در ابتدا میخواهم یاد آور شوم که نسبت به هشت نشست گذشته قلب آسیا هیات افغانستان در نهمین نشست قلب آسیا که در تاجیکستان برگزار شد فعال تر و با انرژی تر سهم گرفت، اما به عقیده من چالش های صلح افغانستان نسبت به این فعالیت ها بزرگ تر و جدی تر بنظر میرسد.
چالش های جدی که در راه رسیدن به صلح افغانستان وجود دارد...

۱- ارگ ریاست جمهوری تا هنوز پا فشاری بر انتخابات زود رس تحت نظر سازمان ملل متحد دارد و احساس میشود که جمهوری اسلامی ایران و هند به نحوی با این طرح ریاست جمهوری افغانستان توافق دارند.

۲- طالبان روی تطبیق مواد توافقنامه ی که با خلیلزاد امضا کرده اند پا فشاری دارند و همچنان اصرار دارند که ۷۰۰۰ زندانیان دیگر شان آزاد شود و تمام طالبان که شامل لست سیاه هستند از لست سیاه خارج گردند.

۳- احساس میشود که تا هنوز طالبان در اکثر مسایل عقب نشینی نکرده و در مقابل دولت افغانستان و جامعه جهانی اجندای واحدی دارند اما متاسفانه دولت افغانستان، شورای مصالحه ملی، اپوزیسیون، احزاب و شخصیت های مطرح روی سرنوشت و آینده افغانستان اجندای واحدی ندارند و اگر در اجلاس شرکت کنند هر کس از دیدگاه و نظر شخصی خود صحبت میکند که این به آینده افغانستان هرگز موثر نیست.

۴- رهبری شورای مصالحه ملی، احزاب و یک تعداد شخصیت های سیاسی بشمول امریکایی ها و بعضی کشور های مطرح در منطقه بشمول روسیه روی حکومت عبوری یا موقت پا فشاری دارند.

۵- اکثر کشور ها مانند روسیه، چین، امریکا، پاکستان و یک تعداد کشور های دیگر، بعد از این امارت اسلامی را نمیخواهند و مورد پذیرش آنها نیست، ولی با آن هم طالبان تا هنوز از امارت اسلامی صرف نظر نکرده اند و به امارت اسلامی پا فشاری دارند.

۶- یک تعداد احزاب و شخصیت های سیاسی بخصوص حرکت ملی خط سوم که به نمایندگی اکثریت خاموش افغانستان صحبت میکند به این باور است که طالبان هم در حق مردم افغانستان جفا کرده اند و حاکمیت موجود هم کمی و کاستی های زیادی داشته است باید نیروی سوم وارد معرکه شود که به عقیده آنها آن حرکت ملی خط سوم است.

به عقیده من فروکش کردن این چالش ها بزودی کار آسانی نیست، مکرراً تاکید مینمایم که تا این چالش ها فروکش نکند و راه حلی برای آنها جستجو نشود هرگز به نتیجه ی مثبت نمیرسیم. و ما نباید از اجلاس استانبول که به گفته طالبان بعد از عید رمضان دایر می شود خیلی امیدوار باشیم.
نا گفته نباید گذاشت که امریکا تلاش دارد حداقل بین ۶ الی ۱۰ ماه نیرو های خود را در افغانستان نگهدارد و نمیخواهد به این زودی ها نیرو هایش افغانستان را ترک کنند.

از سوی دیگر چالش هایی پیش روی صلح قرار دارد و اگر این چالش ها حل نشود و به نتیجه ی نرسد و ما از اجلاس استانبول نتیجه ی نگیریم به این معنی که جنگ ها در افغانستان تشدید خواهد یافت و زور آزمایی ها از مردم ما قربانی های زیادتری خواهد گرفت.

با همه مشکلات که از آنها تذکر بعمل آمد اگر دولت افغانستان، شورای مصالحه ملی، شخصیت های مطرح بتواند بخاطر سرنوشت و صلح افغانستان به یک اجندای واحدی دست یابند پیروزی از آن مردم افغانستان خواهد بود در غیر آن مشکلات از پیش بیشتر خواهد شد.

