«دونالد ترامپ» خبط بزرگ سیاسی خود را با اعلان فوتی مذاکرات صلح پوشاند، گرچه آقای خلیلزاد مطابق دستور وزارت خارجه و حلقات سیاسی توافقنامه را ترتیب و آمادۀ امضا ساخته که به حیث سند خروج پذیرفته شده بود.
رییس جمهور امریکا نگفت که مذاکرات نظر به دلایلی برای مدتی به تعویق افتاد، که درب دوام مذاکرات نیمه باز نگهداشته می شد، ولی او بطور قاطع گفت «مذاکرات صلح با طالبان مُرد».
برداشت سیاسیون و بیگانگان سیاست از این گفتار یکسان بود که دیگر امریکا با طالب دور میز مذاکره نخواهد نشست.

ترامپ را نیت چه بود؟
کسب شهرت و اعتبار در انتخابات سال۲۰۲۰ ریاست جمهوری با موفقیت در ایفای تعهد مبارزاتی اش با اختتام جنگی دراز مدتی را که اسلاف او آغاز و دوام دادند.
ترامپ می خواست این دست آورد را بسیار با شکوه و پر طنطنه جلوه دهد، ولی در انتخاب محل و زمان آن اشتباه نمود (کمپ دیوید و ۱۱ سپتامبر) که تأثیرات ناگوار سیاسی و روانی در ارتباط با القاعده و طالبان بر عوام الناس داشت و مخالفت اعضای کابینه و مشاورینش را بار آورد (مشاور امنیت ملی معزول شد) و غرض روپوشی این سطحی نگری و خبط سیاسی، ترامپ کشته شدن یک عسکر امریکایی را توسط حملۀ طالبان بهانه تراشیده مرگ مذاکرات صلح را اعلان نمود. ورنه از طالبان در مقری پذیرایی می شد که زمامداران مشهور غرض یافتن راه حل سیاسی مهمترین منازعات در آن محل جلسه نمودند. اما برای ترامپ این که طالب کی بود؟ و به چه پیمانه خون افغان و امریکایی و متحدینش ریخته و چه خساراتی به امریکا وارد نموده و توسط کدام مراجع حمایه، تمویل و تسلیح شده مفهوم نداشتُ آن ها را وسیلۀ رسیدن به هدف خود به حیث یک جناح سیاسی قبول کرد.

گرچه سیاست در بنیاد و اساس فن چال، فریب، خدعه و تزویر است، به اصطلاح ما مردم سیاست پدر و مادر ندارد. ولی سیاسیون جهان تا حدی پابند اصول اخلاقی و تعهدات خود بوده و در تعقیب اهداف ثابت قدم بودند تلون مزاج ناکامی در سیاست بار آورده به اعتبار و حیثیت سیاست مدار صدمه وارد می کند.
ولی این اصول در همین زمامداری امریکا روبه تزلزل است و ثبات موقف و عقیده وجود ندارد و سیاست به صوب ابتذال مسیر یافته، امروز تصمیمی گرفته می شود و فردا تغییر می کند. بدین ملحوظ اعتبار و عقیده داشتن به یک تصمیم مقام عالی سیاست امریکا خود فریبی است.

اینکه عمران خان صدراعظم پاکستان در دیدار خود با ترامپ در حاشیۀ مجمع عمومی سالانۀ ملل متحد بالاخص در مورد مذاکرات با طالبان چه گفت کس نمی داند. چرا وزارت خارجۀ پاکستان ابتکار عمل را به دست گرفته مذاکرات رسمی را با طالبان شروع نمود، در حالی که طالبان شب و روز با پاکستان در تماس اند و باز چگونه پاکستان صفحۀ مذاکرات بین الافغانی را می گشاید، در حالی که پاکستان طالبان را اتباع افغانستان و یک جریان مستقل الرأی معرفی نموده و مانع به رسمیت شناختن حکومت افغانستان می گردد.

دلیل سفر زلمی خلیلزاد در این مقطع حساس سیاسی چیست؟
اگر کدام عضو پایین رتبۀ هیأت مذاکره کنندۀ امریکا به پاکستان می رفت از لحاظ سیاسی حایز اهمیت خاص نبود. ولی نمایندۀ خاص امریکا بعد از فسخ مذاکرات صلح چرا پاکستان می آید؟
آیا این خود مبین تغییر موقف امریکا در قبال مذاکرات است و یا اعطای نیابت به پاکستان غرض تداوم مذاکرات و زمینه سازی برای دو بخش معلق در توافقنامۀ کنونی، (آتش بس و چگونگی تشکل دولت آیندۀ افغانستان) است؟

گمان بر این است که امریکا صرف تعهد غیر واقعی و غیر عملی طالبان را وسیله قرار داده و شال خود تکانده خودرا از این منجلاب می رهاند.
اگر اسلام آباد تعویضی برای دوحه باشد و پاکستان برای اجلاس بین الافغانی وسیله سازی کند این خود خیانت بس سترگی در حق ملت افغانستان است. اسلام آباد (کافرآباد) که در آن بطور علنی طرح های قتل عام مردم و بربادی و تباهی افغانستان ریخته شده چگونه برای آمدن صلح در افغانستان زمینه سازی می کند و باز کدام گروه وطن فروش وجدان فروختۀ، فاقد عزت و کرامت و احساس ملی به نام سیاسیون مطرح مثل ماسکو به دستور خلیلزاد اسلام آباد خواهند رفت؟

