با اعلان تاریخ خروج نیرو های خارجی از افغانستان نگرانی ها شدت گرفته و به بحث داغ در رسانه ها و کاربران شبکه های داخلی و خارجی تبدیل گردیده است و اکثرا صاحب نظران و تحلیل گران ارشد خارجی، مقامات پیشین کشور های عضو ناتو و سیاست گران داخلی دیدگاه های شان مطرح می نمایند. انچه با تجربه و کار در نهادهای امنیتی و اطلاعاتی و مبارزات سیاسی نزدیک به نیم قرن اموختم در مورد خروج امریکا و ناتو و وضعیت اینده چنین بر داشتی دارم، البته شکی نیست که در تحلیل و ابراز نظر علایق، احساس، درک متفاوت و گرایش سیاسی میتواند تاثیر فراوان داشته باشد و با احترام به نظریات همه!

الف/ تحلیل باید مبتنی بر واقعیت های جاری و موجود باشد.
ب/ وضع جاری بر خواسته از از تعاملات سیاسی، نظامی و اتفاقات گذشته است یا محصول سیاست و اقدامات انجام یافته است.
ج/ دسترسی به اطلاعات در چه سطحی داریم و چگونه قرینه ها را طبقه بندی کنیم.
د/ رویداد های مشابه در گذشته وجود داشته و ایا ما از ان اموخته ایم و بکار بسته ایم.

حد اقل با این چهار شاخص معمولی می توانیم نظریات خود را پیرامون اینده بیان کنیم انچه وضع موجود به ما نشان میدهد و ساختار نظام در ابعاد ملکی و نظامی اش به نمایش میگذارد با خروج نیرو های خارجی این ساختار که بشتر به محور انحصار و دیدگاه قومی بنا یافته است، بی عدالتی، فساد از ان زبانه می کشد توان بقا و ادامه راه را ندارد این قطار باید متوقف شود و جایش را به مدیران جدید و با تفاهم ملی عوض کند چون نه در خارج و نه در داخل دیگر حامی ندارد و کارد به استخوان مردم رسیده است با این ظرفیت کشور بکام جنگ بی پایان میرود با زور سر نیزه و تطمع و پول ادامه ناممکن است.

در تعاملات سیاسی و اقدامات انجام یافته در بخش مشروعیت نظام از مشروعیت تهی است و رنج می برد چه در دور حکومت وحدت ملی که نتوانست به تعهدات اش عمل کند و این موجب فصل بزرگی از بی اعتمادی میان بازیگران است و رهبران تعهد شکن، دروغگو، فریب کار و بد قول نمی توانند تا اخر راه سالم بروند و در انتخابات اخیر که اصلاً مشروعیتی خوانده نشده است، اگر بالفرض انرا از حضور سفارت های خارجی در روز تحلیف بگیریم اینک پایان یافت و هم چنان برخورد های قومی نسبت به نیرو های مسلح و تقاعد قبل از وقت افسران جوان با تجربه در حقیقت شیرازه ساختار امنیتی نیرو های مسلح را معیوب ساخته است، انتقال کامل صلاحیت ها در ارگ و در کنترول یک تیم کوچک در بخش قرارداد ها و پروژه ها و حتی انحصار بازار (ادویه، تیل) و جدال قرادادهای بزرگ تحمیل توزیع تذکره الکترونیک بر خلاف قانون و فیصله شورای ملی و تاختن به زبان پارسی و اقوام افغانستان و متاسفانه قرار دادن نخبگان سیاسی بگونه مقطعی در برابر هم و تلاش برای رویارویی و درگیر ساختن رهبران ازبک تاجک هزاره و پشتون که این سیاست با منافع و مصالح کشور سازگار نبود و نیست و این موجب عدم اعتماد به تیم حاکم شده است و همه انتظار رفتن اش را دارند و نظام غیر قابل ترمیم است باید از ریشه تغییر کند در غیر ان نه تنها موجب سقوط بلکه مردم و جامعه را نابود میکند.

