یک اصطلاح در کابل است که می گویند فلانی ره خان وردک جور کدن. فکر می کنم لازم به توضیح نیست.

وقتی کریم خلیلی بحیث معاون دوم کرزی تعیین شد، من در آن وقت در کابل بودم. روزی بدیدن خلیلی در خانه اش رفتم. صرف ما دو نفر بودیم. پرسیدم حاجی آقا معاون کرزی شدی؟ گفت بلی آقای کرزی پیشنهاد کرد و منهم پذیرفتم. گفتم او بسیار چیز ها را پیشنهاد می کند ولی آیا باید قبول کرد؟ من نه تنها تبریک نگفتم بلکه با صراحت گفتم کار خوبی نکردی. بعد یک مثال فرضی برایش آوردم. گفتم یک شب آقای کرزی بهت زنگ می زند و می گوید یک بار به ارگ بیا در مورد امر مهم صحبت می کنم.

ساعت دو بعد از نیمه شب است. تو هزاره ها، حزب وحدت و هر آنچه هستی و داری، به پشت خود بار کرده و راهی ارگ می شوی. وقتی با کرزی روبرو می شوی، طرفت نگاه می کند بعد می گوید یک موضوع بود که می خواستم همرایت در میان بگذارم. می شود فردا روی آن صحبت کنیم. بدون اینکه معذرت بخواهد و یا چیزی دیگری بگوید ترا رخصت می کند و تو هم هیچ چیزی گفته نمی توانی، چون یک مامور هستی و مامور باید از آمر تبعیت کند آنهم رییس جمهور. گفتم وقتی به تو پیشنها کرده بود تشکر می کردی و می گفتی که من مسوولیت های مردمی زیاد دارم، یک فرد دیگر را پیشنهاد می کنم. با این کارت هم خودت آزاد می شدی و هم یک هزاره را به کرسی معرفی می کردی و قدرت ساز می شدی. بعد برایش گفتم یادت هست که شهید مزاری در شورای قیادی که لازمۀ عضویت آن قیادت بود و بحیث یک قاعد میتوانست در آن شرکت کند اما نمی کرد و سید فاضل را می فرستاد. هم ابهت خود و ملت خود را حفظ می کرد و هم کس دیگری را بزرگ می ساخت. سرش پائین ماند و چیزی نگفت. دیدم این مردک کوچک تر و خرد تر از آن است که با مزاری مقایسه شود و یا بفکر ملت، مردم، حزب، حیثیت، عزت و وقار خود و یا مردمش باشد.

پشتونها یک اصطلاح خوب دارند که می گوید: ستا عزت پخپله به لاس کی دی. عزب و وقار شما در دست خود شماست. وقتی شما خود تان برای خود و برای مردم خود حیثیت قایل نشوید توقع نداشته باشید که سایرین شما را احترام کنند مخصوصاً در نظام قبیله که هدف و مرام آن خرد کردن شخصیت های سایر اقوام است.

حالا می شنوم که کرسی جدیدی ایجاد شده و شخصی بر آن نشانیده می شود که بحیث مشاور ارشد سیاسی و امنیتی "حسب لزوم دید" در جلسات شورای امنیت ملی شرکت کند. جان مطلب در فرمان اشرف احمدزی حسب لزوم دید است که هفتۀ یک بار، ماه یکبار و یا سال یکبار، لازم دیده میشود.

این کرسی هم مانند یک کرسی دیگر است که بنام وزارت، نه دفتر داشت و نه دیوان و مجموع کارمندان آن هفت نفر بودند. وزیر صاحب هم با خفت تمام دو دسته به آن کرسی چسپیده بود تا که کرسی را لغو کردند. من در عمر خود از عجایب عالم زیاد دیده ام اما وزارت هفت نفره را ندیده ام.
اگر برای خود ارزش، حیثیت، وقار و عزت قایل نیستید کار خود شماست اما بخاطر ملت خود خفت را قبول نکنید.