می توان بر اجساد مردگان پا ماند و برای امیال و خواهشات بیگانگان کمر خدمت بست. در حالی که تا هنوز این ملت زنده است و تا ابد ابر قدرتی با نوکرانش با سرنوشت این وطن چنین بی باکانه بازی نمی تواند. امریکا نه در آمدن از ما اجازه خواسته بود و نه در خارج شدن نیازی به رخصت گرفتن از ما دارد. هر زمانی لازم دید بار و بستره ببندد و برود ولی بگذارد آن چه از ما است و مربوط ما است ما خود فیصله کنیم. از این به بعد افغانستان یگانه جایی برای حل مشکلات و منازعات ما بوده طالب خود را بی موجب سرگردان نساخته در همین خاک با نمایندگان اصیل اقوام برای صلح و اسکان شان در این وطن مذاکره کند و اگر راه جنگ و خون ریزی پیشه کرد این ملت به پا برخواهد خاست و از وطن خود دفاع خواهد کرد.
عمران خان تحت هیچ نوع شرایطی حق مداخله را به حیث میانجی کاذب در امور افغانستان نداشته و اسلام آباد محلی نیست که صلح افغانستان در آن دستیاب شود.

محمد عارف عباسی

>>>   Rafiq Miazad
تشریح و تحلیل عالی
موضوعات سیاسی پشت پرده همیشه بغرنج ومعلق است.
در حالیکه دولت افعانستان مخالف روند صلح یعنی ‌مخالف صلح نام نهاد است اما از تبصرهای مرموز کروپ عبدالله عبدالله بوی خوشبنی میآید و روسیه نزیکتر به طالبان شده ‌علاقه غیر مرغی به این صلح دارد
نظر شما در این مورد چیست؟

>>>   Ghulam Dastgeer
كاملا عباسي صاحب
طالب اگر ميخواهد صلح كند با مردمي صلح كند دختر و خواهر و برادر و فرزند شان را كشته خانه وزمين ومسجد شان را آتش زده ويران كرده اند. بهتر از طريق در بياينند نه كلكين. شما حقيقت را بيان داشتيد كه پاكستان حق هيچگونه مداخله در امور داخلي افغانستان ندارد. و هم طالبان بايد آتش بس قبل از مذاكره اعلان كنند

>>>   آمریکا دیر و یا زود از افغانستان خواهد رفت، ولی ما با چه معیار و ملاکی و شاخصی و قانونی می خواهیم در افغانستان صلح و آرامش و امنیت ایجاد کرده و مستقر کنیم؟ با شاخصهای دینی طالبان وحشی و آدمکش و دیکتاتورها و سرکوب و خشونت و آدمکشی ؟ آیا مگر آمریکا در افغانستان ترور و انفجار و آدمشکی می کند؟ برعکس طالبان با سوء استفاده از احساسات دینی و مذهبی مردم با شعار دروغین مبارزه با اشغالگری متحد پشت پردهً خامنه ایی گشته و افغانستان را در جنگ و خونریزی و خشونتهای مذهبی و فرقه ایی و قومی نگهداشته است.آنکه ناموخت از گذشت روزگار*** هیج ناموزد ز هیچ آموزگار.

>>>   بلی کاملا صحیح هست، طالبان اگر اهل صلح و یا صلح طلب بود، اول از همه باید دست از خشونت و آدمکشی و ترور بر می داشت و صلح را در داخل و با مردم افغانستان شروع می کرد....

>>>   صلح انسانها میکنند نه وحشی های انسان نما.
طالبان وحشی های تمامیت خواه هستند که فرهنگ احترام متقابل، مشارکت، گذشت، و تفاهم متقابل را ندارند، پس چگونه صلح خواهند کرد.
صلح با موجوداتی ابتدائی، بیفرهنک، و وحشی چون طالبان اصلن ممکن نیست.

>>>   حالا چون طالبان در افغانستان ترور و خشونت و خونریزی می کند، مردم باید کشور را بدست طالبان بسپارند بروند؟ شما نعل وارونه زدید چرا که معلوم هست شما از کجا تشریف آوردید، همانهایی که کشورهای همسایه و کل خاورمیانه و مسلمانان را به بهانهً مبارزه و ضدّیت با اشغالگری آمریکا و استکبار به جنگ و خونریز و خشونت و ویرانی هدایت و کشانده اند تشریف آوده اید و این خطوط و افاضات برای کسی هم پوشیده نیست.اگر دولت کنونی نتوانسته در افغانستان به صلح و ثبات برسد، مقصر آمریکا و یا فقط خود دولت حاکم نیست، بلکه دستهای شومی هست که بنام خدا و پیغمبر و اسلام از احساسات مذهبی سوء استفاده و خشونت و آدمکشی را راهی برای رسیدن به بهشت دانسته و مردم بیدفاع را قربانی و در کشور نا امنی و رعب و وحشت راه می اندازند می باشد، آیا درک و فهم این حقایق و خظوط و برنامه های ویرانگر مخفی و مرعی و نا مرعی خیلی مشکل هست؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است