همه داکتر عبدالله را مرد تصمیم و به چالش کشیدن اتوریتاریزم اشرف غنی نمیدانستند. اما اینبار همه ای شواهد حکایت از این دارد که وی و یارانش مستحکم ایستاده اند.

متاسفانه این اوضاع که میبایست ۵ سال قبل اتفاق میافتاد در سخت ترین و خطرناک ترین شرایط بوقوع میپیوندد. چالش های زیادی روبروی آنچه را که من "حرکت مقاومت" مینامم قرار دارد. تجربه من از سیاست در سطح بین المللی اینست که کشورها از خلای قدرت خیلی هراس دارند. حتی دموکرات ترین کشورها مانند اروپا یک دیکتاتور را که ثبات را حفظ میکند، بویژه در کشوری مانند افغانستان که تنها تجربه ای دموکراسی آن برگزاری انتخابات پر تقلب است، بر خلای قدرت ترجیح میدهند.

تمایل سازش و حتی حمایت از کسی را دارند که بطور مشروع یا غیر مشروع افزارهای قدرت را در دست دارد. کشور های دموکراتیک غربی نظام های پراگماتیک هستند، آنها هیچوقت از جنبشها برای دموکراسی که به نفوذ و یا سلطه آنها پایان ببخشند پشتیبانی نمیکنند. آنها بطور طبیعی خواهان نظم و ثبات هستند. ولی اگر حکومتی اولیتهای آنها را به خطر بیاندازد حتا اگر این حکومت نماینده مردم و مدافع حاکمیت ملی باشد، اپوزیسیون آن بی تفاوت از آنکه چه ماهیتی دارد حمایت میشود. در مثال اول از حکومت ملی داکتر مصدق در ایران و از مثال دوم از جهادی ها بشمول القاعده در جنگ سوریت میتوان نام برد.

"حکومت فراگیر" تیم ثبات و همگرایی در برابر این واقعیت تلخ قرار دارد. عجله نکردن کشورهای خارجی در تبریکی گفتن به اشرف غنی در نهایت یک موعد انتظار و غور آنهاست و طول نخواهد کشید. من به یک جنبش بزرگ مردمی برای ضدیت با تقلب انتخاباتی عقیده ندارم. مردم خسته و ناتوان شده و از جنگ میترسند. مگر ممکن است که مردمی که رای نداده اند از رای سالم دفاع کنند؟

احزاب تیم ثبات و همگرایی به استثنای رشید دوستم توان بسیج توده های مردم را در صورت مقابله با تیم ارگ ندارند. دو چهره تاریخی و سنتی هزاره ها، که در عین حال دو چهره پرنفوذ آنها ها هستند، در کنار عبدالله بیشتر در رای دادن به او موثراند. اینها قدرت بسیچ مردمی دوستم و به چالش کشیدن دولت را ندارند. فقط حضور حداقل نیم میلیون نفر در نماز جمعه فردا با حضور خلیلی و محقق نادرستی تحلیل مرا نشان خواهد داد. تفرقه، ضعف و نا امیدی، افراطی گری و اپورتونیسم خدمت به سران زر و زور ازآنها مردمان ساده، صادق ولی بی ضرر به حاکمان ساخته.

وقتیکه از مقاومت حرف میزنم مرا بیاد سی و چند سال قبل میاندازد، زمانی که در برابر سیل لشکر مجاهدین و جهادگران گوناگون موضع من که حمایت از "جنبش مقاومت مردم افغانستان" بود و نه از جهاد، وزن سنگینی نداشت. چگونه میشد افراطیون مذهبی کم سواد سیاسی را در آنزمان متقاعد کرد که مبارزه ما ملی و استقلال طلبانه است وجهاد مملکت را به بربادی میکشاند.

امروز هم برای اکثریت مردم خسته از جنگ و فقر که زحمت رای دادن را بخود ندادند، غنی و عبدالله هردو از یک قماش اند، هردو زاده لشکر کشی امریکا هستند و بدون پول و اسلحه آن قادر نیستند حکومت کنند. تنها فرقی که میان غنی و عبدالله وجود دارد هوشیاری، اراده و عزم یکی از رهبران "حکومت وحدت ملی" نسبت به رهبر دیگر آن است که بطور یکجانبه قدرت را در انحصار خود در آورد. وی کاملآ آگاه است که در برابر اعلان غیر قانونی وی به حیث رئیس جمهور، امریکا و متحدین وی نمیخواهند و نمیتوانند از عبدالله حمایت کنند.