طالبان در چه موقعیتی قرار دارند و ایا با نظام موجود کنار میایند، هرگز طالبان (امارت اسلامی) در یک چنین موقعیتی با ارگ کنار نمی ایند و تیم موجود را حریف نمی پندارد و بارها گفته اند که دولت بحیث یک جناح در مذاکرات صلح و سایر جناح ها هر چند اشرف غنی با استفاده از کارت قومی و غلجی و پول های نا مشروع تلاش کرده است بخشی از رهبران طالبان را به محور حاکمیت پشتون ها دعوت کند از دیر گاهی چنین کاری ادامه داشت اما به نتیجه نرسید، طالبان طرف دعوای شان امریکا است، وقتی رهبران گذشته امریکا (ترامپ) انها را جنگجویان ازادی خواه، سرکش و قابل اعتماد می خواند یعنی این بخشی از نگاه دستگاه اطلاعاتی و دپلوماسی امریکا است و این نگاه کاملاً تغییر نمی کند و طالبان بعد از خروج امریکا جایگاه برتری را میان اقوام و مردمان روستا ها به حیث قهرمان جنگ در برابر تجاوز کمایی میکنند چون اندیشه ازادی خواهی، استقلال طلبی توام با ارزش های دینی (جهاد) انرا برای شان اعطا میکند بنا در یک مقایسه به سادگی نتیجه را در می یابیم و دشواری را درک می کنیم که کشتی قدرت غرق طوفان است.

اگر به محور گذشته دور تر برویم با وجود اینکه تفاوت های بی شماری وجود دارد اما مشابهت های نیز است، وقتی روسها خارج شدند همه تلاش ها برای دسترسی به یک توافق قابل قبول برای همه طرف ها سامان نیافت و دوکتور نجیب با اعتماد به ظرفیت غیر قابل انکار کمتر به روند مصالحه باور داشت و با اتکا به تجارب استخباراتی در تعامل با میانه رو ها و حکمتیار فرصت ها را از دست داد هم خود و هم مردم را قربانی نگاه قومی کرد به هیچ گونه ظرفیت نیرو های مسلح و مدیریت سیاسی امروز را با ان زمان مقایسه کرده نمی توانیم، صداقت، تعهد، عدم وابستگی، وطنپرستی ان زمان بی مثال بود اما پوسیدگی فکری درون قدرت ان همه را بر باد داد و زمینه مشارکت و حل قضایا را مانع گردید، متاسفانه حوادث غمبار امروز بد تر از گذشته است، افکار مدیران است که فاجعه می افریند مردم و جامعه را بسوی قهقرا و نابودی می کشاند.

در نتیجه با وجود گسترش روابط و گردش بی وقفه اطلاعات تجربه حضور فعال کشور ها و موجودیت شبکه های فعال نیابتی اطلاعاتی دولت ها، فعالیت و اگاهی رسانیدن رسانه ها و شبکه های اجتماعی، اجماع دولت های منطقه برای عدم بازگشت امارت اسلامی، روحیه فوق العاده مردم و نخبگان برای رسیدن به صلح، اگاهی جامعه از ارزش های نوین حقوق بشری، مزایای مشارکت سیاسی، دموکراسی، ازادی بیان ووووو در صورت نرسیدن به توافق روی میز و انجام یک قرارداد معنی دار و ترتیبات ساختار شکن تداوم جنگ به گونه های مختلف و قالب های کمتر قابل درک در اینده به شیوه خیلی وحشتناک اجتناب ناپذیر است، ساماندهی نیروی بازدارنده سخت و زمان بردار خواهد بود، پس هنوز فرصت کوتاه برای حل عقلانی با احترام به خرد جمعی وجود دارد انرا از دست ندهیم که فردا دیر خواهد بود. در ابعاد بازی های جدید رقابت ها صف بندی ها جایگاه دولت ها بعد خواهم نوشت.

جاوید کوهستانی

>>>   فراموش نکنید که روس ها بطور کامل برآمدند مگر امریکا تنها نیروی های پنتاگون را خارج میکند. اردوی اجیر آن تا لایتنهای خواهد بود.
آتش خاوری

>>>   کاکا جان یا خود را برای امارت اسلامی آماده کن یا دوباره جنگهای داخلی شروع میشود
شما گمان میکنی طالبان با شنیدن خروج آمریکاییها و در حالی که سرمست از غرور پیروزی بر کفار هستند می آیند و با ما سر مذاکره می نشینند؟
که به ما ارزش حقوق بشری بدهند یا آزادی بیان؟
خب عزیز جان اگر اینها را قبول داشتند که می آمدند سالها قبل مذاکره میکردند.همین جوانان پرشور و نخبه از حالا و بعضی ها بعد به فکر فرار به کشورهای همسایه هستند که کشور ایران هم وضعیت سختی دارد اروپاییها قبول نمی کنند و پاکستان میماند

