وقتى دزدان و خس دزدان مي بينند برخى سردمداران و رهبران دولت شان در ظرف چند ماه و چندسال صاحب شهرك ها و شركت ها و سرمايه ها و كاخ ها در درون و بيرون كشور ميشوند، آنها نيز تقليد كرده با جسارت تمام از فرصت ها و دسترسی هاى شان دريغ نمي ورزند و هرآنچه را بتوانند به هرگونه ى زشت و نامشروع بدست ميآورند.

دزدان خوب ميدانند نهادهاى كنترول و نظارت جامعه مانند پوليس و دادستان و دادگاه ها همه در اين زنجيره ى مافيايى پيوست و همدست اند.
دزدان كلان و شاه ماران در ساختار و پيوستار دولت، با دست داشتن سرچشمه هاى اصلى پولى و عايداتى كشور از تقسيم درون گروهى اين سرچشمه ها با اخذ قراردادها به شركت هاى وابسته خودشان گرفته تا حيف و ميل كردن كمك هاى جهانى و موسسات خصوصى و حتى پول ماليات كرديت گوشى هاى همراه از توده ها و طبقات نادار جامعه ... همه و همه راه ها و نشانه هاى روشن اين دزدان و دزدى هاى خسيسانه شان ميباشد.

جالب و مهم اينكه بيشترين سران و كلان دزدان اين دولت از يك سو ادعاى ميهن دوستى و مردم پرورى ميكنند و هرازگاهى با سخنان و ژست هاى عوام فريبانه گپ و فرياد از برابرى و عدالت سرميدهند و از سوى ديگر زن و فرزند و دختر و پسر و كاخ ها و پول هاى اندوزيده و سرمايه حرام شان در بيرون و كشورهاى ديگر جابجا ميباشد.
مگر نميشود اين شاه ماران و دزدان از رهبر فقيد كوبا و هند (كاسترو و گاندى) و يا قهرمان ملى (شهيد مسعود)درس ميهن دوستى را فراگيرند.

بها بقایی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است