اشرف غنی در سخنرانی پیروزی اش گفت، دیگران می گفتند نموشه، ما می گفتیم موشه. دیدیم که شد. این موشه و نموشه گفتن های او، نوعی پر زدن به کلاه هزاره ها است، نوعی فریب دادن افغانی. غنی پیوسته از برابری می گوید، از اتحاد و همبستگی می گوید، از رفع محرومیت و فقر می گوید، و از هر آنچه خواستنی و خوب است. اما در عمل، به آنچه می گوید باور ندارد. مثلا، در سخنرانی پیروزی غنی، صدها نفر حاضر بودند، اما تعداد آدم هایی که در گویش فارسی شان، می شود را موشه و نمی شود را نموشه می گویند، شاید به شماره انگشتان یک دست هم نمی رسید.

حالا که حد اقل نصف کشور در دست طالب است، یک بخش عظیمی از کشور، نتیجه ای انتخابات را قبول ندارد، و امریکایی ها در غیاب ما دارند وارد معامله با طالبان می شوند، اشرف غنی و اطرافیانش نیاز دارند صادقانه از خود شان بپرسند که آیا حکومتی که با نه صد و بیست هزار رای مشکوک به وجود می آید به عنوان یک حکومت مشروع و قابل قبول از سوی سی و چند میلیون شهروند کشور، دیده موشه یا نموشه. چنین حکومتی بدون هیچ شکی، یک هدیه ای ارزشمند به طالبان خواهد بود. حکومت نامشروعی که توانایی ایجاد یک اجماع نسبی ملی را نخواهد داشت، کار طالبان را در تحمیل خواست های شان بر همه، بسیار ساده تر خواهد کرد.

داکتر عبدالله، تشکیل حکومت موازی را وعده داد. این اقدام او، تعدادی از دوستان را امیدوار کرده است، اما مشکل این است که نه امریکایی ها به این سادگی و بدون یک کشمکش جدی اجازه می دهند که یک غیر پشتون به ریاست جمهوری افغانستان برسد، و نه کسی بعد از چندین بار عقب نشنی و از دست دادن انتخابات های برده، تهدیدهای داکتر عبدالله را جدی می گیرد. به باور من و بر اساس تجربه ای گذشته، این کشمکش مدتی طول می کشد، و در نهایت داکتر عبدالله و تیمش، وارد معامله با غنی می شوند، ریاست او را به شکلی از اشکال می پذیرند، و به خاطر مصلحت و ... مردم را به آرامش و بردباری دعوت می کنند. امیدواریم چنین نشود.

شاید درست آن باشد که داکتر عبدالله و تیمش، اول خود را دوباره رسوا و مردم را دچار زحمت نکنند، اما اگر استاد می شوند و مردم را به حمایت فرا می خوانند، جدی استاد شوند، از آرای مردم دفاع کنند، لااقل هزینه ای تقلب را کمی بالا ببرند، و به کمتر از تقسیم جدی قدرت، راضی نشوند. زندگی کوتاه است، مرگ دیر یا زود آمدنی است، و زندگی پر نعمت اما ذلت بار، افتخار و ارزش چندانی ندارد. امریکایی ها و غنی هم آنقدر که تصور می شود، بی نیاز از حسن نیت و همراهی عبدالله و تیمش، دوستان پرطرفدار عبدالله و کل حوزه های ضد طالب نیستند. آنها ترس، معامله گری و کم-خواهی در حوزه های ضد طالب را می بینند، و بر اساس آن حساب و کتاب می کنند، اما اگر در مقابل یک استادگی جدی قرار بگیرند، چاره ای جز عقب نشینی ، و تن دادن به یک معامله ای جدی نخواهند داشت. رویارویی جدی با حوزه های ضد طالب برای آنها یک فاجعه خواهد بود. حالا ببینیم که از تهدیدها و تند گفتن های داکتر عبدالله و دوستانش، چیزی جور موشه یا نموشه!

عبدالله وطندار

>>>   Abas Fazelyar
آزموده ها را آزمودن خطاست. عبدالله ‌‌و تیم اش بر فرض که بطور جدی و قاطع ایستاد شوند آیا آنها در عمل مقابل غنی مثل همین دور که گذشت ایستاد میشوند ،یا به پوشیدن دریشی های لکس و هم پیمانان هم در غم سفارت وزارت اکتفا میکنند؟
شواهد نشان می‌دهد آنان در صورت مشارکت در قدرت با حمایت قاطع مردمی بازهم با غنی یکجا شوند مثل دور گذشته عمل میکنند. انتظار صادق بودن عبدالله و تیم اش را هرگز نداشته باشیم.

