سرانجام پس از شش ماه مذاکرات صلح در قطر و برگزاری اجلاس مسکو، اکنون چشم‌ها به اجلاس استانبول دوخته شده است.
گفته می‌شود به زودی اجلاس مهمّی سیاسی برای پایان‌دادن به بحران بیست سالة افغانستان و آوردن صلح در استانبول ترکیه برگزار می‌شود. در این اجلاس ظاهراً همة طرف‌های بحران افغانستان؛ اعم از قدرت‌های بزرگ، کشورهای همسایه و جوانب داخلی و احتمالاً شخص رییس جمهور حضور می‌یابند.

بنای اجلاس استانبول با پیام لینکن وزیر خارجه ایالات متحده امریکا به حکومت و طالبان گذاشته شد. از آن‌پس رسانه‌های غربی درباره اهمیت این اجلاس تبلیغات زیادی به راه‌ انداختند؛ انگار در اجلاس استانبول جنگ 20 ساله خاتمه می‌یابد و کبوتر صلح در آسمان کشور به پرواز درمی‌آید. بدون تردید غربی‌ها در این تبلیغات اهداف خاصی را دنبال می‌کنند و با ایجاد فضای تبلیغاتی، ماهی‌های موردنظر خود را می‌گیرند؛ چنان‌که در مورد مذاکرات صلح قطر همین کار را کردند؛ ولی صلحی به دست نیامد.

آشکار است که امریکا از ادامه جنگ در افغانستان عاجز است؛ می‌خواهد پیش از آن‌که آتش‌بس موجود بین این کشور و طالبان شکسته شود، نیروهای نظامی خود را بیرون کند. صلح، پرده‌ای است که بر روی افتضاح شکست خود می‌کشد؛ بر این اساس صلح ناقصی را تحمیل می‌کند که زمان کوتاهی دوام نمی‌آورد و جنگ‌ها و بحران‌های دیگری را در درون خود می‌پرورد.
صلحی که در آن خواست مردم افغانستان درنظر گرفته نشود، آغاز بحران دیگری خواهد شد که پایانش ناپیدا است.

برخی از سیاست‌مداران کشور نیز خوش‌بینی خود را به نتایج اجلاس استانبول اعلام کرده گفته‌اند در استانبول به بحران افغانستان مهر پایان زده می‌شود. برخی از این سیاست‌مداران امارت اسلامی را به نظام جمهوری ترجیح می‌دهند. آن‌ها قدرت را بو می‌کشند و احساس می‌کنند که حالا بوی قدرت از جانب طالبان می‌رسد.

برخی دیگر از آن‌ها با اشرف غنی در کینه و عناد اند؛ یا در حکومت کنونی به قدرت نرسیده‌اند و یا از قدرت افتاده‌اند. آن‌ها با خود می‌گویند در دیگی که من شریک نباشم چه کله گوسفند بجوشد چه کله سگ.

در همین‌حال ریاست جمهوری، شورای مصالحه ملّی، پارلمان و برخی نهادهای دیگر نیز ذوق‌زده از اجلاس استانبول استقبال کرده‌اند و در حال آماده‌کردن طرح‌های خود هستند. رویترز گزارش کرده است که رییس جمهور غنی طرح سه مرحله‌ای را به نام "نقشه راه صلح" آماده کرده است. رویترز این سه مرحله را این‌گونه عنوان کرده: 1. مذاکره، توافق سیاسی و آتش‌بس با نظارت بین المللی؛ 2. برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و ایجاد حکومت صلح؛ 3. اصلاحات قانون اساسی و ادغام مجدد مخالفان و مهاجران.

امّا مسألة مهم در این موضوع جای خالی مردم است؛ در این پازل نظر مردم که صاحبان کشور و حکومت و نظام هستند جایی ندارد. از طرح‌ها و دیدگاه‌های پشت پرده و پیش پردة صلح حتّی حافظ شیرازی هم خبر دارد؛ امّا مردم افغانستان در سایة جنگ و ناامنی در بی‌خبری مطلق به سر می‌برند. رهبران سیاسی منفک‌شده از مردم، این روزها مشغول دیدارها و مذاکرات با طرف‌های داخلی و خارجی هستند؛ با مقامات امریکایی، ترکی، ازبکی، روسی، پاکستانی، قطری و ... مذاکره می‌کنند؛ امّا به دیدگاه‌های مردم افغانستان ارزشی نمی‌دهند.