>>>   محترم جاوید کوهستانی:
رهبری جمهوری دموکراتیک افغانستان از ابتدا برای مصالحه با مخالفین مسلح توسط ناتو حاضر بودند. کارمل بار ها در بیانات تاریخی اش به خصوص در تیزس های دهگانه ای خویش از صلح حرف میزد ولی صلحی که برای مردم ارامش و اینده روشن به ارمغان میاورد او صلح با تروریستان را خیانت به منافع ملی تلقی میکرد و تجربه طی سی سال اخیر پیشبینی های او را ثابت کرد. حزب و دولت اماده بودند که از همان لحظه ای توقف تجاوزات پاکستان بر حریم افغانستان شوروی ها را به کشور شان عودت دهند ولی تنظیمها اختیارات سیاسی و تصمیم گیری های لازم را بدون اجازه پاکستانی ها نداشتند. گذشته از ان تحولات درون حزبی در کابل قضایای صلح را شکل دگر داد . دکتور نجیب صادقانه در راه تامین صلح پیش میرفت و حتی حاضر به ترک قدرت شد و در این رابطه اسناد موثق در بخش ملاقات های مکرر داکتر ضمیر رییس ریاست اول خاد و دگر مقامات ارشد حزبی و دولتی با نمایندگان تنظیمها ظاهر شاه و تیم وی وجود دارد . طور مشخص ده ها بار از احمد شاه مسعود دولت دعوت کرده بود که ایشان جواب رد میدادند. ...تلاشهای زیاد از طرف دولت صورت گرفت ولی از همان مرحله نخست قضیه برای همه روشن بود و ان اینکه پاکستان پروگرامهای دگری در سر داشت در غیر ان پاکستان میتوانست به تعهدات قرارداد جینیوا پابند باشد پاکستان میدانست که اشرار افغانی اهل حکومت کردن نیستند زیرا تجارب چندین ساله ای اس ای برای شان نشان داد که این تنظیمها تشنه خون یک دگر اند ...نقشه و پلانهای ایران و پاکستان چیز دگر بود که انرا افغانها قدم به قدم طی سی سال اخیر تجربه کردند و گذشته از ان امریکا و چین کار شوروی را هنوز یکطرفه نکرده بودند... و هنوز به نیروهای تروریستی افغانی مقیم پشاور ضرورت داشتند....لذا امریکا و جمهوری خلق چین نیز هیچ نوع علاقمندی به ختم واقعی جنگ در افغانستان نداشتند الی تجزیه کامل شوروی و گسترش بساط تروریزم از طریق اشرار افغانی به جمهوریتهای شوروی.و بدست گرفتن کنترول کامل افغانستان توسط پاکستان.
در شرایط امروز بازیگران امروز همان اشرار دیروز در لباس طالب همان امریکاییان و ... حامیان تروریزم در منطقه استند نقش روسیه و ترکیه و سایر همسایگان ما وابسته به منافع ملی انها میباشد.ولی عنصر بد تر از همه عناصر زشت که نامبرده شد دولت کنونی افغانستان است . طوریکه جناب کوهستانی تعریف کرده اند تاریخ قدیم و معاصر افغانستان هیچگاهی شبیه حکومات کرزی و غنی به مثابه ای حکومت های عقیم خنثی بیمقدار و غیر مردمی را تجربه نکرده است.
در موجودیت چنین دولت فرسوده و عدم وحدت میان نیروهای مترقی در کشور
اینده هر نوع صلح در افغانستان تاریک خواهد بود...
حنظله

