امریکایی ها و عمال شان هر بار از بیراهه ها بر می گردند و دارند مردم ما را شکار می نمایند. این بیراهه ها، معمولن پُر پیچ و خم اندکه در قالب دین و مذهب، تبعیض، نژاد پرستی، تفوق طلبی قومی و زبانی و تروریزم ظاهر می شود و از همین راه ها بر جان و مال و جای مردم مان هجوم آورده و تبعات زشتی از خود بجا می گذارد.

بطور مثال: طالب ساخته می شود، بعد یازده سپتامبر سازمان داده می شود، در این مانور گلیم طالب جمع و قوت های امریکا جابجا می گردد، بعد طالب دوباره مایه می گیرد، ریشه می دواند، رشد می کند و بالاخره دوباره عرض وجود می نماید.

حکومت قلابی ساخته می شود که ممثل دموکراسی، عدالت اجتماعی، حق شهروندی و تضمین جان و مال و امنیت مردم خواهد بود معرفی می گردد؛ اما برعکس سوراخی به وجود آورده می شود که این همه ساخته های تصنعی از آنجا بیرون انداخته می شوند.
سعی بر آن می شود تا از بیراهه ها کفتار ها را وارد صحنه نمایند تا باشد هرچه بیشتر خون مردم مان توسط آنها مکیده شود.

گلبدین حکمتیار در کمال مصؤنیت آورده می شود، طالبان و تروریستان از زندان ها رها می شوند، خلیلزاد با لشکر خون و آتش در کارزار دیپلوماسی با بر افراشتن درفش تزویر، قاتلین مردم ما را صبغه قانونی می دهد و عفریت های موحش چون ملا مجیب الرحمن در هرات برای خوردن گوشت زن ها، سمارق وار پیدا می شوند و نوشخوار کنان فریاد می کشند که زن یک حیوان پستاندار است و بس...

آیا این همه برگشت ها و آنهم از بیراهه ها، بخاطر شکار مجدد مردم ما نیست؟

جلال الدین آرین

>>>   ملا مجیب را اگر مادر نجیب بودی این چنین مجیب نبودی بل وهابیت را رد کردی و اسلام را تقویت.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است