روز ها شب ها هم چیغ میزند و جایش در دهلیز است و کارش پلان سازی به دوران پسا طالبان.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است