اظهار نظر محمد جواد ظریف، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران و پاسخ آقای مرتضوی به وی را حتما به یاد دارید.
جواد ظریف گفته بود امکان ندارد که طالبان در دولت افغانستان نقشی نداشته باشند اما این نقش نباید غالب باشد. آقای مرتضوی ایشان را متهم به سخنگویی از سوی طالبان کردند.
متاسفانه، سخنان هر دو درست بود. هم ظریف به نحوی یک واقعیت تلخ را بیان کرده بود، و هم مرتضوی به یک واقع تلخ دیگر اشاره کرده بود. آنچه را ظریف گفته بود، همه می گویند و بیشتر و تلخ تر هم می گویند. اما چرا ایران به جایی رسیده است که وزیر خارجه آن به نمایندگی از طالبان سخن می گوید؟

به نظر من، جواب این سوال ها را می توان در دو واقعیت یافت.
1. خلیلزاد و امریکایی ها در پی دستیابی به یک صلح فوری ( راه آبرومندانه فرار از افغانستان ) به هر دری زدند و می زنند. با سعودی ها، اماراتی ها، هندی ها، پاکستانی ها، روس ها و حتی کشورهای ضعیف آسیای میانه و شیخ نشین کوچک قطر رایزنی و گفتگو کردند، و حتما به نگرانی ها و خواست های آنها گوش دادند. اما در این میان، ایران را که یکی از بزرگترین و مهم ترین همسایگان افغانستان است، بیش از 900 کیلومتر با ما مرز مشترک دارد، و دارای روابط فرهنگی گسترده و ریشه دار با مردم افغانستان است، کاملا نادیده گرفتند. برای در یافتن اهمیت ایران کافی است به تبلیغات دولت افغانستان در مورد پروژه بندر چابهار توجه کنید. در چنین وضعیتی، طبیعی است که ایران برای حفظ منافع و جایگاهش، اقدام می کند و نزدیکی بیشتر و خطرناک با طالبان، یکی از این اقدامات است.

2. دشمنی با امریکا و ترس از این کشور، دغدغه اصلی و پایدار جمهوری اسلامی ایران است. ایرانی ها حضور امریکایی ها در افغانستان را یک تهدید جدی می دانند، و همکاری آنها در اوایل یورش امریکایی ها به افغانستان، نه یکسره از سر حسن نیت و یا کمک به افغانستان که از ترس حمله نظامی امریکایی ها بود. بعد از آن که امریکایی ها در عراق زمینگیر شدند، ایرانی ها تلاش شان برای ایجاد رابطه با طالبان را آغاز کردند، اما در عین حال، همکاری با کابل را هم ادامه دادند، و مخصوصا با ایجاد رابطه نزدیک با کرزی، او را به ضدیت با امریکایی ها تشویق کردند. دور از تصور نیست اگر ایرانی ها، حتی غلبه طالبان در افغانستان را بر حضور درازمدت امریکایی ها ترجیح بدهند.

دشمنی با امریکایی ها و نادیده گرفته شدن در گفتگوها و رایزنی ها برای صلح، ایرانی ها را مانند دوران جنگ های داخلی در کابل، دچار سر درگمی کرده است. در نتیجه، آنها عملا شروع کرده اند به بازی کردن جدی تر در میدان پاکستان. ریشه ایدیولوژیک و عقبه سیاسی اصلی طالبان در پاکستان قرار دارد، اما پاکستانی ها و طالبان مهارت و زرنگی آن را دارند که از روس ها، ایرانی ها و دیگران برای مشروعیت یابی بیشتر، کاهش فشار و به دست آوردن زمینه مانور بهتر، استفاده کنند. پاکستانی ها و طالبان اما در دوران سلطه طالبان نشان دادند که می توانند به سادگی و راحتی، منافع ایران در افغانستان را نادیده بگیرند، و در صورت نیاز، گفتمان ضد ایرانی را در افغانستان و منطقه گسترش داده، از آن سود ببرند. این بازی خطرناک ایرانی ها در نهایت هم به ضرر ایران تمام می شود، و هم به ضرر حوزه های ضد طالب در افغانستان.

عبدالله وطندار

>>>   داعش 80درصد سوریه را تسخیر کرده بود چطور ایران مخالف حضور داعش بود؟؟!!
فرضا طالبان 50فیصد افغانستان را در دست داشته باشد
چطور باید در قدرت سهیم شوند؟؟؟؟
این برخورد دوگانه با تروریست است .
تروریست خوب طالبان.
تروریست بد داعش.

>>>   همانطور که ایران بخاطر منافع خود از طالبان حمایت میکند.
آمریکا هم حق دارد.برای منافع خود از داعش حمایت کند.
در حالی که هردوی اینها داعش طالبان دستشان تا مفرق به خون مردم بیگناه آغشته است.
از آمریکا که گله ای نیست .
ایران که خود را مدافع مظلومان عالم میداند چرا؟؟؟؟؟!!!!!

>>>   عبدالله وطندار صاحب این بازی خطرناک مربوط به ایرانیها نیست بلکه مسئول آن شخص آقای ظریف و جناح اصلاح طلبان ایران است آنها بسیار ساده لوح هستند و خیلی ساده فکر میکنند میتوانند با همه گروه ها دوست شوند یک بار در برجام دیدند که طرف مقابلشان خیانت کرد اما درس نگرفتند متاسفانه

>>>   به نظرم این نتیجه درست است:
«این بازی خطرناک ایرانی ها در نهایت هم به ضرر ایران تمام می شود، و هم به ضرر حوزه های ضد طالب در افغانستان»
زیرا پاکستان و طالبان هیچ وقت به ایران وفا دار نخواهند بود
ایرانیها با این بازی خودش را فریب خواهند داد.

>>>   باسلام. سیاست جمهوری اسلامی روشن است نه سردرگم . امریکا اگر توان حمله به ایران را داشت تاکنون دریغ نکرده بود .
سیاست ایران امنیت پایدار افغانستان است .وحضور پررنگ طالبان در افغانستان وسلطه بر افغانستان مساوی با ناامنی است.
سیاست جمهوری اسلامی به وجود آمدن یک دولت مستقل ،قوی وغیر وابسته به غربیها است .
سیاست جمهوری اسلامی روشن و بر اساس اصول اسلامی است، به همین جهت فتوای رهبری لازم نبودن سلاح هسته‌ای است والا زمینه فراهم بود .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است