از اینجاست که اگر ابتکار ایجاد یک "حکومت فراگیر" توسط عبدالله یک مقاومت علیه تجاوزسیاسی اشرف غنی است، اگر روی برنامه سیاسی استوار است و با یک تقسیم دوباره قدرت پایان نمیذیرد، باید این حرکت ماهیت استقلال طلبانه، عدالت خواهی و همبستگی ملی را بخود بگیرد که این بار اعاده حاکمیت ملی و آغاز پروسه ملت سازی هدف آن باشد.هدفی که فکر نمیکنم انگیزه هیچیک از دولتمردان امروزی باشد.

با آنهم یک توصیه به عبدالله و دوستانش: در کوتاه مدت به مردم روی آورید، از ناکار آمدی گذشته تان عذر خواهی کنید. اینگونه شاید یک حرکت مردمی بزرگ را حداقل در بخش های کشور ایجاد کنید. در چنین آشفته بازار باید هوشیارانه حرکت کرد، از متحدین خارجی خود دوری نکنید.

کریم پاکزاد

>>>   Ahmad Shah Faridll
جناب داکتر صاحب!
در متن بالا گفتید که عبدالله غنی را به چالش کشید. همه ایستاده هستند. ولی در پایین با ارزیابی از وضعیت دنیا و منطقه و افغانستان، این چالش را برطرف کردید و مستثنا از دوستم دیگر کسی هم قدرت ایستاد شدن ندارد؟!

>>>   Karim Pakzad دوست عزیز،
اول سالگرد تولدتان را تبریک میگویم.
سپس وقتی که مینویسم "شواهد حکایت از این دارد که وی و یارانش مستحکم ایستاده‌اند." به این معنی است که چند حرف و عملی که از آن اطلاع دارم نشانه مصمم بودن آنهاست. این بیان خیلی نسبی است. در زبان فرانسهil me semble میشود . سپس تحلیل میآید. من فکر میکنم که اکثر کسانی که متن را به دقت خواندند (موافق باشند یا مخالف) منظور نویسنده را درک کردند. اگر منظور شما این است که موضوع را بدرستی بیان نکرده ام، شاید حق داشته باشید. همین موضوع را شخص دیگری به شکل دیگری خواهد نوشت. ولی اگر فکر میکنید که واقعآ تناسب قوای داخلی و جهانی به سود " حکومت همه شمول" عبدالله است و ما را قناعت ببخشید که انقلابی در راه است، مرا که مخالف حکومت داری اشرف غنی هستم، خوشحال خواهید ساخت.

>>>   Karim Sadaqat
فکر میکنم امریکا دوباره مداخله میکند وطرفین را به نحوی راضی کرده اشرف غنی همچنان در قدرت باقی خواهد ماند

>>>   غنی را جدی نگیرید.
تا ماه حمل میمیرد.
مذاکرات حکومت همه شمول با طالبان آغاز شده و احتمالن به بسیا زودی زیر یک چتر کلان به نام نجات افغانستان از بحران و جنگ به فعالیت های سازنده خود آغاز میکنند.
آمریکا و اروپا راه دیگری ندارند جز اینکه با اکثریت قاطع ملت همراه شوند.
غنی تنها بی بی گل رادارد و چند تا بی ریشه های از غرب باز گشته که با فیر چند پتاقی با پطلون های زرد شده جانب میدان هوایی فرار میکنند.
داود سلطان زوی اولین زردی پطلون را دیشب تجربه کرد مگر تا حال از مردم پنهان داشته.

>>>   هر کسی که به نفع آمریکا و متحدانش در منطقه کار نماید انتخاب میشود .آنها عاشق چشم و ابروی غنی یا عبدالله نیستند

