آمریکا در راستای دکترین اشغالگری، تجاوز و استثناگرایی و در خط مقابل قوانین ملل متحد سعی نمود تارژیم منتخب و قانونی نیکلاس مادرو را سرنگون نموده و رژیم دست نشانده را در وجود خوان گایدو برای تامین اهداف راهبردی و تاراج منابع طبیعی کشور ونزوئلا استقرار بخشد.

عمده ترین اهداف آمریکا از چنین رفتار قلدر منشانه عبارت از کنترل بزرگترین منابع نفتی جهان و از اینطریق ایجاد دگمه های فشار برسازمان"اوپک" و اداره تجارت جهانی نفت و تاراج منابع طبیعی و قیمتی است که در دل آن کشور خوابیده است.

یکی از بزرگترین انگیزه های دیگری که آمریکا را مصمم ساخت تا همزمان در یک سناریوی طرح شده رژیم‌های ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه را سرنگون بسازد، عبارت از استقلالیت و سرکشی این رژیمها از قوانین "نظم نوین جهان" آمریکا و گزینش راه مستقلانه سیاسی است. آنچه که قبلاً در عراق، لیبی و سوریه بطرز فاجعه باری تحقق یافت.
از سوی دیگر امریکا خواست تا در مدار سیاسی خویش در آمریکای لاتین جوانه های انقلابی را بکلی سرکوب نموده و آنرا ریشه کن نماید.

کاخ سفید با تحریک خوان گوایدو، رییس پارلمان آنکشور که خود را رییس جمهور خود خواندهٔ ونزوئلا اعلام داشت، ضمن برسمیت شناختن اش، حمایت خود را از او اعلام داشت و از نیکولاس مادرو‌ رییس جمهور قانونی و منتخب خواست تا از سمت اش استعفا نماید. آمریکا همزمان از ارتش خواست تا از فرمان رییس جمهور قانونی کشور مادرو اطاعت ننماید.

رهبران آمریکا نخست بر تلاش های دیپلماتیک و اقتصادی برای سقوط رژیم تمرکز نمودند، پیوست با آن دونالد ترامپ رییس جمهورآمریکا، اخطار دادکه "همه گزینه ها روی میز هستند" در امتداد آن آمریکا برای دخالت نظامی در آن کشور تدارکاتی را روی دست گرفت. برقول سخنگوی وزارت خارجه روسیه ماریا زخراوا، امریکا با حمایت خوان گایدو، سعی نمود تا کودتای نظامی را برای سقوط رژیم مادرو برنامه ریزی نماید.
اما، مادرو کنترل نظامیان ونزوئلا و همچنین پشتیبانی روسیه، چین، ترکیه، ایران و تعدادی از کشورهای دیگر را با خود داشت و در برابر زورگویی های غرب، به حمایت سراسری ملی شجاعانه مقاومت کرد.

رهبری روسیه پشتیبانی خود را از مادرو اعلام داشته و خاطر نشان ساخت که از هرگونه تلاشی برای سقوط رژیم مادورو جلوگیری خواهد کرد. روسیه در ماه سپتامبر دوبم افگن استراتژیک و دارای توانایی هسته ای خویش را در ونزوئلا فرستاد تا عملا حمایت خویش را از آنکشور به نمایش بگذارد.
به دنبال شکست دادن آمریکا در سوریه، ولادیمیر پوتین در یک اقدام متهورانه و پیشگیرانه خواست تا صید را از کام شکارچیان آمریکا بیرون نماید.

در ماه جنوری، رویترز گزارش داد که پیمانکاران نظامی خصوصی روسیه برای حمایت از مادرو در کاراکاس مستقر گردیدند.
در ۲۳مارچ دو هواپیمای نیروی هوایی روسیه به ونزوئلا فرود آمد و حدود ۱۰۰ سرباز و تجهیزات نظامی را تحت فرمان واسیلی تونکشکوف، رییس ستاد نیروهای زمینی روسیه در کاراکاس انتقال داد.
این حرکت از یکسو توانست تا مانع هرگونه دخالت خارجی توسط ایالات متحده یا سایرقدرت ها شود و از سوی دیگر نیکلاس مادرو، رییس جمهور ونزوئلا، را تشجیع نمود تا در برابر مخالفان خود، از هرگونه امکانات دست داشته استفاده نماید.

جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا در بیانیه‌ای به حضور نظامیان روسیه در ونزوئلا و استقرار سیستم دفاع راکتی"S -300" در اطراف کاراکاس، پایتخت این کشور، واکنش نشان داد گفت "آمریکا ارسال نیروها و ادوات نظامی به ونزوئلا را به‌ عنوان تهدید درنظر میگیرد"
بولتون گفت: "آمریکا چنین اقدام نظامی را تحریک آمیز و تهدیدی مستقیم برای صلح بین‌المللی و امنیت در منطقه میداند".

در یک رویکرد دیگر، به گزارش رسانه های جهانی از کاراکاس، بیش از ۱۲۰ سرباز از نیروهای ارتش چین وارد جزیرهٔ مارگاریتای ونزوئلا شدند. گفته میشود که چین یکی از بزرگترین شریک تجاری ونزئویلا پنداشته می‌شود.
باتوجه به تنش های مستمر میان آمریکا و چین در آبهای جنوبی چین، استقرار ارتش چین در جزایر ونزئویلا، چین را در موقعیت برتر علیه بلند پروازیهای آمریکا قرار داده است. عملکرد مشترک و هماهنگ روسیه و چین در ونزئولا،آمریکا را در حوزه استراتژیک خود اش در موقعیت ناگواری قرار داده است.

