اعراب دین و اجزای آن را به شکل یک کالای عربی می‎نگرند، بنابراین به شکل یک موجود مقدس به اجزای دین نمی نگرند.

اعراب بدین باروند که دین کالایی است برای ساختن دنیای آنها و به هر شکلی می توانند از آن بهره کشی کنند.
آنها تصور می کنند که می توانند از کالای دین برای همه فصول بهره ببرند و با برندهای مختلف آن را متناسب به قامت مخالف و موافق بدوزند و برای جای جای این جهان اندازه آن قابل تغییر است.

کالای دین برای اعراب با هر پوششی و منشی می‎تواند همنشین باشد و در هر محفلی قابل پوشیدن.
اما برای حوزه خراسان قدیم همه اجزای و اشیای دین مقدس پنداشته می شود حتی اگر آن چیز صددرصد مخالف ذات دین باشد.

در جنوب آسیا کاراترین عنصر دین ریش و شلاق است و این شلاق باید روزانه برقامت سیاست و اقتصاد کوبیده شود و صورت فرهنگ را روزانه بخراشد.
دینی که اکنون از آن در جهان به خصوص در جنوب آسیا پاسبانی می‎شود فرمان و معنویتش از لندن، واشنکتن و ریاض سفارش می شود.

ضیا صدر

>>>   اعراب مفسد ترین مردم جهان هستند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است