>>>   جناب کوهستانی!
میخواهم راجع به دو بخش برداشت تحلیلی تان:
«« الف: تحلیل باید مبتنی بر واقعیت های جاری و موجود باشد.
دال: رویداد های مشابه در گذشته وجود داشته و ایا ما از ان اموخته ایم و بکار بسته ایم»».
اشاراتی داشته باشم:
باید تذکر داد که من خود شاهد زنده در آستانه آمد آمد طالبان بار اول بوده ام٬ که میتوان اوضاع آن زمان را با وضع موجود چنین مقایسه کرد:
- دولت اسلامی تا آخرین دقایق صادقانه از پایتخت دفاع نمود و حتی شبی هم که کابل توسط فوح پاکستان و میسونری های طالب اشغال شد مقاومت تا صبحدم ادامه داشت؛
- عقب نشینی منظم تمامی دستگاهای دولتی و قوای امنیتی به سمت شمال؛
- جپاولگران جهادی همه نقدینه ها و زیورات را به سهولت با خود انتقال دادند؛
- جایداد های غصبی و تعمیرات نا تمام شان قابل استفاده نبود٬ بجز خانه های مسکونی ایشان که سران طالب دران جابجا شدند؛ به شمول خانه جنرال نامدار ستاره فلمی ظاهر اغبر که از خانه اش روز های متوالی طالبان مواد ذخیره شده را بیرون میبردند؛
- اکثریت مطلق سلاح خفیفه و ثقیله به استثنای توپ و تانک و طیارات را دولت در حال عقب نشینی با خود حمل کرد؛
- جبهه مقاومت تحت رهبری خردمندانه مرحوم استاد شهید و قومانده ابر مرد تاریخ مسعود بزرگ به سرعت در سراسر شمال٬غرب و افغانستان مرکزی بسیج شد؛
- به نام طالب اصلا در شمال قوایی وجود نداشت؛ البته خیانت فرزند ناخلف شمال جنرال ملک( درین اواخر وی بطور مشکوک توسط استخبارات دوباره در حال مطرح شدن است) و ستون پنجمی های محلی نظر به تعلقات قومی و زبانی که منتظر خیر مقدم گفتن طالب بودند؛
- در شرق٬ جنوب و جنوب غرب کشور بسا جهادیان یا قبلآ تسلیم طالب شده بودند و یا اینکه در رکاب طالبان بودند؛
- در داخل دولت اسلامی ستون پنجمی یی وجود نداشت٬ اگر تعدادی هم وجود داشت مانند حامد کرزی قبلآ فرار و با ایشان پیوسته بودند (کتاب جنگ اشباح درین مورد به تفصیل نگاشته است)؛
- علیرغم همکاری پنهانی انگلیس و امریکا در ظاهر یگانه حامی طالبان استخبارات پاکستان بود و پول سعودی و امارات که تا آخر هم جز این سه٬ کشور دیگری رژیم قرون وسطایی ایشان را به رسمیت نشناخت؛
- اکثریت جهادی ها هنوز هم انرجی٬ توان٬ قدرت تحرک٬ جوانی و جذبات روانی و روحی را داشتند٬ که دوباره بالا شدن به کوه ها٬ با توت و تلخان ساختن و با پای پیاده حرکت کردن برای شان سهل بود؛ و مردم نیز با همه بیچارگی و ضعف اقتصادی از ایشان حمایت بیدریغ داشتند؛
- طالبان بار اول با اندام های نحیف و لاغر٬ شکم های گرسنه٬ پیراهن و تنبان شاریده٬ لنگوته های سیاه کهنه و چرکین در سر و چپلک های پلاستیکی شاریده در پای٬ سوار در عقب پیک اپ های تویوتا که بغلط داتسون مینامیدند با نمبر پلیت های( UAE )امارات متحده عربی٬ وارد کابل شدند که کسی هم به استقبال ایشان نشتافت؛
- اقامتگاه طالبان در مهمانخانه های طویله مانندی بود که برای جلوگیری از سرما٬ ناگزیر برای گرم شدن به آغوش کمکی طالبان پناه میبردند٬ و در رژیم غذایی نیز غیر دال و قورمه کچالو چیزی به خوردن نداشتند٬ استثناآ شوربای چرب پر گوشت در مهمانی های شاندار شان بملاحظه میرسید؛
- طالبان در مقابل همه مظاهر تمدن ( تلفون٬ رادیو٬ تلویزیون٬ عکس و کامره و نوارهای ضبطی) که از دید شریعت آنزمان شان حرام بود مبارزه میکردند؛
- طالبان به حیث پیشقراولان تجار و صنعتگران پاکستانی و شرکت یوناکال امریکایی ایجاد شدند؛
