شرمنده ام از تکرار این جمله
(کابل ، در غمت شریکم)
شریک نبودم
آنگاه که کوچه هایت پارچه های بدن آدم هایت را بلعیده بودند
آنگاه که جوانک هایت ضجه می کردند و جان می دادند
آنگاه که فریاد ها هولناک بودند
من
نمی دانم مشغول چه کاری بودم
شاید آرام خوابیده بودم
شاید می خندیدم
شاید شادمان بودم
و چند ساعت بعدش
خاک خون آلود ترا روی شیشه کوچک موبایلم و یا روی شیشه بزرگ تلویزیونم دیدم و همان جمله تکراری را درشت در تصویر خون آلود تو نقش کردم
(کابل، در غمت شریکم) تا همه بدانند که من هم از درد تو با خبرم، من هم شاید چند قطره اشکم را برای تو ریخته ام، من هم ...
و فردایش کودک یتیم گرسنه خوابید و مادر سوگوار کنج خانه بی سقفش لحاف پاره پاره را بر رویش کشید و لرزید و من باز هم با همان تصویر دیروزم مشغول بودم و از تمامی آنانی که از احساس نیکم تقدیر می کردند تشکر می کردم .
و پس فردا های دیگر
آنگاه که پدری بی خانمان شده به دنبال لقمه نانی سرگردان می گشت دیگر تصویر من هم کهنه شده بود، دیگر کسی از احساس نیک من تمجید نمی کرد و من هم دردت را از یاد برده بودم و به تصویر تازه ای مشغول بودم
شرمنده ات هستم
دلم می خواهد خنده هایم را با تو قسمت کنم و در خوشی هایت شریک باشم
دلم می خواهد دست و پایت را حنا ببندم و سوگوارانه ساز و سرود سر دهم تا باشد که دامن سوگ تو برچیده شود
کتاب هایت را کشتند و اوراقش را به خون جوانک های مجاهدت آغشته کردند ، جوانک هایی که جهد داشتند تا بیاموزند ، جهاد می کردند تا وطن را از منجنیق جهل بیرون کشند، مجاهد بودند ، همان مجاهد راستین که خدا از آنها در کتابش نام برده.
بوی خون از لای کتاب ها تا اینجا که من خیلی دورم رسیده و اشک قلمم را می چکاند.
شاید این من نبودم که در غمت شریک بودم
این قلمم بود که اشک حسرت می ریخت
و امروز درد بزرگی دارد
در سوگ کتاب ها
در سوگ کتاب داران.

شکیبا شمیم

>>>   کابل
درد تو
درد من است
ای که تن و جانم تویی.

>>>   به یک (ک) بهار نمی‌شود اگر شما در غم کابل شریک شوید یانشوید و کابل به غم شریکی افراد مانند شما ضرورت ندارد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است