...اینها آنقدر در مزخرفات و یاوه گویی غرق شده اند که نمی دانند وقتی که کشور های دیگر صلاحیت دارند رییس جمهور و رییس اجرایی را تعیین کنند، وقتی معاش و مصرف تمام پرسونل ملکی و نظامی را می پردازند، واضح است که صلاحیت دیگر کارها را هم دارند | ||||
تاریخ انتشار: ۱۲:۱۱ ۱۳۹۷/۹/۳۰ | کد خبر: 156558 | منبع: | پرینت |
تحقیر طالبان به ارگ نشینان مبنی بر عدم مذاکره با تیم ارگ نشینان در ابوظبی صدای واویلای ارگ نشینان را هم بلند کرد!
خود کرده را نه درد است و نه درمان! این ارگ نشینان بودند که گروه طالبان را به این اندازه رشد دادند، گاهی برادر راضی خواندند و گاهی هم ناراضی، اکنون ارگ نشینان متوجه شده اند که کار از کار گذشته است و این برادران راضی و ناراضی در صدد تصاحب ارگ برآمده اند.
ارگ نشینان در مدت ۱۸ سال به خاطر رضایت گروه طالبان پشت به اقوام کشور کرده بودند و با تصفیه قومی از قدرت فکر می کردند که گروهی تروریستی طالبان رهبری شوونیستی ارگ نشینان را قبول می کنند، غافل از اینکه روزی می رسد که ارگ نشینان خود قربانی اعمال خود می گردند.
در چنین شرایط است که حمدالله محب مشاور امنیت ملی احمدزی ضمن یک اعلامیه مسخره آمیز عصبانیت ارگ نشینان را به نمایش میگذارد و لاف از مردم می زند. نامبرده چنین می گوید (مردم این کشور، معامله عجولانه ای که قربانی مردم افغانستان را نادیده بگیرد، نمی پذیرند...)!
در افغانستان یک رسم است که منافع هر فرد مساوی منافع مردم افغانستان است، روی همین اصل ارگ نشینان بودن خود را در درون ارگ مساوی با منافع مردم افغانستان می دانند در حالی که بیشترین جفا را در حق مردم افغانستان ارگ نشینان کرده اند.
مشاور امنیت ملی ادامه می دهد (... هیچ کشوری صلاحیت تعیین ساختار دولت افغانستان را ندارد...) اینها آنقدر در مزخرفات و یاوه گویی غرق شده اند که نمی دانند وقتی که کشور های دیگر صلاحیت دارند رییس جمهور و رییس اجرایی را تعیین کنند، وقتی که دیگر کشور ها معاش و مصرف تمام پرسونل ملکی و نظامی یک کشور را می پردازند، واضح است که صلاحیت دیگر کارها را هم دارند.
از همان ابتدای مذاکرات معلوم بود که طرف مذاکره آمریکایی ها گروهی تروریستی طالبان است، هنگامی که این دو طرف به توافق برسند همانگونه که ارگ نشینان را به قدرت رسانیده اند به همانگونه کنار می زنند.
این مذاکرات کاملاً سری پیش برده می شود و از محتوای آن هیچ یکی به شمول ارگ نشینان، مردم افغانستان و حتی ژورنالیست ها بی خبر هستند. شاید آمریکایی ها همانگونه که گفته اند سوریه را ترک می کنند، روزی برسد که افغانستان را نیز ترک نمایند، این مردم افغانستان است که باید در تکاپو برآیند که چه می توانند در مقابل گروهی تروریستی طالبان انجام دهند.
به نظر می رسد که طرح و عملی ساختن نظام فدرالی یگانه راه باشد که امارت طالبان را محدود در جایگاه و پایگاه طالبان نماید.
حسن علی عدالت
>>> خوب این موضوع نویسنده مطلب در حقیقت تکرار حرف خودم است که دیروز و یا پریروز بعد از اعلان خروج قوای امریکا از سوریه، از خروج نیمه و یا مکمل قوای امریکا از افغانستان نیز خبر دادم و از همین خاطر از تکاپوی رهبران دولت برای نزدیک کردن خود شان و جبهه گیری در مقابل طالبان خبر دادم.
این تکرار مطلب خود من است و کدام چیز نو نیست.
اما آمدیم بالای این موضوع که چرا دونالد ترامپ رییس جمهوری امریکا چنین تصمیمی را اتخاذ کرد؟
من قبلاً نیز درین سایت بار ها تذکر دادم که چوکی زیاست جمهوری امریکا که در حقیقت وسیع کرسی الارض خدای رمین است.صرف برای چهار سال و حد اکثر برای هشت سال یعنی دو دوره ریاست جمهوری محدود است. از طرف دیگر امریکا یک کشور کاپیتالستی یعنی سرمایه داری است،هرچند با از بین رفتن شوروی و بلوک شرق،گلیم کمونیزم چیده شد و در حقیقت باقی کشور ها نیز به سوی بازار آزاد و نظام سرمایه داری روی اًوردند.
آیا فکر میکنید که رییس جمهور امریکا درین یک و یا دو دوره کوتاه ریاست جمهوری،غم فقرا و یا سرمایه داران کشور را میخورد و یا غم جیب خود را؟
چرا دونالد ترامپ علیه تجارت جهانی انتقاد کرد و بالای اجناس صادراتی دیگر کشور ها مالیه وضع کرد؟
چرا دونالد ترامپ از متحدان ناتو میخواهد که مصارف شان را ازدیاد بخشند؟
چرا دونالد ترامپ میخواهد که در سرحد مکسیکو دیوار بسازد؟
چرا دونالد ترامپ قرار داد چند صد ملیارد دالری فروش سلاح با عربستان می بندد؟
در عقب همه اینها پول است که یک اندازه عاید آن در جیب رییس جمهور امریکا می افتد.
