مردم بدخشان در یک همایش بی پیشینه و کم نظیر از صلاح الدین ربانی استقبال نموده و با آرمان های رهبر جهاد و مقاومت، معمار و بنیان گذار انتقال مسالمت آمیز قدرت و شهید صلح کشور تجدید پیمان کرده اند. مردم با حضور پر شور، عاشقانه و بینظیر خود در همایش نهمین سالیاد رهبر شهید بر ادامه راه او تاکید کرده و از صلاح الدین ربانی حمایت همه جانبه نموده اند. به نظر نگارنده این همایش بزرگ و کم پیشینه در کل دو چیز را باز گو نموده و به گونه واضح به نمایش گذاشت:

۱- نخست اینکه استاد هنوز در دل‌ها زنده است. مهربانی آفتاب گونه او هنوز به دل‌های مردمان زادگاهش گرمی، شورو نشاط و تب وتاب عجیبی و خاصی می بخشد.
بقول شاعر
هنوز این کوچه ها بوی پدر دارد
نگاه روشن ما ریشه در باغ سحر دارد
هنوز ای مهربان در ماتمت هر تار جان من
نیستان در نیستان زخمه های شعله ور دارد
نه سال از وداع، سفر بی بازگشت، دلتنگی و حسرت نبود سرلشکر دانای و خردورزی گذشت و هنوز که هنوز است زخم فراقش بر دل و جان ها تازه ‌‌‌و احساسات مردمش را از عمق وجود شعله ور می سازد.
بدخشانیان واضح ساختند، کسیکه شمشیر حق‌خواهی و ظلم‌ستیزی را از نیام عدالت برکشید، سربلند و آزادگی را برای این نسل هدیه کرد، برای یک لحظه فراموش شدنی نیست. به نظر می رسد صدای بلند و رسای او که، ای مظلومان تاریخ به پا خیزید و کاخ استبداد، ظلم و نفاق را در هم شکنید، هنوز در گوش های این نسل پر افتخار همچنان طنین انداز است. معلوم می شود که با شنیدن صدای روشن و آسمانی او، بدخشانیان یکبار دیگر مثل همیشه پیشقدم به پا خاسته قفس‌های نوساخته و نو بافته استبداد و بی عدالتی را شدیدا چلنج کرده اند.

۲- موضوع دوم افزایش بی پیشینه و کم نظیر جاذبه مردمی صلاح الدین ربانی است. مردم بدخشان با استقبال بی پیشنه، عشق، محبت و اعتماد بی پایان خود را نسبت به رهبر جمعیت ابراز داشته، مسئولیت ایشان را بزرگ‌تر از پیش ساخته اند. در واقع زبان حال مردم چنین می گفت:
با آمدنت بهار دل پیدا شد
بلبل به نوا آمد گل ها وا شد.

آقای ربانی با صداقت، شجاعت و پیروی خلل ناپذیر از خط فکری رهبر شهید جایگاه خویش را به عنوان میراث دار اصلی جهاد و مقاومت تثبت کرده و در دل‌های مردمش جایگاهی بی رقیبی باز کرده است.
از این رو او با ورود در بدخشان چون بارانی در کویر دل‌های تشنه نازل شده، از جانب مردمان سر زمینش با آغوش نهایت گرم پذیرای شد. مردم بدخشان به آقای ربانی نشان داده اند که ما سپیدی، روشنی و امید را در درخشش چشمان تیز بین شما به نظاره می نشینیم. باوجود شما اجازه نخواهیم داد تا یأس و نا امیدی در پهنه آسمان دل هایما لانه گسترد. بی تردید هنوز خورشید باقی است و بسیار زود از فراسوی آبر های تیره دل تاریکی ها را درید و به زندگی مردمان این غمکده رونق و روشنی خواهد بخشید.

سید نورالله راغی

>>>   اگر همین انتقال مسالمت آمیز قدرت را ربانی در سال ۱۹۹۳ میکرد و شورای حل و عقد را بخاطر ادامه قدرت تشکیل نمیکرد،شاید طالبان بوجود نمی آمدند و حادثه یازدهم سپتامبر رخ نمیداد وبیست سال دیگر جنگ در افغانستان دوام پیدا نمی کرد.
در سال ۲۰۰۱ نیز ربانی تحت فشار خارجی ها قدرت را تسلیم کرد و بعداً جبهه ملی بخاطر دوباره به قدرت رسیدن تشکیل کرد و بعداً رییس شورای صلح شد و به ایران و پاکستان سفر کرد،تا از حمایت آنها در دوباره به قدرت رسیدن،برخوردار شود.
بالاخره کرزی با سکرتر خود عبدالکریم خرم مشوره کرد و گفت:
بچیه!سه وکرو؟
خرم جواب داد:زه معصوم ستانکزی سره خبری کوم.هغه به دخپل اکا زوی سره شیر محمد ستانکزی سره خبره کوی،هغه کوم انتحاری طالب راواستوی او مونژ داد انتحاری طالب زبانی ته لیژو!
کرزی جواب داد:بچیه!زه بحر ته زم.هرسه چه کوی،وکره،مگر زما پشی له دی موضوع نه،بحر وساته.
همو بود که بجای گرفتن قدرت،ربانی به شهید صلح تبدیل شد.

>>>   در سال ۹۳ قدرت را به کی تسلیم پیکرد؟
قصه اصلی این است که پاکستان هم دیروز و هم امروز به چیزی کمتر از ویرانی کامل افغانستان قناعت نمیکند.
همه داد میزدند که ۵۰۰۰۰ طالب را رها کنید که مذاکرات صلح آغاز شود، کجا است مذاکرات؟
طالب گدی گک دست پاکستان است.
باید پوز پاکستان را به خاک مالید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است