- طالبان حین ورود به کابل بدستور استخبارات پاکستان و سرسپردگی مزدور بی ننگ و بی غیرتی بنام شهنواز تنی سپه سالار قشون سرخ افغانی وزیر دفاع (ع ج ع ج)وقت رییس جهمور داکتر نجیب٬ رییس جمهور و برادرش را به دار آویختند؛
و حالا بعد از بیست سال چرخیدن چرخ گردون بدور خویش ملاحظه میفرمایید که:
ـ عناصر غیر شرعی طالبان( تلفون٬ عکس٬ کامره٬ رادیو٬ تلویزیون و رسانه های اجتماعی) حالا نه تنها مشروع است که به بهترین وسیله و ابزار تبلیغانی ایشان مبدل شده اند؛
- دم و دستگاه دولتی از کرزی تا احمدزی در پیش بینی از چنین روزی٬ اولین اقدام شان خلع سلاح کردن تمامی مجاهدین و مقاومت گران شمال بود؛
- دولت نامنهاد موجود در داخل با خود در جنگ است و با داخل شدن رسمی طالب به پایتخت نتنها مقاومتی وجود نخواهد داشت که بیرق طالب از بسیاری ادارات دولتی و اماکن مسکونی بسرعت افراشته خواهد شد؛
- قوای امنیتی نه تنها محلی برای عقب نشینی نخواهند داشت که شاید در لحظات ورودی یاقبل ازان از هم خواهد پاشید؛
- چپاولگران برای نجات ثروت ها و دارایی ها و نقدینه های چپاول شده همه به یکبارگی راهی میدان هوایی خواهند شد؛
اکثری در اثر ازدحام و یا گلوله باران بادیگاردان شان به خاطر سبقت جستن کشته خواهند شد؛ آنانی هم در صورت رسیدن به فرودگاه٬ داستان تخلیه سایگون در وقت عقب نشینی امریکایی ها از ویتنام را تجربه خواهند کرد و تاریخ تکرار خواهد شد.
البته اینبار امریکایی ها قبلا کشور را ترک کرده اند و تنها نوکران افغانی شان مانند نوکران ویتنامی آنزمان در بام ترمینال در هیلی کوپترها پای کشال خواهند ماند؛
- قصرهای افسانوی همه به فوجیان پاکستانی و سران طالب و سران قبایل به میراث خواهد ماند. بار قبل تنها خانه های عیان نشین وزیر اکبرخان به مهمان خانه های فوج پاکستان مبدل گشت؛
امااین بار شیرچورها و عزیزی تاور ها و بسم الله تاور ها و باغ و قصر فهیم ها و قانونی ها و عطاها و سایر بناهای مفشن دزدان و چپاولگران در سراسر پایتخت؛
- برخلاف دولت سلامی آنزمان٬ در دم و دستگاه دولت جمهوری اسلامی موجود اکثری رهبران و کارمندان یا طالب اند و یا طالب پرست؛
- انتقال طالبان و داعش توسط دولت کرزی - احمدزی به شمال برای برهم زدن صفوف مقاومت در صورت نیاز به تشکیل جبهه مقاومت؛ که حالا تمامی شمال ( پایگاه مقاومت آنزمان) را در اختیار طالب و داعش قرار داده اند؛
- قوماندانان و بزرگان جهادی به عوض آمادگی برای عقب نشینی به شمال بمنظور تشکیل جبهه مقاومت؛ هریک از عطا تا عبدالله٬از اسماعیل خان تا الماس و گذر٬ از قانونی تا بسم الله خان یا در تلاش تخریب و نابودی پایگاه مقاومت ( پنجشیر ) اند و یاهم در پی چاپلوسی و تملق و پابوسی سران طالب برای زنده ماندن خود٬ اندوخته های ملیارد دالری و قصرهای فرعونی؛
- این بزرگان جهادی ولو اگر صادقانه هم خواسته باشند٬ که صداقت در چهره های چون قانونی و عطا٬ گذر و الماس همانند تقاضا از هندو به خلوص نیت به قرآن است؛
دیگر نه آن انرجی و توانایی و قدرت تحرک و انگیزه را دارند که با شکم های قطور و عضلات فاسد شده از امراض شکر و فشار خون از قصرها بدون قلدران محافظ به بیرون قدم بگذارند؛ چه برسد به آن که بدون موترهای لوکس زرهی به کوها بالا شوند؛
- اگر جبهه مقاومتی شکل بگیرد٬اینبار بار نه آن استاد توانا و پیر خرد با ماست٬ نه هم آن تهمتن دوران و تاریخ؛ رستم دستانی که عهد بسته بود تاحد باقی ماندن جایی به اندازه پکولش مبارزه خواهد کرد.