حالا نوبت رسیده است به بخش نظامی امریکا.
امریکا با خروج قوای خود از کشور هایی مانند سوریه و افغانستان،در بودجه دفاعی ده ها ملیارد دلار صرفه جویی میکند.
اما این صرفه جویی سبب آن نخواهد شد که این پول به غریبان امریکا مصرف شود،بلکه این پول ها در بخش دیگر دفاعی امریکا که عبارت از دفاع فضای کیهانی امریکا است که صد ها ملیارد دلار مصارف خواهد داشت و کنپنی های بزرگ قرار داد های آن را با دادن رشوه های ملیارد دالری به رییس جمهور امریکا بدست می آورند و همچنان یک مقدار این پول مصرف ساخت دیوار مکزیک خواهد شد که از مدرک قرار داد ساخت این دیوار نیز پول بدست خواهد آمد.
روی همین موضوع وزیر دفاع امریکا جیمز متیس استعفی داد،زیرا او که طرفدار خروج نیرو های امریکا از سوریه و افغانستان نیست،به این کار رییس جمهور امریکا مخالفت نشان داد.
البته ناگفته نباید گذاشت که خود وزیر دفاع امریکا نیز از بودجه وزارت خویش امکانات سؤ استفاده را دارد ،که این کار رییس جمهور امریکا در حقیقت لطمه به مدرک عاید وی بود.
زیرا قوایی که در حالت جنگ قرار دارند،مثل افغانستان و سوریه و عراق و غیره،تصفیه حساب مصارف نظامی آن خیلی مشکل است و امکانات خورد و برد آن زیاد تر است،نظر به قوایی که در حالت جنگ قرار ندارند.
طور مثال وزارت دفاع امریکا اعلان میکند که امثال ما در حدود ده هزار عملیات هوایی بالای مواضع طالبان در افغانستان انجام دادیم که در هر کدام آن ده ها بمب که قیمت هرکدام آن ده ها و صد ها هزار دالر است استفاده شده است و این سلاح ها از فلان و فلان کمپنی ها با فیمت چندین ملیارد دالر خریداری شد.
حالا کی بیاید و پوچک های این سلاح ها را از افغانستان جمع آوری کند ،که وزارت دفاع راست میگوید و یا دروغ؟
این تنها به امریکا و رییس جمهور امریکا و وزارت دفاع امریکا ختم نمیشود.بلکه در سایر ارگان های دولتی و غیر دولتی افغانستان نیز چنین خورد وبرد ها وجود دارد.
ازبودجه مبارزه علیه مواد مخدره گرفته تا بودجه میلیون ها محتاطان و تا بودجه میلیون ها مهاجر باز گشت کننده سالانه که از هفده سال بدینسو،هر سال یک میلیون نفر عودت میکنند،اما هنوز هم سه میلیون مهاجر در پاکستان و دو میلیون مهاجر در ایران وجود دارد.
بنأ دنیایی که ما در آن زندگی میکنیم،نه تنها غرق در آلودگی های محیط زیستی شده است،بلکه غرق در آلودگی های سؤ استفاده از قدرت و مقام و چوکی و دزدی و احتکار و فریب و چال و نیرنگ و قتل و قتال و گرسنگی و فقر و امراض و غیره پدیده های زشت دیگر نیز شده است.
>>> باسلام اینجانب محمد عارف رضایی باید دولت افغانستان بامردوم هم دست وهمکارباشد...وبعد از خاریج شدن نیروامکای علیه طالبان ایستادگی کند ونابود بیشن بغیر اینکار افغانستان دروست شودنی نیست
>>> Salam
پاکستان ستیزی تاجیکان را نمی شود درک کرد ، من حتا در زمان حیات شهید مسعود هم مخالف آن بودم که با پاکستان مستقیم درگیر شویم ، مخالفت تاجیکان با پاکستان نتنها قدرت قبیله گرایان را در داخل تشدید می کند بل تاجیکان را در معرض خطر مضاعف قرار می دهد . قبیله گرایان با هشیاری بازی دوگانه می کنند ، هم نشان می دهند که بگویند که پاکستان چاره ی ندارد مگر از ما دفاع کند و از سوی دیگر صدا های لر و بر می کشند .
با پاکستان باید سخن زد و دریافت که چرا پاکستانی ها مخالف تاجیکان اند ، این یکی از خطیر ترین و عمده ترین وظیفه ی سیاسیون تاجیک است ، هند به عده پول می دهد تا جبهه ی علیه پاکستان بگشاید و این تاریخچه ی دراز دارد ، وزارت اقوام و قباییل و مکاتیب رحمان بایا ......را هندو ها تقویت کرده اند و دیورند خواهی هم جنگ هند و شوروی سابق بود و تمام مصارفش را این دو کشور می پرداخت . افراد نادان و نابخرد چون صالح نباید چهره همه ی تاجیکان علیه پاکستان شود و این در دراز مدت برای تاجیکان کشنده است . تمدن پارسی و زبان پارسی در پاکستان مورد احترام تاریخی است و شمال هم راه تجارت پاکستان به آسیای مرکزی است ، تاجیکان باید از این ابزار ها برای رسیدن به تفاهم با پاکستان سود جویند ، قبیله گرایان هیچگاه نمی خواهند تا تاجیک ها با پاکستان نزدیک شوند .
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است