با این‌که اکثریت مردم با تظاهرات و اجتماعات خود بارها از نظام جمهوری حمایت کرده‌اند؛ حتّی سران جمهوری نیز در حدّ اطلاع‌رسانی مردم را در جریان نمی‌گذارند. ظاهراً رئیس جمهور غنی فکر می‌کند حمایت مردم از نظام، حمایت از او نیز می‌باشد؛ غافل از این‌که مردم از نظام جمهوری و دستاوردهای 20 سالة اخیر در برابر امارت اسلامی طالبان حمایت می‌کنند؛ در همان‌حال از ناکارامدی، فساد و ناتوانی حکومت کنونی آگاهی دارند و رنج می‌برند.

در تحوّلات نیم قرن گذشتة افغانستان ثابت شده است که هر طرح و برنامه‌ای که قدرت‌های بیرونی و رهبران منفک‌شده از مردم تصمیم بگیرند و نقش و نظر مردم در آن کم‌رنگ باشد، خود تبدیل به بحران‌های درازدامنی خواهد شد.

سید اسحاق شجاعی

>>>   مردم در افغانستان سه طبقه هستند:یکی اطرافی که اکثراً بی سواد هستند و در قریه جات و اطراف زندگی میکنند،یکی اشخاصی که در شهر ها زندگی میکنند ،اما بی سواد هستند و نظر محافظه کارانه اطرافی دارند و یک گروپ اقلیت شهری که شامل با سوادان و کارمندان ادارات دولتی اعم از زن و مرد و شاگردان مکاتب و پوهنتون ها هستند.
مردم اطراف را از دموکراسی و دموکراسی بازی خوش شان نمی آید و به همان نوع زندگی قرون وسطی یی خود عادت دارند و تجدد نمیخواهند.
مردمان شهر که بی سواد هستند،روی زمانه سز ناسازگاری با دموکراسی نشان نمیدهند،اما از زیر دل طرفدار زندگی محافظه کارانه دهاتی هستند.
باقی میماند یک اقلیت محدود شهری که طرفدار آزادی و دموکراسی و رقص و پایکوبی و تلویزیون و فلم وسریال و غیره هستند.
بنأ اکثریت مردم افغانستان با دموکراسی و آزادی سر سازگاری ندارند و محافظه کار اند.
دین و کلتور و عنعنات و رسم و رواج های قرون وسطی یی که از هزاران سال پیش در مغز و گوش و پوست و رگ و استخوان مردم نهفته است،در مدت بیست سال شما داوطلبانه نمیتوانید آن را از بین ببرید.
اگر از زور کار بگیرید،مردم به کشور های همسایه فرار میکنند و کشور های همسایه یا خود محافظه کار اند و از انتقال دموکراسی به کشور شان هراس دارند و ازین مخالفین پشتیبانی میکنند و یا این کهدبخاطر تصرف افغانستان توسط این اپوزیسیون،از آنها پشتیبانی میکنند و آنها را مسلح میسازند.
بنأ افغانستان یک دولت اعتدالی بکار دارد که بتواند در مرحله اول همه جوانب را زیر یک چتر بیاورد و همه مردم را خلع سلاح کند،بعداً آهسته آهسته،دوباره تحولات دموکراسی را مثل دوران ظاهرشاه و داودخان روی کار بیاورند.
اما این مرتبه از مرکز بطرف اطراف نروند،بلکه دموکراسی را از اطراف بطرف مرکز بیاورند.
هرچند کارخیلی دشوار است.زیرا در تمام دنیا مردمان اطراف مردمان محافظه کارتر نظر به مردمان شهری هستند.

>>>   شهر خالی زعشاق بود کز طرفی
مردی از خویش برون اید وکاری بکند
من به اینده کشورم بسیار امیدوارم.....
ا

>>>   جنگ و جهالت اوغان ختم ندارد۰
ختم این جنگ با تجزیه کشور بدو قسمت بین اوغان یعنی پشتون و اتحاد قوم های غیر اوغان می انجامد. شاید هم آن بنفع همه باشد۰ بگذارید اوغان جنگ خود را با خودش ادامه دهد، سرش گردنش۰

