در تلاش برای تغییر مسیر نرخ تولد، نخست‌وزیر جاپان وعده داده است که درمان‌های مربوط به لقاح مصنوعی را تحت پوشش بیمه قرار دهد، اما برخی هشدار داده‌اند که این اقدام برای مقابله با تغییر ساختار جمعیتی ناشی از «مسایل پیچیده اجتماعی» کافی نیست.

یوشیهیده سوگا که در ماه سپتامبر نخست‌وزیر جاپان شد، در جریان کارزار انتخاباتی خود به مساله کاهش جمعیت اشاره کرد و وعده داد تا «محیطی تشکیل دهد که زنان بتوانند سالم بمانند و در عین حال نقش فعالی در جامعه بازی کنند.» او در عین حال وعده داد تا درمان‌های مربوط به آن را تحت بیمه سلامتی ببرد.

نخست‌وزیر جاپان امیدوار است که گسترش دسترسی به درمان‌های لقاح مصنوعی، نرخ باروری ژاپن را (شمار میانگین فرزندان یک زن را که سال گذشته ۱.۳۶ بود) افزایش دهد. نرخ باروری جاپان از دهه ۱۹۷۰ به این سو ۲.۱ بوده است که از نرخ مرگ‌ومیر (شمار مورد نیاز برای حفظ تثبیت جمعیت) پایین‌تر است. دولت قصد دارد نرخ زادوولد را به ۱.۸ افزایش دهد.

افرادی که در جاپان به دنبال درمان‌های باروری هستند، در حال حاضر چند صد هزار ین ‌(برابر با هزاران پوند) برای هر دوره درمان لقاح مصنوعی پرداخت می‌کنند، زیرا ناباروری در این کشور به عنوان بیماری تلقی نمی‌شود و در نتیجه، تحت پوشش بیمه نیستند. گنجاندن آن در بیمه سلامت، به معنای افزایش حدود ۷۰ درصدی هزینه بیمه است.

با این حال، برخی کارشناسان گفته‌اند که مشوق اقتصادی برای باروری، تاثیر مثبت اندکی بر نرخ تولد کشور خواهد داشت، و تاکید کرده‌اند که این مساله «پیچیده» است و با نابرابری جنسیتی و ناامنی اقتصادی در کشور گره خوردها است.

اوسامو ایشیهارا، پرفسور دپارتمان تولیدمثل و مشکلات مربوط به زنان و زایمان در دانشگاه پزشکی سایتاما، گفت که پیشرفت در این زمینه اندک خواهد بود، مگر آن که به «مجموعه مسایل پیچیده‌تری در جامعه جاپان»‌ نیز رسیدگی شود.

خانم ایشیهارا گفت:‌ «تحت پوشش قرار دادن درمان‌های باروری در بیمه بهداشت کمک اندکی خواهد کرد، اما به تنهایی برای افزایش نرخ تولد کافی نیست.»
او گفت:‌ «درمان برای مردان به سرعت ارایه می‌شود، اما برای زنان یک امتیاز منفی بزرگ است. در بریتانیا درمان تمامی جوانب مربوط به باروری زنان رایگان و تحت خدمات درمانی همگانی در دسترس است، اما در ژاپن زنان مجبورند هزینه همه چیز، از لقاح گرفته تا سقط جنین، را بپردازند.»

علی‌رغم تلاش‌های شینزو آبه، نخست‌وزیر سابق جاپان، برای مقابله با مساله کاهش نرخ باروری از طریق سیاست‌گذاری‌هایی که نقش زنان را در اقتصاد و سیاست پررنگ می‌کرد، این نرخ در جاپان در سال گذشته به رکورد جدیدی کاهش یافت.

دولت همچنین خدمات مهدکودک‌ها و مراکز پیش‌دبستانی را نیز از سال گذشته رایگان کرده است.
جاپان دارای پیرترین جمعیت جهان است، و پیش‌بینی می‌شود که همه‌گیری ویروس کرونا موجب کاهش بیشتر شمار نوزادان در سال جاری شود.