اكرم گيزابى

>>>   ولا گیزابی صاحب اگرچه تورا نمی شناسم ولی ای نبشته شما درعمق دلها جا دارد واقعیت است مگر استاد محقق جه ندارد غیر از طیاره این را همه میدانند که مشاور درحکومت فعلی معاش بگیر نان بخور تعظیم کن پست بیش نیست صدها مشاور همچنینی دردولت فعلی وجود دارد که جز نام بد دربین مردم دیگر دستاورد ندارد حیف این مردم مظلوم که بادل های پاک از شما حمایت میکند ؟؟؟؟

>>>   واقعیت را بیان کرده ایید قابل تامل است ؟

>>>   جناب گیزابی صاحب کاش این بزرگان به عواقب اعمال و گفتار و کردار شان توجه میکردند، کاری نمیکردند که خود را به ک. دادن و دیگران را به خجالتی مواجه سازند. اما در مورد نظر شما- من یک وقتی یک فیلمی را دیده بودم که مربوط به حوادث جنگ جهانی دوم بود ، صحنه از آن فیلم از داخل زندان و آلمانی های اسیر را نشان میداد یکی از اسرا یک جنرال آلمانی بود اما صرف نظر از دشمن بودن وی تمامی مقامات زندان مانند مافوق خود به وی احترام میکردند.
متاسفانه شما مقام علمی آیت الله فاضل را در نظر نگرفته و مانند کوچه بازاری ها به نام سید فاضل از وی یاد کرده اید که این بی نزاکتی تان برای سادات گران تمام میشود . من نه سید هستم و نه طرفدارش و کاری هم به حکم شرعی توهین به اشخاص ندارم چون کاره ای نیستم اما باید عرض کنم که با توجه به شرایط اجتماعی فعلی و ضدیت طالبان با تشیع، وجود کینه بین سادات و هزاره ها و دیگر اقوام شیعه مذهب بسیار خطرناک است لذا دامن زدن به آن به هر شکلی که باشد گناه نا بخشودنی است.

>>>   آقای گیزابی
منظکرت کدام ملت است؟
ملت هزاره؟؟؟؟
نه هزاره ، نه ازبیک نه تاجک هیچکدام تا حال ملت نیستند بلکه گوسفندانی هستند روان از پی چوپانانی که گاه هرکدام به چراگاه مطلوب خود میروند و گله ناچار که چند پاره شود و گاه که راه باریک میشود ناگذیر با هم میشوند که باز هم گله در عبور پایش میلغزد و به دره نا پیدا سقوط میکند.
از خلیلی و محقق چه گله، گله از گله های گوسفندی است که سر آدم شدن ندارند.

>>>   خلیلی اگر یک کس دیگر را در عوض خود منحیث معاون کرزی مقرر میکرد،حالا در عوض شهرک حاجی نبی،او خودش یک شهرک درست میکرد.
فایده اش به خلیلی چه میرسید؟
گذشته از آن ،ترا به خدا قسم،اگر همی حالی یک چوکی بسیار پایین تر از معاونیت رییس جمهوری،اشرف غنی برای تو پیشنهاد کند،آیا قبول نمی کنی؟
این رهبر بودن و رهبر شدن،خاص بخاطر منافع شخصی است و از مردم منحیث یک آله بخاطر رسیدن به قدرت و ثروت و سرمایه استفاده میشود.
کرزی برهاندالدین ربانی را میکشد،پسرش صلاح الدین ربانی رییس شورای صلح و بعداً وزیر خارجه مقرر میشود.
کرزی مارشال فهیم را میکشد و پسرش ادیب فهیم را معاون امنیت ملی مقرر میکند.
قدرت و ثروت چیزی است که بخاطر آن پسران پدران زا کشتند،برادران به خروار در افغانستان برادران راکشتند،مثل اولاد های تیمور شاه.
این که یک نفر تکت لانری اش برآید و اودیک مقام پیشنهاد شود و تو برایش بگویی که بخاطر شرم مردم این مقام را قبول نکن،در جواب ات میگوید:زدیم ده شرمش.مه قبول میکنم،هر وقت به تو پیشنهاد شد،قبول نکن.

>>>   آقای گیزابی
اشخاصی را که در متن نام برده اید بدترین چهره ها اند و اینکه آنها را با "خان وردک" مقایسه کرده اید بسیار کار احمقانه کرده اید. شما و امثال تان قبل از ذکر کلمه وردک دهن کثیف تان را بشورید تا از تعصب تان کمی کاسته شود از مردم شریف وردک پوزش بخواهید و در آینده متوجه باشید. شما به مریضی مزمن تعصب مبتلا استید بنا فرق خوب و بد را کرده نمی توانید!

