مسلم است كه جنگ های دارای محتوای شورشگری در ذات خود فرسایشی و طولانی است. شورشیان یا كسانیكه جنگ های نامنظم را در برابر حكومت های مركزی براه می اندازند، تا و قتیكه قدرت اشغال واحد های كلان اداری به سویه ولایات را پیدا نكنند، موفق به گرفتن پایتخت نمی شوند.

براه انداختن جنگ های نامنظم یا گوریلایی در وهله نخست با حمله بر مواضع ضعیف حكومت مركزی شروع میشود. گروه های شورشگر در گام اول، پوسته های محافظتی قریه ها را از بین میبرند تا بتوانند در بین مردم قریه ها زندگی كنند. بعد راه های قریه تا ولسوالی را در كنترول خود می آورند که رابطۀ قریه با واحد اداری قطع شود. در عین زمان كوشش میكنند، که رابطۀ ولسوالی با ولایت را قطع كنند. ولسوالی را محاصره می کنند که راه های زمینی قطع شوند، ولسوالی به اثر محاصره شدید یا حملات پیهم خود را تسلیم کند یا کارمندان آن فرار نمایند. عین پلان را در مورد ولایات نیز انجام میدهند. قطع راه های ولسوالی ها با ولایت و آماده شدن به تعرض استراتژیك بالای آن. تعرض بالای ولایات كه آنرا مرحله تعرض استراتیژیك مینامند آخرین مرحله جنگ های گوریلایی در برابر حكومت های مركزی است. شورشیان اگر موفق به اشغال ولایات شوند، مركز در محاصره قرار میگیرد و با قطع راه های مركز زمینۀ سقوط آن فراهم میشود.

در جریان همه فعالیت های شورشگری، حكومت مركزی باید به شورشیان اجازه ندهد تا در قرا و قصبات مسلط شوند و برای خود پایگاه سازی كنند و یا موفق به كنترول سرك های بین قریه ها و ولسوالی ها شوند یا بالاخره در گام های بعدی موفق به تسخیر ولسوالی ها و در محاصره كشیدن ولایات شوند. حكومت مركزی باید به شورشیان مجال ندهد که از نظر جنگی در مرحله تعرض استراتیژیك، یعنی محاصره ولایت ها برسند.

پالیسی حكومت های مركزی برای سركوب شورشیان معمولاً با اعزام قوت های منظم عسكری صورت میگیرد. این پالیسی در شروع جنگ های شورشگری میتواند موفق باشد. اما وقتی شورشیان نفوذ خود را گسترش میدهند و در بسیاری از قرا و قصبات و ولسوالی ها مسلط میشوند و نوعی از اداره خود را معرفی مینمایند، آنگاه فرستادن نیرو از مركز مؤثر ثابت نمیشود، چون نیرو های نظامی نمیتوانند در هزاران قریه و قصبه و بیشتر ولسوالی ها جنگ را به پیش برند. دوام جنگ و اعزام نیرو از مراكز اردو به مناطق مختلف، سبب طولانی شدن خط لوژیستیكی شده ماندگی و فرسایش را در نیرو های امنیتی ببار می آورد و تلفات و ضایعات بیش از حد نیرو های امنیتی را تحمیل می کند.

در وضعیت فعلی طالبان در مرحله تعرض استراتژك بالای ولایات كشور قرار دارند. قوت های نظامی ما در حالت دفاعی می باشد. با سپری شدن هر روز نیرو های ما فرسوده تر میشوند. این خصوصیت جنگ های فرسایشی است كه نیرو های منظم عسكری را خسته میسازد. بعضی قطعات ما در ظرف یك ماه در چندین ولایت سفر میكنند. مبارزه دوام دار این قطعات سبب مانده گی، بی روحیه شدن و تلفات شان میشود. چنانکه در طول سه سال گذشته، اردو و پولیس ما تلفات بیش از حد را در برابر تروریست ها متحمل شدند، و هنوز به نتیجه ملموسی نرسیده ایم. بزرگترین دست آورد نهادهای امنیتی ما آزاد کردن موقت دو بارۀ بعضی و لسؤالی ها با قربانی دادن بیش از حد بوده است. تسلط نیرو های ما تنها در مراكز ولسوالی ها و صرفاً ساختمان ولسوالی ها بوده است. در حالیكه موضوعات مربوط به حكومتداری و حاكمیت از طرف طالبان اعمال میشود. ما در ولسوالی ها تنها حضور سمبولیك سیاسی داریم، در حالیكه جمع آوری مالیات، اعمال قدرت و حكومت داری از سوی طالبان صورت می گیرد. بناءً ادامه پالیسی جاری جنگی از سوی حكومت وحدت ملی بجز اینكه سبب تقویت طالبان شود، كدام مؤثریت دیگر برای تامین امنیت ندارد.