کلیا اسکوپلیتی
ایندیپندنت

>>>   قبل از دوران صنعتی شدن در اروپا و امریکا دهقانان در زمین هایشان کار میکردند و کسبه کاران مصروف کسبه های خود،مانند آهنگری،حجاری،نجاری و غیره کسب و کار ها بودند.
خانم ها در خانه مصروف کار های خانه یعنی پخت و پز و تمیز کاری و بزرگ کردن اطفال شان بودند.
دوا های ضد حامله گی وجود نداشت و زن ها هرکدام شان تعداد زیاد اولاد به دنیا می آوردند.چون طب و طبابت نیز هنوز رشد نکرده بود و یک تعداد اطفال د اثر امراض مختلف تلف میشدند و ازبین میرفتند،اما با آنهم چهار تا پنج اولاد باقی میماند و نفوس سال به سال رشد میکرد.
با بمیان آمدن دوره صنعتی و اختراع ماشین ها و فابریکه ها،یک تعداد محدود رن ها نیز شامل کار در فابریکه ها شدند،اما هنوز هم اکثریت زن ها در خانه بودند و مصروف کار خانه بودند.زمانی که تولید ماشین و آلات وسایل خانه مانند یخچال و ماشین کالاشویی و داش های برقی و غیره وسایل تولید شدتد،کار های خانه آسانتر شد و تعداد زیاد تر خانم ها در بیرون از خانه مصروف کار شدند و تعداد زاد و ولد کمتر شد.
با پیدا شدن قرص های ضد حاملگی و دیگر وسایل جلوگیری از حمل و آزادی های زیاد تر مردان و زنان،خصوصاً در دهه دموکراسی یا دهه شصت قرن گذشته.سیر نزولی تولید نسل در کشور های پیشرفته جهان بمیان آمد و زن ها تحصیل و پیشرفت در کار را در اجتماع و بیرون خانه،ترجیح دادند،نظر به کار خانه و اولاد داری.
با ازدیاد نفوس در جهان،جنبش جدیدی بنام حفاظت از محیط زیست بمیان آمد،که اکثر اعضای آن مخالف اولاد به دنیا آوردن هستند،زیرا این را یک بار گران برای محیط زیست میدانند.
زیرا نفوس زیاد،ضرورت مواد غذایی زیاد را میکند و تولید مواد غذایی زیاد،سبب آسیب زدن و تغیر اقلیم جهان میشود.
حالا کشور های اروپایی و امریکا این کمبود زاد و ولد را با خیل میلیون ها مهاجر از کشور های دیگر،سالانه مرفوع میکنند.
اما کشور جاپان قانون مهاجرت و پناهندگی ندارد و چندین دهه است که به کمبود راد و ولد مبتلا است و هر سال نفوس کمتر و تعداد افراد مسن زیاد تر و تعداد اطفال و جوانان کمتر میشود.
بنأکمبود زاد و ولد در جاپان یک موضوع طبی و یا عدم موجودیت شرایط القاح مصنوعی نه.بلکه این نتیجه انقلاب صنعتی و مهیا گشتن رمینه کار برای خانم ها در بیرون از خانه و همچنان عدم خواست خود جوانان کشور های پیشرفته صنعتی جهان،از روی آگاهی که در مورد محیط زیست دارند.نمیخواهند تا با بدنیا آوردن یک طفل دیگر،به محیط زیست صدمه بزنند.
مثل مردم افغانستان نیستند که میگویند:
ای،وزن شه زمین میورداره،روزی شه خدا میته.
ویا ملا ها میگویند:
اولاد به دنیا بیاورین که نفوس مسلمانا زیاد شوه و از کافرا کم شوه.
از زمان پیدایش انسان امروزی ،تقریباً میلیون سال یا کمتر میگذرد.
تا ده هزار سال پیش،نفوس دنیا به یک میلیون نفر نمیرسید.
اما امروز هشت ملیارد نفر در روی زمین زندگی میکنند و هر سال هشتاد میلیون نفر دیگر به آن اضافه میشود.
اگر کشور های عقب مانده آسیایی و افریقایی و امریکای لاتین،از پیشرفت تعلیم و تربیه و امکانات صحی و اقتصادی بهره مند نشوند و جلو راد و ولد گرفته نشود،اوضاع ازین کرده نیز بدتر خواهد شد.
حتی بعضی ها معتقد اند که شیوع ویروس کرونا نیز از اثر کمبود جوانان در کشور های پیشرفته صنعتی و در نتیجه ضعف سیستم دفاعی بدن کهن سالان،سبب شیوع زیاد تر این ویروس در کشور های صنعتی ،نظر به کشور های عقب مانده شده است.
بنأ عدم تعادل تعداد جوانان و پیران در کشور های دنیا نیز،پروبلم دیگر است که نمیشود همیش با بر انداختن جنگ ها درین کشور ها و در نتیجه مهاجرت آنها به کشور های پیشرفته صنعتی،این پروبلم را رفع کرد.بلکه صرف پیشرفت خود این کشور های عقب مانده و تعادل جوانان و پیران در تمام کشور ها ،این پروبلم را حل میکند.
همچنان بلند رفتن طول عمر نیز در اثر پیشرفت طبابت و تغذیه خوب در کشور های صنعتی،پروبلم دیگری است که به تعداد سالمندان سال به سال درین کشور ها می افزاید و سبب کمبود بودجه تقاعد برایشان میشود و معاشات تیاعد سال به سال کمتر میشود.
در بعضی کشور های صنعتی جهان ،سابق چهار نفر کار میکردند و یک نفر معاش تقاعد میگرفت،فعلاً دو نفر کار میکنند و یک نفر تقاعد میگیرد،اما در آینده نه چندان دور،این نسبت به یک در یک تقلیل می یابد،یعنی یک نفر کار میکند و یک نفر تقاعد میگیرد.
این بدان معنی است که یک کارگر و یا کارمند،باید پنجاه فیصد معاش خود را به صندوق تقاعد بدهد،تا در آینده مستحق تقاعد شود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است