قصه طالبان برای ما، همان قصه هزاره ها و عبدالرحمان شده است. میگویند که بعد از حنگ با هزاره ها و قلع و قمع هزارجات، عبدالرحمان تصمیم گرفت که هزاره های ساکن کابل را هم گوشمالی بدهد. امر کرد که هر چه هزاره در کابل پیدا می کنید، انها را در یک جای جمع کنید. سربازان دولت، در تمام شهر کابل هر قدر هزاره که یافتند، جمع کرده و انها را در یک محلی به نزدیکی های ارگ آوردند.
هزاره ها منتظر نشستند که حالا حتما جلادان می آیند و آنها را تیر باران می کنند. یک ساعت گذشت، دوساعت و سه ساعت، هیچکسی نیامد. بالاخره حوصله انها سر رفت و یک کسی از هزاره ها به سرباز عبدالرحمان گفت:
او سرباز! برو بلده عبدالراموی خو بوگی که اگه موره موکشه بایه بوکشه و آگه نموکشه ایله بیدیه که مو از کار و غریبی خو مندی. (او سرباز! برو به عبدالرحمانت بگو که اگر ما را می کشد بیاید و بکشد. اگر نمی کشد ما را ازاد کند که از کار و غریبی خود مانده ایم.)
سرباز نزد عبدالرحمان رفت و نقل قول کرد که هزاره ها اینطور می گویند.
عبدالرحمان را خنده گرفت و گفت: "بروید آزاد شان کنید. مردمی که از مرگ نمی ترسند، کشتن شان بی فایده است."
حالا عین همین گپ در مورد طالبان است. این مردم (هزاره ها) نه از مرگ می ترسند و نه از کشتن کم می شوند. پس چه فایده که هر روز انها را می کشید؟
بس کنید کشتن هزاره ها را و در مجموع بس کنید کشتن انسان ها را در کشور!

محسن زردادی

>>>   به طالبان و اشرف خانک بگویید:
بکشید ما را ملت ما بیدارتر و مقاوم تر می شود.

>>>   نبود وحدت ملی ما نه مشکل خارجی ها است نه گناه آنها.
تمام روابط و مناسبات قدرت و دولت، مسائل حکومتی، سیاسی، و اجتماعی در کشور ما قومی هستند، ویا اقلن عنصر قومی مهم ترین عنصر آن روابط و مناسبات میباشد.
ما باید قبول کنیم که در کشور خود مشکل های قومی داریم، که بهتر است شناسایی شوند و بهتر است روی اصلاح آنها کار شود، نه اینکه آن را پنهانکاری کنیم و فقط به دروغ گفتن و رد کردن آن اکتفا کنیم و چشم پت لاف بزنیم که دنیا گل و گلزار است و ما هم شیر هستیم شیر.
بدون اصلاحات جدی درسیستم های حکومتداری، دولتداری، و بدون اصلاحات عمیق در مسائل اجتماعی، سیاسی، و امثال آنها یکپارچگی و وحدت بین مردم های مختلف این کشور ناممکن است و وحدت ملی ی وجود نخواهد داشت.

>>>   تمام ارزگان و یک قسمت عمده زابل، هلمند، غزنی، وردک، قندهار، و نیمروز هزاره نشین و تاجک نشین بودند که توسط سفاک عبدالرحمن خان نسل کشی شدند و فرار داده شدند و زمین آنها به پشتون ها داده شد۰ زیادترین وحشت کشتار و ظلم را هزاره ها دیدند۰ در دوران های بعدی تا امروز در شمال، غرب، و مناطق مرکزی زمین های درجه اول زراعتی به ناقلین پشتون داده شد و در آنجا جابجا شدند در حالیکه مردمان اصلی آنجا ها همه بی زمین و در فقر بودند و هستند۰

>>>   اگر پدر کلان های ما دیروز غیرت میکردند و سر ناقلین را میبریدند ، ما امروز ذلیل نمیشدیم.
کلان های هزاره مثل یک تعداد خود را به بچه اوزل فروختند و پیشقراول لشکر جهل و فاشیستی اودرحمن شدند و نتیجه دربدری همه مردم.
حال هم که میکشند بکشید.
با قاتل روش مدنی حماقت است، حماقت است، حماقت است.

>>>   تمام ارزگان و یک قسمت عمده زابل، هلمند، غزنی، وردک، قندهار، و نیمروز هزاره نشین و تاجک نشین بودند که توسط سفاک عبدالرحمن خان نسل کشی شدند و فرار داده شدند و زمین آنها به پشتون ها داده شد۰ زیادترین وحشت کشتار و ظلم را هزاره ها دیدند۰ در دوران های بعدی تا امروز در شمال، غرب، و مناطق مرکزی زمین های درجه اول زراعتی به ناقلین پشتون داده شد و در آنجا جابجا شدند در حالیکه مردمان اصلی آنجا ها همه بی زمین و در فقر بودند و هستند۰

>>>   نبود وحدت ملی ما نه مشکل خارجی ها است نه گناه آنها.
تمام روابط و مناسبات قدرت و دولت، مسائل حکومتی، سیاسی، و اجتماعی در کشور ما قومی هستند، ویا اقلن عنصر قومی مهم ترین عنصر آن روابط و مناسبات میباشد.
ما باید قبول کنیم که در کشور خود مشکل های قومی داریم، که بهتر است شناسایی شوند و بهتر است روی اصلاح آنها کار شود، نه اینکه آن را پنهانکاری کنیم و فقط به دروغ گفتن و رد کردن آن اکتفا کنیم و چشم پت لاف بزنیم که دنیا گل و گلزار است و ما هم شیر هستیم شیر.
بدون اصلاحات جدی درسیستم های حکومتداری، دولتداری، و بدون اصلاحات عمیق در مسائل اجتماعی، سیاسی، و امثال آنها یکپارچگی و وحدت بین مردم های مختلف این کشور ناممکن است و وحدت ملی ی وجود نخواهد داشت.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است