ما باید در پالیسی جنگی خود در برابر طالبان تغییر وارد کنیم. جنگ را غیر متمركز و محلی سازیم. مردم قریه ها باید مسوولیت دفاع قریه و تامین امنیت راه های منتهی به ولسوالی را به عهده بگیرند. این كار نیازمند ایجاد تشكیلات سیاسی و نظامی است. شورا های ولسوالی با شناخت عمیقی كه از هر قریه دارند، میتوانند نقش مهم را هم در ارایۀ خدمات به سطح قریه ایفا و مسوولین امنیتی هر قریه را به نهاد های امنیتی معرفی نمایند.

چون در كشور ما بیش از (٣٥٠٠٠) هزار قریه و در حدود (٣٦٥) ولسوالی موجود است، بناءً تنظیم و ترتیب این همه واحد های اداری و قریه ها از نظر ایجاد تشكیلات سیاسی و نظامی برای نهاد های امنیتی چون وزارت دفاع و وزارت داخله ممكن نیست. لذا ضرورت ایجاد تشكیل جداگانه به نام وزارت (دفاع خودی ) احساس می شود كه مسوولیت آن صرفاً ایجاد چنین تشكیلاتی باشد. برای این منظور از قوت و نیروی مردمی برای دفاع قریه ها و راه های بین ولسوالی ها كار بگیرد.

در وضعیت فعلی در حدود (١٥٠٠٠) هزار قریه در كل كشور تحت تسلط طالبان قرار دارند. برای پاك سازی آن ها هم به كار سیاسی ضرورت است و هم به كار نظامی؛ كه هر دوی این مسوولیت را باید همین تشكیلات جدید به نام وزارت (دفاع خودی )به عهده گیرد. همكاری شوراهای ولایتی و شورا های ولسوالی با وزارت دفاع خودی در امر ارایه خدمات در سطح قریه و پیشبرد كار های سیاسی بسیار مهم است.

وزارت (دفاع خودی ) در همکاری با شورا های ولسوالی ها میتواند در قریه نفوذ سیاسی كند و هسته های سیاسی متشكل از جوانان، روحانیون و ریش سفیدان را سازماندهی نماید. این هسته های سیاسی باید پروگرام های تبلیغاتی بر ضد تروریست ها و حامیان خارجی شان داشته باشند و احساسات وطن دوستی و ملی گرایی را در بین مردم قریه تقویت و تشویق نمایند. در عین زمان مردم قریه را از نظر ذهنی و مسوولیت های دینی آماده مبارزه علیه تروریست ها سازند. به این ترتیب ما میتوانیم هم از نظر فكری و ذهنی و هم از طریق ارایه خدمات، وفاداری مردم را نسبت به نظام سیاسی جلب نماییم و اجازه ندهیم که تروریست ها، با تحریف حقایق، مشروعیت خود را بالای مردم بقبولانند.
وزارت دفاع خودی، با استفاده از مردم محل و همكاری شوراهای ولسوالی ها میتواند سازماندهی نظامی را هم در سطح قریه و هم در راه های ارتباطی كه قریه را با ولسوالی ارتباط میدهد به وجود اورد.

وقتی ولسوالی ها امنیت پیدا كرد، ولایات نیز مصون باقی میمانند. در همچو حالتی به لشكر كشی های طولانی اردو نیاز پیدا نمیشود. اگر احیاناً در قریه ای مردم نتوانند از قریه خود در برابر طالبان دفاع كنند، به یك قطعه كماندویی و قوت های دیسانت ضرورت پیدا خواهد شد نه به كاروان های پر مصرف و طویل اردو.

