نخستین فارم پرورش کژدم در هلمند به هدف جمع‌آوری زهر این خزنده ایجاد شد.
مسوولان ریاست زراعت هلمند می‌گویند که روی این فارم یک میلیون افغانی سرمایه‌گذاری شده است.

رفیع الله قلم، مدیر همآهنگی برنامه‌های زراعت هلمند به رادیوی آزادی گفت: "برای نخستین بار در هلمند فارم پرورش کژدم از سوی یکی از هموطنان ما ایجاد شد که در حال حاضر حدود ۱۷ هزار کژدم در این فارم نگهداری می‌شود."
آقای قلم می‌گوید که در نظر است تا شمار کژدم‌های این فارم به ۳۰ هزار افزایش یابد و تولید زهر کژدم این فارم به ۳۰۰ گرام در شش ماه خواهد رسید.
به گفتۀ وی، ارزش یک کیلوگرام زهر کژدم در بازارهای جهانی به بیش از یک میلیون دالر می‌رسد.

پیش از این در هرات نیز یک فارم پرورش کژدم ایجاد شده بود.
بر اساس آزمایش‌های طبی زهر گژدم در تشخیص سرطان مغز، امراض استخوان و از بین بردن بیماری ملریا مؤثر ثابت شده است.

کد (9)

>>>   این کار خیلی خطرناک است و دولت باید جداً جلو این کار را بگیرد.
زیرا وضعیت امنیتی افغانستان در مجموع و هلمند بخصوص.خوب نیست و در اثر درگیری ها ،امکان تخریب این فارم میرود و در نتیجه رهایی صد ها هزار و یا میلیون گزدم که در سراسر هلمند و یا افغانستان است خواهند شد و مردم را نیش خواهد زد و از بین برد.
در بعضی کشور های آسیایی و افریقایی نیز ملل ساحات حفاظت حیوانات درنده مانند شیر و پلنگ و غیره جور شده اند که سالانه صد ها نفر را میخورند.
این کار انگلستان بود که در قرن بیستم،بعد از اًن که مجبور شد مستعمره های خود را یا با جنگ ویا داوطلبانه رها کند،این قانون حفاظت جنگلات و حیوانات درنده را تصویب کرد تا مردمان این مناطق را ،توسط این حیوانات درنده بکشند.
ورنه چرا این جنگل های حیوانات درنده در خوددانگلستان ایجاد نمیشوند؟
فارم مردم نیز شاید یکی از همین پیشنهاد های دولت انگلیس باشد.

>>>   فارم های پرورش طالب درپاکستان وفارم پرورش ماروگژدم درهلمند ، چرا یک فارم پرورش طالب هم بخش خصوصی ایجاد نمیکند؟؟
محصول طالب صد برابر تریاک وهیروئین برای پاکستان در آمد دارد

>>>   چه نیاز به فارم گژدم گژدم های ارگ کافی است

>>>   Shafaq
"پانی پت" دروغ است!
اصلن هندی ها غلط می کنند که سیاحت های علمی احمدشاه جان ابدالی و همراهان معصوم و دانشمند اش را تجاوز جلوه می دهند! آ مسلمانا، این چه گونه همسایه داری است که هندی ها یک بخش تاریخ پر افتخار ما افغان ها را طوری تحریف می کنند که گویا پدران ما برای غارت و چور و چپاول به هندوستان می رفتند. این دگر در کدام "پته پانی پت" آمده است؟
مگر هندی ها فراموش کرده اند که از خیرات سرِ کی امروز قدرت اتمی هستند؟ مگر فراموش کرده اند که این همه متخصص در رشته های کامپیوتر و باقی علوم را از کجا کرده اند؟ طبعن که همه اش از خیرات سر احمدشاه جان ابدالی و همراهان دانشمند اش است که هر سال بر اساس یک پروژه ی دوامدار تعلیماتی و بشردوستانه به هندوستان می رفتند و کورس های تعلیمی، آنهم به صورت رایگان، دایر می کردند.
مگر همین ما افغان ها نبودیم که در سفر علمی مشهور به "پانی پت" باعث شدیم که بعد متخصصین انگلیسی بیایند و برای هندی ها زبان انگلیسی را تدریس کنند؟
گذشته از این، اگر پدران ما به ریاست احمدشاه جان ابدالی واقعن چور و چپاول می کردند، پس کو دو تا قصر یا حد اقل دو تا ساختمان مجللی که برای خود ساخته باشند؟ هندی ها بروند و در تمام قندهار بگردند، به نام خدا اگر با ذره بین چیزی بیابند که نمایانگر ثروت احمدشاه جان باشد، یعنی نه قصری، نه ساختمان جالبی، نه مکتبی، نه مجسمه یی، نه هنری، نه حتی مسجد جالبی، نه یادگاری از شعر و ادب، مخصوصن ادب، حتی یک کافی شاپ در حد کافی شاپ های هالند نمی بینی با وجودی که اکثریت دود می کنند . . . اصلن تا چشمت کار می کند چیزی نمی بینی، هیچ، مطلقن هیچِ در هیچ! مگر هندی ها کتاب های تاریخ مکتب ما را نخوانده اند که واقعیت تاریخ پر شکوه ما را بدانند؟ حتمن خوانده اند اما زور شان داده و خود را به کوچه ی پانی پت می زنند.
خب، با وجود این همه اسناد معتبر، حالا هندی ها می خواهند بر احمدشاه جان ما تهمت ببندند که گویا به هند رفت و چور و چپاول کرد و حتی بسیار کشتار کرد و دزدی کرد. عجب مردم تهمت گر بودند این هندی ها. حتمن همه شان جاسوسان ایران هستند.
اگر واقعن احمد جان ما آن قدر دزدی کرد، کو؟ چه شد آن همه سرمایه؟ وقتی در دیگر کشور ها می رویم، به وضاحت می بینیم که دزدان شان چه قصر ها و ساختمان ها و شهر هایی به یادگار گذاشته اند اما از همین احمد جان ما و اولاده اش چه به یادگار مانده است؟ هیچ! واقعن هیچِ در هیچ!
پس نتیجه می گیریم که احمد جان ما اصلن دزدی نکرده، دست سخاوتمند اش به خون یک گنجشک هم آلوده نشده و با اسناد معتبر ثابت کردیم که یک پول هم سرمایه نداشت، نه سرمایه ی مالی و نه هم حتی از آن دیگر اش.
حالا باید ما افغان های هنرپررو هوشیار باشیم و فیلم مستندی به جواب فیلم "پانی پت" هندی های تهمت گر بسازیم تا جهان واقعیت را بداند، در غیر آن همین هندی ها فردا فیلم دیگری خواهند ساخت و تمام سیاحت های علمی و بشردوستانه ی محمود جان غزنوی ما را نیز تجاوز و غارتگری و قتل و کشتار و چور و چپاول معرفی خواهند کرد.
بس است دگر، نیکی و گذشت هم یک حد و اندازه دارد، تا چه وقت صبورانه بگوییم: "تو نیکی میکن و در دجله (1) انداز / که ایزد در بیابانت دهد باز". ریشخندی خو نیست!
.
(1) دجله یعنی بحر هند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است