>>>   مردم مومن وزجر،کشیده افغانستان از جنگ خانمان سوز وویرانگر چهل ساله افغانستان نهایت رنج برده ومیبرند.جنگ ویران گروخانمانسوز افغانستان ده هاهزارکشته ،صدها هزار معلول ومعیوب ، ومیلیون ها آواره درممالک همسایه ودور وعلاوه برآن تخریب زیربناهای اقتصادی واجتماعی ومحو سیستم دولت داری مناسب درحکومات های چهل ساله، افغانستان را به یک جامعه دارای بحران عمیق و،دوامدار فروبرد. تیوری ها ونظریات سیاسی وارداتی کاذبانه وکورکورانه مخالف عقاید وفرهنگ وخواست مردم مومن وزجرکشیده افغانستان ازیکطرف وروحیه جنگ طلبی افراطی تمامی جناح های سیاسی ونظامی درجنگ داخلی بدون تفکرمناسب و نتیجه گیری مثبت آن نیز منجر به ویرانی افغانستان گردیدند.جنگ جویان خارجی به خصوص جنگ جویان اعراب افراطی جاهل وبی خرد نیز ازین زمینه استفاده نموده درکناربعضی جناح های همفکری افراطی شان درجنگ داخلی افغانستان به کشتار وقتل بیرحمانه ادامه دادند. جنگ جویان و افراطیون وماجراجویان اعراب درافغانستان به ماجراجویی قومی، مذهبی، منطقوی وفرهنگی دامن زدند ووحدت ملی جامعه افغانستان را خدشه دار ساختند که متاسفانه تاحال اثرات مخرب وخانمانسوز آنرا ملت مومن افغانستان عملا لمس میکنند.جامعه جهانی وکشورهای همسایه ومنطقه ازوضع ناامنی وجنگ داخلی افغانستان احساس مایوسی نمودند وخوشبختانه برای امنیت وبازسازی اففانستان نیروی های بین المللی وبعضی ممالک دوست دور ونزدیک درافغانستان آمدند.بازسازی درتمامی زمینه ها باسرعت شروع شدند وبرای اولین بار آساس دولت وسیع البنیاد درافغانستان گذاشته شد.قانون آساسی جامع توسط دانشمندان،علمای دینی، روحانیون ،سیاست مداران مومن و وطن دوست و جامعه مدنی عم ازذکور واناث تدوین گردید.برای اولین بار درتاریخ افغانستان انتخابات آزاد برای انتخاب زعیم کشور، اعضای شوراهای ولایتی وولسی جرگه ومشرانو جرگه ،باشرکت ملت مومن و زجرکشیده افغانستان عم ازذکور واناث باوجود تهدیدها وکشتارها چندین دفعه عملا صورت گرفته است.مکاتب، پوهنتون ها ودانشگاه های ملکی ونظامی برای ارتقای کسب علم ودانش برای ذکورواناث بطورجدی شروع به فعالیت نمودند، برای تامین امنیت سرحدات وداخلی افغانستان اردوی ملی وپولیس ملی باوسایل مجهزبه کومک جامعه ساخته شدند.بازسازی ونوسازی باسرعت درتمامی مناطق افغانستان شروع شد.اخباروجراید وتلویزون آزاد دولتی وخصوصی برای اطلاع رسانی اخبار یومیه ومعلومات فرهنگی وعلمی شروع به فعالیت نمودند.خوشبختانه بیست سال آخر به کومک جامعه جهانی وممالک همسایه ودور، ملت مومن افغانستان درتمامی زمینه ها دست آورد های مثبت ومفید بی سابقه وزیادی نصیب شان شده اند که حفظ این دست آوردهای سرنوشت ساز وظایف مبرم ملت مومن وزجر کشیده ملت مومن موافق ومخالف عم ازذکور واناث هستند واین دست آوردهای مهم وحیاتی هیچگونه مخالفت با عقاید دینی وفرهنگی ملت مومن وجنگ زده افغانستان نیستند.باوجود چنین پیشرفت های سریع متاسفانه جنگ داخلی وناامنی درافغانستان ادامه یافت.اکنون برای تحقق صلح عادلانه وامنیت داییمی درافغانستان، نیاز شدید وسریع به وحدت ملی واجماع منطقوی، وبین المللی دارد. تمامی اقشار مردم مومن افغانستان، سیاست مداران وطن دوست وصلح طلب عم ازذکور واناث وممالک همسایه،دور وجامعه جهانی ومنطقه ازجنگ داخلی طویل المدت افغانستان نهایت احساس پریشانی نموده وخواهان صلح وتامین امنیت داییمی درافغانستان میباشند.الله جل جلاله درقرآن کریم میفرماید والصلح خیر.یعنی صلح یک عمل خیر ونیکو است.تاریخ گواه است که تمامی جنگ های داخلی و بین المللی سرانجام باصلح خاتمه یافته اند.خوشبختانه درحدود یکسال است که تلاش جامعه جهانی،دولت وسیاست مداران صادق افغانستان ونمایندگان نیروهای مخالف عمده درخارج ازافغانستان درجهت تحقق صلح عادلانه ،حقوق ملیت ها،حقوق بشروحقوق اناث جلساتی متعدد داشته اند.متاسفانه گاهگاهی این جلسات ونشست ها بامشکل مواجه شده اند.حقیقت اینست که صلح عادلانه واقعی وامنیت داخلی پایدار وقتی درافغانستان تحقق میباید که سیاست مداران مومن ، مخالف وموافق و بااحساس وصلح خواه افغانستان عم ازذکور واناث باهم باروحیه وطن دوستی وخاتمه جنگ خانمانسوز افغانستان بدون درنظر داشت وملحوظات فکری، تضادهای سیاسی منطقوی وبین المللی تصمیم سریع عاقلانه، صلح جویانه ،صادقانه وعادلانه بیگیرند وبه یاری خدای مهربان به طرف صلح عادلانه وامنیت داخلی دایمی صادقانه دست به دست هم داده ونگذارند که بیشتر ازین ملت مومن وجنگ زده افغانستان دررنج ،ناامنی،فقر وتنگدستی وغم ومایوسی شب وروزرا سپری نمایند.
زنده وجاوید نیروهای صلح جو ،وحدت ملی،امنیت داییمی ،رشد وترقی درافغانستان ، نابود باد جنگ افروزان و ما جراجویان خاین، پاینده باد همزیستی مسالمت آمیز تمامی اقوام برابر افغانستان.
ومن الله التوفیق.
عبدالرشید ناصری ازآسترالیا