>>>   جناب حاج اقا پاکزاد!
خورد بودم یک کتاب ایرانی را مطالعه داشتم دران یک حکایت عجیبی را خواندم<روزی دواخند باهم روی استعمار انگلیس صحبت داشتند که ناگهان چشم شان به شاخه ای درختی افتاد که خم شده بود یکی گفت این هم از تاثیر استعمار انگلیس است دیگرش خندید وگفت خم شدن شاخه ای درخت به استعمار چه تعلق دارد اولی جواب داد اگر انگلیس ها فرزندان مارا شوخ وبی باک وبی ادب تربیه نمیکردند انها خودرا به شاخه ای درخت اویزان نمی ساختند انگاه این شاخه هم کج نمیشد همه ازین استدلال خندیدند وبه علامه ای قناعت سر تکان دادند>حالا هم این سناریو ها را از اول ساختندباید رای گیری وانتخابات شود ودران تقلب صورت بگیرد که حتما میگرفت چون اقا سالخورده پایگاه ملی ومردمی ندارندوباز کمیسیونهای انتخاباتی که در راس هردو دو سیاسر را مقرر داشته بودندبایدباز تقلب نمایند وپروسه را طولانی سازندوبلاخره باز همان کفن دزد سابق راپیروز اعلان دارند ونیک میدانستند که اینبار عبد الله ای کچه تنها نیست جنرال چهار یا پنج ستاره ای کشور هم که بعد از مرحوم مارشال فهیم شایستگی مارشالی را دارد مانند شیر غران در میدان است محقق هم سست محکم گیر میباشدوملت هم از انصراف وتوافقهای عبدالله سخت خسته ودلشکسته اندو...ازینرو زیر این کاسه هم نیم کاسه ای دیگر است واین نقشه راخود انها کشیده اند دیده شود که کار به کجا ها خواهد کشید ونا گفته نباید گذاشت که خارجی ها یک بار در طول زندگیش به غنی اختیار دادند انهم در میدان هوای بگرام که اقای ترامپ برایش گفت حالکه دست هایم را بوسیدی میروی ویادر پهلوی سایر خورد ضابط ها استاد میشوی او بلادرنگ گفت خیر صاحب استادن درینجا ورفتن به ارگ برایم یکی است می باشم گفت خیر است اینجا باش وبه عبد الله تا هنوز این فرصت هم داده نشده است
معلم محمد داود بیگ از لیسه ای صمیم سانچارک

>>>   آقای کریم پاکزاد فقط با الفاظ بازی می کند. من نمی دانم پیرو چه آیینی هستی اما فقط یک اصل را باید یاد بگیری که جهاد مایه عزت است نمونه آن حزب الله لبنان و جهاد مستمر مردم مقاوم ایران است. مبارزه ملی یک نوع بازی است در کشوری که بیش از ۹۹ در صد آن مسلمان است جهاد تنها راه نجات است.
پابند امر حق چو نه ای از وفا ملاف
با خالقت چه کردی که با خلق او کنی

>>>   کریم! بزودی رقم دیګر می شود!

>>>   حکومت بچه بیوه! عبدالله ان سلیته است که باید از ش خودرا نکهدارید! او شرم وحیا ندارد! ادیمیکه در طفولیت بچه بیریش بوده باشد ایا رهبر هم می شود؟

>>>   برادران تاجك ما قبل از تثبيت هويت تاجك بودن خود بايد درصدد تعين زعيم از بين خود شان گردند.
عبدالله و داكتر غني هردو از يك تبار و هردوي شان منصوب به قوم پشتون است.
مگر چوچه گرگ بزرگ شده ؟
اين حركات طفلانه جز اتحاد وهمبستگي پشتون ها چيزي ديگري را در بر ندارد.
شما كه به گفته خود تان تنها در مقابل غني استاده گي نتوانستيد ايا با امدن طلبا ميتوانيد حتي از فاميل تان دفاع نماييد؟
بهتر است سكوت نماييد وخد را بيشتر ازين مسخره نه نماييد.
شما هـيچ چيزي هم نميتوانيد.
عبدالله جان شما به يك پست انهم به قيمت لجاجت شما بدست خواهد اورد وانگه در ركاب اشرف غني مصروف خدمت جيب پر كردن خود خواهد شد وشما كه شرمنده بوديد شرمنده تر خواهيد گرديد.
خراساني

>>>   در مورد رییس جمهور شدن ع وغ هر چی فکر کردم چه بنویسم عقلم در مورد هیچ
کار نکرد بالاخره به یاد شعری افتادم که در مکتب ابتدایی آن را خوانده بودیم به نظرم این شعر بازدوبند های خلیل زاد وطالبان وپاکستان وغیره به سادگی نتایج ریاست جمهوری را ترسیم میکند

دو نفر دزد خری را دزدیدند
سرتقسیم با هم جنگیدند
آن دو بودند چون گرم زدوخورد
دزدسوم خرشا ن را زد وبرد