گرچه از وجود فرزند برومند آن ابر مرد نور امیدی به دلها می تابد٬ اما نداشتن تجارب چهل سال پدر سپه سالارش٬ و از همه رنج آور تر اینکه در مرکز مقاومت و زادگاه مسعود بزرگ حالا دسایس و توطیه های توسط همقطاران نا اهل و نامردش برای نابودی فرزند برومندش توسط پنجشیریان خودش در جریان است چه رسد به دسایس دشمنان بیرونی اش؛
- طالبان اینبار مجهز با لباس های جدید و پاک و اتو شده٬ واسکت های با مود برابر٬ چپلی های قیمتی پشاوری و لنگوته های پاچ سیاه از لطف و کرم و سخاوت لوی بابا غنی احمدزی و کود ۹۵ سوار بر موترهای زرهی سخاوت امیر قطر و هاموی های امریکایی از الطاف گلاب منگل و سپه سالار ویسا قوماندان لشکر شمال٬ با کر و فر و شان و شوکت داخل پایتخت خواهند شد؛
- اقامتگاه طالبان البته همان داستان کلاسیک ( مزرعه حیوان) نوسینده شهیر انگلیسی جورج اورویل هست٬ که این بار در بسترهای نرم هوتل های پنج ستاره لمیده و مینوی غذایی هم به گونه ایست که شادروان المتوکل علی الله در چهل سال سلطنت به آن دسترسی نداشتند. با آن همه٬ طلبای کرام از عدم موجودیت کلوخ استنجا در هوتل٬ که جز شریعت طالبانی است ناراض اند و علیرغم شکایات رسمی مهمانان توجهی از طرف میزبانان صورت نگرفته است؛
- طالبان را نه تنها اکثریت کشورهای جهان درین دوره به رسمیت میشناسند که رقابت های دپلوماتیک کشورهای جهان و دپلوماتان شان برای جلب توجه و گرفتن عکس های خودمانی باایشان از عجایب روزگار است؛
- طالبان این بار نه تنها به خاطر منافع باداران پاکستانی٬ بل به خاطر منافع استعماری غرب در چپاول ثروت های بی پایان طبیعی٬ منابع آبی و پیشبرد منافع ستراتیژیک کشورهای همسایه تا منطقه و آروپا و امریکا احیا مجدد شدند و برای مدت طولانی حامی منافع ایشان خواهند بود؛
- یگانه وجه تشابه میان طالبان دوره قبل و طالبان این دوره در ربع قرن٬ موجودیت چهره مرموز و شیطانی ای بنام خلیلزاد است٬ که بار اول هم در ایجاد این هیولاهای تاریخ نقش کلیدی بازی کرد٬ و این بار نیز در احیای مجدد و شخصیت بخشیدن جهانی به این گروه قهرمانی های بی نظیری را از خود بجا گذاشت.
موصوف شایستگی آنرا دارد تا به عالی
ترین مدال استخباراتی کشورهای خلیج٬ پاکستان٬ انگلیس و امریکا مفتخر گردد ( اسراییل از خودش است)؛
- آنگونه که از امیر حزب اسلامی ورور حکمتیار با شور و هیجان زایدالوصفی حین قدم رنجه فرمودن ایشان بالای اسکلت های پنجاه هزار قربانی کابلی استقبال به عمل آمده بود؛
اینبار از طالبان ن نیز نمایندگان یوناما٬ جامعه اروپایی٬ سفارتکبرای ایالات متحده٬ پاکستان٬ عربستان٬ امارات٬ قطر و ترکیه٬ ستون پنجمی های ارگ٬ شورای علما در راس مفتی اعظم شیخ الحدیث سیاف٬ سناتوران معظم و وکلای مصوون از همه جنایات٬ حنرالان مخلص وزارتهای دفاع و داخله٬ شخصیت های خبیر و آگاه و دانشمندانی چون اسماعیل یون٬ فیض زلاند و عبدالستار خواصی و نیازی و کروخیل و عطا و بسم الله و قانونی و اتمر و سباوون و هزاران محصلین دانشگاهی و مدرسه ای مشتاق دیدار از ایشان و قربانیان انتحاری و انفجاری از ایشان استقبال بعمل خواهد آورد؛
در آخر باید گفت که ما از تاریخ چیزی نیاموختیم٬ و ملتی که از تاریخ نمی آمورد تاریخش تکرار شدنیست٬ چه به شکل کمیک یا هم شکل تراژیک آن.
با سپاس
عظیم کوهستانی

>>>   کوهستانی صاحب!
لکچر خوب بود امید است که شوخی نباشد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است