احمد سعیدی

>>>   درود جناب سعیدی ، قسم که معلومه هیچ گروهی خواهان صلح دایمی در افغانستان نیستند و چه کشور های دور و چه همسایه های افغانستان ، همه برای منفعت راهبردی کشور خود در تکاپوی یافتن برنامه های خودشو هستند ،تا زمانی که این کشور ها به یه توافقی نرسند محال که صلح در افغانستان بوجود بیاید اگر ابر قدرت ها بخواهند که نمی خواهند صلح دایمی رو بوجود بیاورند در مدتی خیلی‌ها کم متوانن این کار رو بکنند زمان طالبان یاد تونه در ظرف 24 ساعتی این گروه جانی و قرون وسطا رو به چهار اطراف بخش و همه متواری شدند ، چونکه منافع کشور ها دور و نزدیک در منفعت شون در کشور افغانستان صرف جنگ ، نارامی است و از آب ها ماهی گرفتن است محال است کسب تن به خواست مردم افغانستان بده و زمانی که همه از منفعت دست بردارند و واقعاً بخواهند کشوری رو به آرامش و صلح دایمی برسانن مانن آب خوردن این ، مثل جنگ های داخلی 20 ساله تاجیکستان و بعضی کشورها های اروپایی و... میشه صلح دایمی رو کار گذاشت اما باید بعضی از منافع شون بگذرد تا بتوانند به افغانستان با ثبات آرام دور از خشونت رو به وجود آورد و اینکه طالبان این مخاد و زندانی ها آزاد و از لیست سیاه حزف بشن ،همه برنامه است و آیا این ابر قدرت ها آنقدر ضعیف اند که در مقابل یه گروه خود ساخته خود شون کم بیاوردند و به خواست آنها لبیک بگویید ؟

>>>   مشکل اصلی همسایه های افغانستان هستند سالها این کشور ها به عنوان حیات خلوتشان از افغانستان استفاده کرده اند وهرکار دلشان خواسته کرده اند امروز هم نمیتوانند ببینند که افغانستان اباد وازاد دراین چهل سال وطن مثل خانه بی درو پیکر وبی صاحاب برای همسایگان بوده حالا توان دیدن بزرگتر برای این خانه را ندارند ومیخواهند همچنان وطن ما حیات خلوتشان باشد بسیار ازمایش ها کنند هرچه خواستند به تاراج برند اب را مفت ومجانی ببرند احمق است هرکس گمان کند حتی یک درصد همسایگان راضی به ارامش ما باشند ماهم البته مقصریم زود فریب دشمن را می خوریم که ما افغان نیستیم نمیدونم ما هویت ما کو واین مدل حرف های مسخره درحالی که در همین ایران ترک و کرد ولر همه ایرانی خوانده میشوند درحالی که من از انها ایرانی ترم فارس وزاده هراتم ولی هیچیک اعتراض نمیکند زیرا اهدافشان مهم تراست تا این بحث های بیهوده که هیچ سرانجام وانتهایی هم ندارد وفقط مارا تا ناکجا اباد خواهد برد میشود بعدها برای این موضوعات بحث وتبادل کرد اکنون وقت اتحاد است افسوس که ما بسیار ساده لوح هستیم وبا چند کلمه حرف احساساتی درباره قوم خود برانگیخته میشویم ولی هرچه برسروطنمان بیاید اهمیتی نمیدهیم که چه میشود این اگر جهل نیست پس چیست بخدا که جهل است ۴۰سال سرهمین مساعل کشتند مارا به وسیله خودمان بس نیست ؟به دهان هرکسی بزنید که از شما پرسید چه قومی هستید جوابتان فقط یک جمله باشد فرزند همین وطنم از هرقومی که باشم شبکه هایی که نفاق افکنی میکنند به کلی تحریم کنید از هر قومی که هست تمام انها مزدور همسایگان هستند تورا بخدا عاقل شوید