>>>   یک صحبت از ایت الله باقر صدر عراقی در مورد هارون الرشید خلیفه قدرتمند عباسی هست در نحف کفته«تقوا و ورع هارون الرشبد که حضرت موسی بن جعفر پر بزرگوار امام رضا (ع)را سالها در زندان انهم با ان وضع فحیع ، زندانی کرده بود خیلی خیلی بیشتر از ماهاست که ادعای زهد و تقوا داریم ، چه اینکه اگر یک هزارم انچه که از دنیا به هارون رو کرده بود به یک یکی از ماها رو می کرد همانا برای حفظ ان موقعیت براحتی دستور قتل موسی بن جعفر را صادر می کردیم.
خلیلی ومحقق و خیلی های دیگر از این رهبران خود خوانده ی هزاره براحتی در موقعیت های حساس خود و ملیت هزاره را براحتی به یک ثمن بخس می فروشد وهیچ باکی هم از این کار ندارد ، کمااینکه در سقوط مزار شریف بوسیله طالبان یا بامیان و... خودشان را نشان دادن که چیکاره اند.

>>>   جناب گیزابی!
کاش این نصیحت را به سایر سرسپردگان هزاره مینمودید؛ به طور یقین به مشوره های تان گوش فرا میدادند و دسته ای تبر به از پا درآوردن درخت گشن هزاره نمیشدند.
این اولین باریست که چنین پندهای خردمندانه تانرا میخوانیم؛
نمیدانم در طول این مدتی که صدها هزاره ی به اصطلاح چیز فهم و آگاه بنام های سرور دانش و مرتظوی و منتظری و ناجی و طالب و ..... سر به آستان مالیدند٬ و خون های ریخته شده ی این ملت داغدیده و با شهامت را از زمان عبدالرحمان جنایتکار تا نادر و داود و غولان بیابان کوچی و بالاخره انتحاری های کرزی - احمدزی نادیده گرفته به مزدوری دستگاه به رقابت پرداختند٬ کجا بودید؟

>>>   خان وردک
در تمام قضایا نظرات خود را دارد مگر مشکل این جا است که کسی به حرفش گوش نمیکند.

>>>   قبلا بارها گفته ام وباز هم میگویم،هرگز وبه هیچکس توهین نکنید بد وبیراه وناسزا گفتن اصلا کار یک انسان شریف نیست.واما در مورد آقایان خلیلی ومحقق که از زعما وخواص قومیت شریف هزاره هستند،قومیت هزاره قومی شریف سخت کوش،پاکدست وفعال وباسواد وبافرهنگ و وطنپرست است.بنظرم اینگونه که مجترم گیزایی میگویند ،نادرست است.مشارکت درامر حکومت محترم خلیلی امری درست مدبرانه واز روی زیرکی وهوش ودرک وفهم بالا انجام شده است که اتفاقا از سر دلسوزی وعشق وخدمت به قومیت خود میباشد.وقتی که در ریاست ومشاورت باشی دستت باز است ومیتوانی درتصامیم وبرنامه ریزی اثر بگذاری .عدم همکاری ومعینیت در امر کشور داری باعث دورشدن از حاکمیت میشود.درضمن هزاره ها ثابت کرده اند که انسانهای دین دار فعال دلسوز وزحمتکش ووطنپرستی هستندومشارکت درامر حکومتداری نه از سر رسیدن به چوکی ودالرو قدرت است بلکه میخواهند دراعمار وانکشاف وطن خود بیشترین مشارکت وسهم راداشته باشند//
داکتر عبدالرب اچکزی

>>>   در دنیای سیاست مرسوم نیست که رهبر حزب در پست های اجرایی فعالیت کند. رهبر در جایگاه رهبری تلاش می کند تا در متن مردم و از جنس مردم باشد افرادی را از طرف حزب به دولت معرفی می کند. مطمئن باشید اگر جناب خلیلی واجد شرایط تصدی وزارت تحصیلات بود نوبت به عباس بصیر نمی رسید. شانس یاری کرد دست بصیر را گرفت و خلیلی عقب نشینی کرد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است