>>>   سربازان گمنام ریاست عمومی امنیت ملی مشهوربه ( کمپنی خصوصی امنیتی پنشیر وردک لمتد) امروز از یک جنایت دیگر ترورستان جلو گیری کردند!!!
ترورستان صبح امروز چهارشنبه می خواستند اسمعیل سهاک رئیس اداره احصائیه را در ساحه پغمان ترور کنند اما پرسونل همیشه بیدار این کمپنی خصوصی موضوع را از قبل کشف کرده وترورستان را با اسلحه شان زنده دستگیر وبه پنجه قانون سپردند!!
اینکه ملیون ها دالر امریکا را مصرف میکنند واینکه نیم از مردم کابل را از پول کمپنی ماهانه بنام همکار معاش می پردازند واینکه تعداد پرسونل ریاست های بیشمار کشفی واستخباراتی ور یاست هاای مختلف بنام مبارزه با تروریزم ده برابر تعداد اشرارا هستند نتیجه اش هم همین دست آورد های بیشمار وموفقیت های روز افزون شان است براستی که ما هم استخبارات داریم!!!
یک دست آورد دیگر امروز کمپنی ما دستگیری قاتل یما سیاوش است !!
بشرط آنکه فامیل سیاوش این دروغ را باور کنند ،یکی دیگر از دست آورد های کمپگنی این است که کسی را از پلچرخی ویا جای دیگر آورده وهرچه حادثه که قبلا اتفاق افتاده به پای آن فرد می بندد تا مردم فکر کنند ریاست امنیت بیدار است !!
چرا زمانیکه امریکا ملیون ها دالر برای دستگیری ترورستان اعلان میکند همان پول رابه کمپنی ما نمیدهد تا فورا همان روز آن فرد راکه درهرگوشه جهان هم باشد کشف و دستگیر کنند؟؟؟مثل دستگیری قاتل سیاوش!!!
مثلا چندین بار افراد مختلف را دستگیر وبنام قاتل خبرنگار آزادی درهلمند معرفی کردند اما فامیل آن ژورنالست قبول نکردند چون میدانستند دروغ است ،همینگونه درجلال اباد که والی اش دکترای تقلب دارد بمجرد اینکه کسی ترور میشودفورا دوساعت بعد اعلان میکند که قاتل را دستگیر نموده است!!!
وقتی اینگونه افراد از روی تصادف ویا نامشروع به یک چوکی حکومتی نشستند فکر میکنند باقی همه مردم بی تمیز ودیوانه هستند وهرچه برای شان گفته شود فورا باور میکنند ،
اینکه چقدر سربازان گمنام یا پرسونل همیشه بیدار وبی شمار امنیت ملی فعال هستند مردم از موضوع عبدالروف میدانند ، اگر خدانکند که آن طفل معصوم ترور میشد حالا امنیت ده دفعه اعلان میکرد که قاتل را دستگیر نموده اند !!!
اما حالا درمورد عبدالروف دروغ نمی چسپد اگر بگویند اختطاف چی را دستگیرنموده ایم فامیلش میگویند:پس کجاست عبدالروف ؟
مردم فکر میکردند این بچه های استایل والا وکچه وپُک وبی ادب که به اساس واسطه قوم تنظیم درین اداره ناکام وبی ثمر استخدام شده اند هیچ هنری ندارندبجز از دیسکوگری عیب جوئی از دیگران . اگر پولیس ملی نباشد اینهارا آی اس ای دست بسته از داخل شعبات شان به پاکستان انتقال میدهند
حالا باید رئیس صاحب جمهور همه شانرا به رتبه سـه تـــر جنرالی مُفته خـــــــر سازد !
روی خلاف کاران ودسیسه بازان درهردو جهان سیاه باد
ر