>>>   یک راه حل آسان برای احزاب همه شمول و تیم ثبات و هم گرایی

هرچه زود تر با طالبان داخل مذاکره صلح شوند و تا غنی به خود آید توافق نامه صلح را با طالبان امضاء کنند و به اساس آن توافق نامه حکومت ملی را تشکیل دهند و جغرافیای وجودی خودرا شریک سازند و جامعه جهانی و آمریکا را زیر فشار قرار دهند تا انتخابات زود هنگام و افغانستان شمول و شفاف انجام شود .
آنگاه غنی یگانه بازنده میدان و شرمنده زمان خواهد بود.

این امر در یک صورت ممکن است که طالبان استقلال عمل داشته باشند و آنطور که گفته میشود آله دست پاکستان و بازوی عملیاتی سیاست خارجی و استخبارات پاکستان نباشند.

>>>   زکوه آورده ام پشتاره ای خاک درین بازار چو زرموشه نموشه هزاره معتبر موشه نموشه
ع.ا ناصری ازآسترالیا

>>>   از متقلب اعظم دوری کنید تا شرمنده دنیا و مخوض اخرت نشوید .

>>>   برار جان در افغانستان هر چیزموشه . اما یک چیز شدنی نیه و نه موشه ! و او تغیر در وضعیت زندگی هزاره ها است. با وجود حضور فعال هزاره ها در امور بنیادی ونقش افرینی انها در عرصه های بنیادی چون دارای یک مرکزیت با درایت سیاسی نیستند همیشه بازنده میدان ها و بازی های سیاسی بوده . نقش هزاره ها در تمام تکت های انتخاباتی چشم گیر بوده و خصوصا در در ۲ تکت انتخاباتی غنی و عبدالله (ودر گذشته کرزی) نقش تعین کننده داشته است اما به علت خیانت رهبران هزاره سهم هزاره در بدنه دولت متناسب با نفوذ اجتماعی و حضور سیاسی شان نبوده است. از نظر بنده جهت گیری های رهبران هزاره به خاطر منافع شخصی خودشان است تا منافع مردم محروم هزاره. وانحصار و معامله گری های رهبری سیاسی هزاه ها عاملی شده که جهت های سیاسی دیگر نسبت به هزاره یک دید ابزاری داسته باشد.در کنفرانس های مطبوعاتی غنی و عبدالله به خاطر منافع سیاسی شان از خلیلی محقق. دانش بهره برداری سیاسی است تا یک وحدت استراتژیکی
چه پشتون ها و چه تاجیک ها هزاره ها را بانک رای و رهبران هزاره را دلالان رای فروش میدانند. همکاری های سیاسی با جمعیت اسلامی را چندین بار تجربه نمودیم. از پیمان جبل السراج. پیمان خنجان. پیمان مزار شریف. تا تشکیل جبهبه های مشترک . و انقال بق ۵۰۰ولت همیشه خنجر جمعیت اسلامی از پشت به بدنه زخمی هزاره خورده. هزاره ها تا یک رهبر قاطع و اگاه مثل بابه مزاری نداشته باشند. از هر تحول که در افغانستان ایجاد شود بهره مند نه میشوند. چه زیبا گفت ان پیر پشمینه پوش ! تعداد میگویند که در کنار حزب اسلامی باشیم و تعادی دیگری میگویند که در کنار جمعیت اسلامی باشیم اما! من میگویم ما چرا ؟ مستقل نباشیم؟ چرا دیگران در کنار ما نباشد؟

>>>   موشه ! موشه ! موشه !
براى اوغان هر كارى شدنى است چون اوغان از كمونيست گرفته تا ملا و از ملا گرفته تا طالب و از طالب گرفته تا داعش و از داعش گرفته تا نغمه ، همه و همه فقط و فقط يك انگيزه دارند و به دنبال يك هدف هستند و اين هست رمز موفقيت.
نموشه ! نموشه ! نموشه !
روشنفكران قلم به دست تاجيك با بيل و كلنگ پنج هزار ساله در ويرانه هاى كاخ جمشيدى ، چنان به كَند و كاو مشغول اند كه انگار در پى بازسازى و احياى جشن خَويدوده جمشيد با خواهرش جمك هستند...
و هر از چندگاهى ملايى مجيب الرحمن وار از ميان تاجيك بر مى خيزد ...