روسیه و چین هردو به درخواست آمریکا جهت بیرون ساختن نیروی نظامی شان از ونزویلا پاسخ رد دادند. ماسکو اعلام داشت: "حضورش در مطابقت کامل با قانون اساسی ونزویلا است". همچنان پکن ضمن رد تقاضای واشنگتن اظهار داشت: "آمریکایی لاتین حیات خلوت کشور خاصی نیست".

در سایه استقرار نظامی روسیه و چین در قلمرو ونزوئلا، حال هرگونه دخالت نظامی بالقوه توسط ایالات متحده یا سایر قدرت های خارجی ناممکن بنظر میرسد،
زیرا این امر میتواند مستقیماً تقابل نظامی روسیه و چین را برانگیزد.
برای روسیه، برعلاوه دفاع از رژیم مادرو، حضور نظامی و تقابل با نفوذ آمریکا در ماورای محیط ژیوپولتیک و ژیو استراتژیک آمریکا حایز اهمیت جدی است. آگاهان سیاسی در واشنگتن به این باور اند "انگیزه واقعی برای رییس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین و پیش از آن رهبران شوروی همیشه عبارت از آن بوده است تا آمریکا را در جای که آنرا "حیاط خلوت" خود می‌پندارد، به چالش در آورند.

برای مردم ونزوئلا، استقرار نیروهای نظامی روسیه به معنای نجات کشور، افسارزدن آمریکا جهت حمله نظامی، ثبات سیاسی و اقتصادی و تامین بستر لازم برای احیای مجدد اقتصادی و صلح و امنیت در کشور است. در راستای همین تغییرات که دولت به برکناری گوایدو از سمت پارلمان دست زد و دیوان عالی ونزویلا گایدو رهبر مخالف را بخاطر رفتار استهزا آمیزش در برابر دادگاه و عدم شفافیت هزینه های مالی اش برای تامین مصارفات هنگفت سفر های خارجی از مصونیت پارلمانی محروم ساخته و برای مدت ۱۵سال از ماموریت دولتی محروم گردانید.
اما برای ایالات متحده، حضور ارتش روسیه و نیروهای چین فاجعه بار پنداشته می‌شود. این بدان معنی است که "حیاط خلوت" آمریکا در سرتاسر کارائیب در حال تبدیل شدن به یک زمینۀ پایدار برای محاصره آینده آن کشور است.

ایالات متحده با استقرار ارتش روسیه و چین در ونزوئلا، در ماورای دریای کارائیب مورد تهدید جدی قرار گرفته است‌. کارائیب برای امنیت ایالات متحده حیاتی است. این دریا نه تنها ساحل شرقی را با اقیانوس آرام از طریق کانال پاناما متصل می کند، بلکه دهانه خلیج مکزیک را نیز محافظت می کند. نیمی از تجارت دریایی آمریکا از طریق این خلیج عبور می کند. بنابراین قدرت خارجی که کنترل کارائیب را به عهده داشته باشد، می تواند چالش های بزرگ را برای اقتصاد و تجارت ایالات متحده پدید آورده و دسترسی آن کشور را به حمل و نقل از طریق اقیانوس محدود کند.
واکنش روسیه و چین برای کاخ سفید بسیار شدید، غیرمنتظره و گیچ کننده بود،تا جای که ضربات این آهنگ، ناوگان های رسانه ای غرب رابه خاموشی کشانیده است.

دخالت آمریکا در جبهات اوکراین و سوریه تا کنون نتایج معکوس و ذلتبار برای آمریکا در بر داشته است، اما به گمان اغلب مداخلات آمریکا در ونزئولا نتایج فاجعه باری برای آمریکا و آینده امریکا باقی خواهد گذاشت.

گمان آن میرود تا درصورت استقرار راکت های میان‌برد هسته ای آمریکا در اروپا، ونزئویلا به بزرگترین پایگاه هسته ای روسیه مبدل خواهد شد و آنگاه آمریکا در تیررس راکت‌های های هسته ای روسیه قرار گرفته و توازن نظامی در جهان بکلی دگرگون خواهد شد.

باحترامات بی پایان
عارف عرفان
لندن، اپریل ۲۰۱۹

>>>   به امید نابودی وشکست امریکا
پنجشیری از هسپانیه

>>>   دیکتاتوری مادورو و تک حزبی و ایدئولوژیکی ونزوئلا کشور را در فقر و فلاکت و نابودی غرق و نابود کرده است، و حالا تاوان عجز و ناتوانی و شکست دولت در اداره کشور را به آمریکا ربط و نسبت می دهیم؟ چرا؟ آیا مردم ونزئلا حق ندارند مانند دیگر کشورهای آزاد و دموکراتیک آزادانه و ناظر بر سرنوشت سیاسی و اقتصادی ...،خود و متکی بر رای و اراده مردم زندگی کنند؟ چرا مردم ونزئلا روی دریایی از نفت و گاز مجبور هست زیر یوق استبداد حاکمیت مادورو و بانداهای غارتگر و مافیایی وی در فقر و نداری زندگی کنند؟ آینه چون عیب تو بنمود راست--- خود بشکن آینه شکستن خطاست.آیا هر ملتّی که بخواهد آزاد زندگی کند آنوقت آمریکا مقصر هست؟ آیا دیکتاتورهای وحشی و قهار و عقبماندهً داخل و باندهای فاسد و غارتگر مسئول معضلات اجتماعی و اعتراضات و ظلم و ستم داخل کشور نیست؟
کسی که حق نشناسد چه جای شکوه ازوست؟ --- ورا ز فتنه و شرّ نیز احترازی نیست. زبزم مرده دلان رمز و راز عشق مجوی --- وزانگه مجمر خاموش را گدازی نیست.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است