به هر ترتیب دخیل ساختن مردم در تامین امنیت قرا و قصبات و ولسوالی ها در جنگ های ضد شورشگری یك اصل است. اینكار نیازمند غیر متمركز سازی جنگ یا محلی سازی جنگ در كشور ما است. در مورد اینكه چه نوع رابطه ای بین شورا های ولایتی، شورا های ولسوالی و مراكز نظامی حكومت و مراكز دفاع خودی در سطح ولایات و ولسوالی ها وجود داشته باشد، به هماهنگی كامل بین ارگان های محل، نهاد های امنیتی و مراكز دفاع خودی ارتباط میگیرد. همه گروه هایی كه در شرائط فعلی تحت نام ملیشه های محلی كار میكنند باید در چوكات وزارت دفاع خودی تنظیم شوند و از یونیفورم به خصوص برخوردار باشند. این ملیشه ها با سپری شدن زمان به گروه های منظم نظامی تبدیل خواهند شد كه هم از نظر سازماندهی و گرفتن دستور با مركز فرمانده دهی وزارت (دفاع خودی ) در ارتباط میباشند و هم بعد از یك مدت زمان ما شاهد موجودیت گروه های نا منظم نظامی در قرا و قصبات نخواهیم بود. در عین زمان تغییر و تبدیل فرماندهان در سطح محلات، مربوط به وزارت دفاع خودی خواهد شد. با اینكار هم تروریست ها را میتوانیم شكست بدهیم و هم گروه های نامنظم نظامی قریه ها را به گروه های منظم و با دسپلین تبدیل نماییم.

به هر صورت در جنگ فعلی ما ضرورت مبرم به كار سیاسی، كار نظامی و ارایه خدمات در قریه ها و ولسوالی ها داریم. پیشبرد همه این امور نیازمند تشكیل سیاسی نظامی تحت عنوان دفاع خودی است تا توانسته باشیم مردم را در واحد های اداری خورد و كلان بر ضد تروریست ها و كشورهای حامی تروریزم بسیج سازیم. بسیج مردم در برابر تروریست ها نیازمند تقویت مفكوره ملی گرایی در محور منافع ملی كشور است، كه هم سبب تقویت رشته های وحدت ملی در بین اقوام كشور شود و هم همه اقوام كشور را در یك جهت سیاسی كه دفاع از كشور و رفتن به سوی یك جامعه مدرن است تشویق و رهبری كنیم.

احمد ضیا مسعود

>>>   طالبان در چند روز اخير با شكست سختي در ولايت تخار روبرو شدند ، اين جنگ را مجاهدين جمعيت و جنبش بر عليه طالبان براه انداخته بودند .اگر مجاهدين جمعيت و جنبش عين عمليات را در ولايات شمال غرب مشتركا انجام دهند ،دست أورد هاي بزرگي در صحنه نظامي به دست خواهد امد

>>>   اقای مسعود!شماکه درجاده سیاست قدم میزنید بایدبدانید مسول تدوین و تعغیرپالیسی ها خارجیهاست البته مطابق منافع خودشان .
عاقل

>>>   نماینده خاص رئیس جمهور درحکومت داری خوب اگر چند ملیون دالر پول شخصی خود را از خارج وارد وبه نیروهای مسلح هدیه وکمک تنمائی پیروزی های برگی را کسب خواههند کرد آیا حاضری این معامله را انجام دهی ؟؟

>>>   طالب چيزي نيست مردم افغانستان انها را چندين بار قلع وقمع كردند و تا غار هاي پشاور دواندند. مشكل عمده ريس جمهور متعصب است كه زنداني هاي شان را رها ميكند و اردو را نميگذارد كه با طالب جنگ كند.

>>>   جنرال صاحب دوستم حالا تصمیم اش را گرفته انشاالله که موفق و سربلند تا آخر پیش برود.بس است چهار تحقیر و توهین را تحمل نمود..دیگر دوستم متوجه شده که آنهای مانع تصمیمات دوستم بودند اشخاص کثیف وطن فروش.شریک دزد و یار قافله البته بعد از آن که دوستم تروریستها را ازصحفه روز گار حذف نمود .سراغی این اشخاص هم میرود انشاالله .هر روز در گوشه و کنار این سرزمین مردم مثلی گوسفند کشته میشوند.درصورت که کشور ابر قدرت دنیا در کشور ما تشریف دارند با ارتش350 هزار نفری مجهز که خود ما داریم خدا لعنت کند کرزي را راه را برای طالبان باز نمود

>>>   حثیثت شما برای همه بعد از هم دست شدن با فاشیزم معلوم شد شما ِ جنرال جرعت و امر الله صالح امتحان خودرا دادند.

>>>   بسیار بی دانش هستی!
یعنی باز هم مردم را بی عزت می سازی!

>>>   کدام دوستم؟ ان دوستمیکه امریکایی ها اوردش؟ حال هم از اوده او برامده نمیتواند! دم بالا کردن او بال کشیدن مورچه است! انشا الله قوم غیور ازبیک این ....را دیگر از خود دور میسازد! ازهمین سبب به هر خس وخاشاک دست میاندازد!
بزودی زیر ضربه خود قوم ازبیک خواهد ازبین رفت!!!!!!!!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است