>>>   تعهد،تضمین و ترس،سه جز توافقات استانبول باید باشد.
زیرا در دوران قبلی وساطت ملل متحد در زمان داکتر نجیب که منجر به ختم دولت داکتر نجیب و ورود مجاهدین به افغانستان و تشکیل دولت مجاهدین شد،هرچند آنها در پشاور با هم روی دولت عبوری توافق کردند،اما بعد ها بخاطر عدم تضمین جامعه بین المللی و عدم موجودیت تعزیرات بین المللی در صورت عدم پابندی شان به توافقات،این توافقات از هم پاشید و منجر به جنگ های داخلی شد.
حالا در مذاکرات پیش رو که در استانبول صورت میگیرد،روی هر چیزی که توافق صورت میگیرد،باید جامعه جهانی ضمانت آن را بدوش بگیرد و در صورت عدم رعایت توافقات،مجازات و تعزیراتی را برای آنها در نظر بگیرند.
باید طرف های مذاکره کننده افغانی و نمایندگان کشور های همسایه افغانستان ،بشمول پاکستان و ایران و هندوستان و چین و روسیه و کشور های عربی منطقه و ترکیه و امریکا و نماینده اتحادیه اروپا و ملل متحد،در پای این تعهد نامه امضا کنند که در صورت عدم اجرای تعهدات جانبین مذاکرات افغانی،چه تحریم ها و مجازاتی در انتظار شان خواهد بود.

>>>   احترام به این نویسنده عزیز،
بین اقوام شریف افغانستان هیجگاه مشکلی وجود نداشته ودرطول تاریخ همزیستی برادرانه داشته است ؛
ولی مشکل اساسی دامن زدن به تبعیض وتعصب وحذف سیسیتماتیک ، وبی عدالتی از طرف حاکمانی پشتون هستند ،

این حاکمان مزدوروبی اختیارکه تابعیت کشورهای خارجی رادارد وبرای تفرقه افگنی ونزاع وجنگ ودرگیر ی بین اقوام شریف کشور تربیت شده ووظیفه داده شده ،

بنوان مثال ،اکثر باشنده کشورما فارسی زبان هستند طبق آماردقیق حدود هشتاد وپنج تا نود فی صد فارسی وان هستند ، سوال من این است که چرا زابان مادری من از پول ملی حذف شود وبجایش زبان بیگانه انگلیسی باشد ؛واین تعرض به هویت من فارسی وان محسوب می شود

وهم چنین درقسمت بازسازی وتوسعه کشور وتخصیص ،بودجه درولایتهاتبعیض است ،
درمناطق پشتون نشین مثل کنر وننگرهار و...که ، مساحت ونفوسش به اندازه یک ولسوالی بهسود وجاغوری نمی باشد ، آنهار ولایت اعلام می کند
وسایر مناطق مثل بهسود جاغوری و...درصورت که کرزی وهم چنین اشرفغنی تعهد سپرده وتوافق شده بود که باید ولایت شود هنوز با آن مخالفت می شود

نام میدان بهسود را درتذکره فعلی به وردک تغییر داده است ،
چرا ؟؟وصد ها وهزاران چرای دیگر ، این حاکمان عقده مند وحقیر به همه اقوام ظلم می کند

مردم ما فرقی بین طالب واین ارگنشینان نمی بیند ، هردو به صورت دودم یک قیچی درصددتمامیتخواهی وقبیله گرای وحذف دی اقوام عمل می کند ،
جنبش روشنای را چه کسانی قتل عام کردند؟وصدها نفر ازین مرز وبوم و افراد نخبه موثر کشور را چه کسانی ترور کردند ، طالب به گردن دولت می اندازد ودولت به گردن طالب ،

شما قضاوت کنید ، چه کسانی به قومیت وتفرقه بین اقوام کشور دامن می زند ؟
علی بیگی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است