>>>   يادش بخير يكى از دوستان هميشه ميگفت : mode مُد به افغانستان دير مى رسد ،به هزاره از همه ديرتر !
صد سال پيش تركان ، روشنفكربازى كردند با دموكراسى بازى كردند آتاترك را كشيدند وسط ميدان و دورش بازى كردند بازى كردند و بازى كردند ...
ناگهان در قرن بيست و يكم ، تركهاى روشنفكر شده ، ملا اردوغان را روى دست بالا كردند و دو باره پرچم خلافت اسلامى را بر افراشتند.
چهل سال پيش عده اى از اوغان و تاجيك ، خلق شدند و پرچم شدند روشنفكر شدند و دموكرات ! كور ، كالي ، دودي بازى كردند با داس و چكش بازى كردند بازى كردند و بازى كردند تا اينكه خلقيان ، طالبان كرام شدند و پرچميان ، مراسم ياد بود رفيق ببرك كارمل را با آيات قرآن ، معطر و منور ساختند.
امروز توپ چهل تكه و از مُد رفته اى روشنفكرى به ميدان بازى هزاره ، پرتاب شده است.
كم اُقَلَىْ گرى كنو ! ! !
گشتند نبود ، نگرد نيست.

>>>   اقای کریمزاد شما درست تحلیل کرده اید بیایید کمی عمیق پیش یرویم ..دول غربی و امریکا حامی منافع کارپوریشن های انحصاری میباشند انها در این راستا در طول تاریخ به سرکوب و موضع گیری های نظامی و سیاسی علیه جنبش ها و حکومات نوپای که مصمم بر در هم شکستن بند های زنجیر استعمار میباشند پرداخته اند. توطیه علیه تجددگرایی شاه امان الله خان سزنگونی حکومت مصدق ۱۹۵۳تلاش برای سرکوب انقلاب کوبا ۱۹۵۹ تا کنون موضعگیری غرب در برابر تلاش های جمال عبدالناصر بخاطر ملی ساختن کانال سویز سازماندهی فعالیت های ضد مردمی در افریقا سالهای ۱۹۶۰ به بهانه ای جلوگیری از نفوذ کمونیزم و ما امروز نتایج ناگوار جنگهای داخلی را در افریقا میبینیم.سر نگونی حکومت النده در چیلی و حمایت از حکومت مایوویستی خمر های سرخ در کمبودیا ۱۹۷۴-۱۹۷۹ که در این بخش جمهوری خلق چین نیز همرکاب امریکا بود و ما شاهد مداخلات امریکا در افغانستان بوده و استیم و از چهل سال بدینسو این کشور مرکز فعالیتهای امریکا و متحدین منطقوی اش بوده است.
حالا روی مخالفت عبدالله و تیم ان باید گفت که این تیم نمیتواند مردم را با خود داشته باشند شاید رهبران جمعیت در میان بدخشی ها و پنجشیری ها و محقق و خلیلی در بین هزاره ها شهرت داشته باشند ولی اکثریت مطلق مردم به شمول تاجیک و پنجشیری از این چهره های کثیف خسته شده اند. مردم میدانند که طی هیجده سال اخیر اینها به جز دزدی چور و چپاول و معامله گری کاری نداشتند. من همیشه خاندان محمد زایی را ملامت میکردم اما این زهر خوران قرن کنونی راخاین تر و جنایت کار تر از انها یافتم . باز هم خانه ای ظاهر شاه اباد که حد اقل چند پوهنتون و سرک و پل و پلچک و استیشن برق برای مردم اباد کرد ولی این دزدان فقط برای خود و فامیلهای شان کار کردند.
علت دگری که این تلاش ناکام میماند این است که این انحاد بنیاد قوی مردمی ندارد و واقعا توده های وسیع مردم بدور یک مرکز قوی متشکل از شخصیت های صادق و پاک و و طندوست نه دلال بسیج نگردیده اند... این افراد برای خود کار میکنند نه برای مردم و اشرف غنی و باند وی برای خود و شرکایش...و در نهایت تصمیم اخر و قاطع را دونالد ترمپ و و ناتو میگیرد زیرا پول در افغانستان خوب رول بازی میکند و ما از چهل سال بدینسو شاهد نقش پول امریکا بوده ایم . کشوریکه برای تهیه سرود ملی ان ریس جمهور اقای کرزی چهل هزار دالر را مصرف کند و برای اشرف غنی خانه مبلغ شانزده هزار دالر ماهانه به کرایه بگیرد و با پولهای باد اورده سران دزدتنظیمهای شیعه و سنی ملیاردر شوند حالش همیشه چنین خواهد بود در حالیکه کارد فقر و بیعدالتی تا استخوان مردم رسیده است و در اخیر باید گفت که این تقلا ها صرف جنبه ای شخصی و قومی دارد نه مردمی ....
و من الله توفیق
فخر اهنگر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است