>>>   این بدوی ها جنگ وحشت خشونت انتحار و کشتار را شجاعت و مردانگی تلقی میکنند و بر آن افتخار هم میکنند۰
بگذارید این وحشی افتخار خودشان را بین خودشان و برای خودشان داشته باشند۰ بقیه باید باهم متحد شوند و راه خود را از این وحشی های انسان نما برای همیشه جدا کنند۰
هیواد شینکی

>>>   نظر دهنده اول!
یعنی به بیان فشرده همه شوله خور، و رای هم نمیزنند زیرا وعده آخرت داده شده. مگر اقلیت دیگر خودرا از همه نعمات دنیوی از راه حلال یا حرام برخوردار میسازند تا نشود نقدینه را به نسیه بای دهند.
آتش‌خاوری

>>>   چشم ها همه به استانبول دوخته شده و قلب ها در تپش اند در آرزوی صلح و امنیتی که از استانبول خواهد آمد. من میدانم که پشت درهای بسته امریکایی ها و کشورهای ذینفع و تاثیر گذار قبلآ تصمیم گرفته اند ولی در ظاهر به افغان ها میگویند که طرح و نظر بدهید، مقابله و معامله کنید. آنچه که من باور دارم در جلسه استانبول روی حکومت موقت یا عبوری توافق صورت میگیرد که این حکومت نه حکومت وحدت ملی است، نه جمهوریت است و نه هم امارت بلکه یک حکومت مشارکتی است از اقوام و گروه های مختلف.
البته طوری مشارکتی است که مورد قبول همه اقوام افغانستان شده نمی تواند. مقامات امریکایی و کشورهای دیگر این حکومت را تا یکسال و چند ماه ی حمایت می کنند بعدآ آهسته آهسته به تصور من ریشه داعش برچیده نمی شود، دست های پشت پرده داعش را در منطقه تقویه میکند و مشکلاتی دیگری دامنگیر ما خواهد شد.
ای کاش ما به جلسه استانبول آگاهانه برویم و سنگی را که در جلسه استانبول گذاشته می شود آن سنگ سنگین، استوار و پایدار باشد.
من دلالان سیاسی افغانستان را خوب میشناسم و این را هم میدانم که اکثر سیاسیون افغانستان بشمول ریاست جمهوری خط سرخ ندارند.
احمد سعیدی

>>>   یقین دارم همه حیوانی باچهارپا،دوگوش ویک دم به اسم خرمیشناسیم.
خربه نیکی میداندمحصول جنگ جزویرانی وتباهی وبربادی چیزی دیگری نیست.
واما..مااسم جنگ راجهادمیگذاریم وانرا عمل نیک وپسندیده میدانیم.مکتب وکودکستان وشفاخانه درملک خوددرشعله های اتش میسوزانیم وبه ان مباهات میکنیم. مگرچنین نیست؟ ادم کش راغازی خطاب میکنیم وچورو چپاول اموال شخصی ودولتی رامال غنیمت.
اگرکسی راخرخطاب کنی ازرده میشود.اگرخر زبان میداشت به یقین چیغ میزدوفریادکه مگرمن چه گناهی رامرتکب شدم که این انسان وحشی راخرخطاب میکنید؟
عاقل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است