بپرسيم جملگى از شاه مردو ، هزره معتبر موشه نموشه ؟
روشنفكران قلم به دست هزاره فعلا با خدا و رسولش ، دست در گريبان شده اند و پنجه در پنجه شاه مردان انداخته اند...
و ملاى هزاره فعلا روزه سكوت گرفته است ...
نموشه ! نموشه ! نموشه !
اوزبك در گل و لاى كوچه پس كوچه هاى سران و ريش سفيدان خود ، بابه دوستم و بابه ايشچى ، تا زانو نه تا كمر فرو رفته است ...
ملاى اوزبك اگر ملا بود ، ملاى اوغان متولى روضه مبارك نمى شد ...
نتيجه : ياشاسين ملاى اوغان !!!

>>>   وطندارازموگی!
مقبول نوشته کرده ایستاده گرفتی.
عاقل

>>>   غنی هرگز آدم نموشه

>>>   سلام
آقای وطندار !
این همه حرف چگونه از نوک قلم تان سازیر می شودکه فقط دو سوی معامله را می بینید و آنانیکه سالیان متمادیست در این وسط به گروگان گرفته شده اند را نمی بینید.
این مردم مظلوم حق زندگی دارند . حق دارند که از زندگی خود لذت ببرند کار کنند ، سفر بروند ، تفریح نمایند مثل ملیون ملیون انسانهای روی زمین به گفته شما ( از عمر کوتاه ) حود بهره مند شوند چگونه می توانید این دسته جات دزد و شاه دزد و یغماگر و بی عاطفه را دو باره برای از سر گیری جنگ و بحران و جدل تحریک کنید
مردم افغانستان آیا گوسفند اند ؟؟
نقش مردم در این میانه چیست ؟ در طول این چهل سال جنگ . خونریزی کی ها بیشترین قربانی را داده اند ، گروه های دولتی یا مردم ؟ روشن که بار همه جنگ ها و خشونت ها بدوش مردم بیچاره ما بوده است . فکر می کنم قربانی بس است . خدا قبول کند. بسیار جوانان ما در راه عقیده و باور های دورغین این گروه های دلقک قربانی شده اند . دیگر بس است.
خوب است که قبل از نوشتن هر مطلبی اندکی به حال مردم هم فکر کنید

>>>   قضیه افشار ، مخالفت عثمانی و عبدالله با عبور توتاپ از بامیان ، کشتار دهمزنگ توسط افراد وزیر داخله و عبدالله ، متعصبینی مثل اسماعیل خان ، قانونی ، عطامحمد و اکثریت قوم خودخواه و منافق شان، میگه که با رقیب جوانمردی مثل اوغان موشه! ولی با رفیق خودپرستی مثل تاجیک نموشه! نموشه! نموشه!!!

>>>   به کسیکه در مورد مردم قلم فرسایی کردند.

کدام مردم؟
در کشوری که ادعا میشود ۳۵ ملیون نفوس دارد در نهایت مجموع رای پاک و ناپاک یک ملیون و هشتصد هزار میشود و یک متقلب اعظم با ۹۰۰ هزار رای بر گرده مردم به گونه غیر قانونی سوار میشود تا پنج سال دیگر علاقه دار ارگ باشد ، جای مردم کجاست؟
۳۳ ملیون و ۲۰۰هزار انسان دیگر این سرزمین کجا هستند تا صدای اعتراض بلند کنند که ما انسانیم و حق حیات و انتخاب داریم و میخواهیم در آرامش زندگی کنیم.

با تآسف که این کشور محل زیست ۳۲ ملیون گوسفند است و ۳ ملیون بز و چند صد دزد و متقلب با سرکردگی غنی احمدی

دو کمیسیون ۵ ماه شان و زدند کاری از پیش نرفت مگر وقتی سفیر آمریکا و خلیلزاد دستور دادند ظرف چند ساعت نتیجه دلخواه سفارت آمریکا اعلان شد در حالیکه نه کمیسیون شکایات خبر داشت و نه به گفته غنی زی ارگ دزدان رای

>>>   كار غني و تيم فاسدش تمام است ،
غني را مردم نميخواهند
غني هر روز منفورتر ميشود نزد مردم و جامعه جهاني .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است