در ۱۷ سال گذشته هیچ‌گاهی کرزی و غنی با طالبان برخورد واقعی نکردند.
طالبان گروهی که به نیابت از پاکستان در افغانستان هنوز می‌جنگند، کرزی و غنی در ارگ کابل از این گروه بعنوان ابزار قومی در تعاملات سیاسی داخل افغانستان استفاده کردند.

طالبان ماشین جنگی برای تامین منافع دیگران که بر هیچ قومی در افغانستان رحم ندارند. روزی شمالی روز دیگر غزنی را به آتش کشیدند. در هر گوشه‌ی از افغانستان همین‌که دست‌شان رسید، مکتب و مدرسه تا دانشگاه و فروشگاه‌ها را سوختند. در هیچ جایی بر زن و مرد، طفل و مو سفید رحم نکردند و همه را از تیغ کشیدند. اما کرزی آن‌ها را تا هنوز برادر ناراضی می‌خواند و برای غنی مخالفین سیاسی هستند. حتی باری کرزی گفته بود که طالبان نه، جبهه‌ی شمال برای افغانستان تهدید هست.

این برخورد قومی از آدرس ارگ کابل در طول ۱۷ سال با طالبان، سبب شد که امروز یک گروه بنام طالب که در پی تامین منافع کشورهای منطقه در افغانستان است، فُرصت پیدا کنند تا صدای شان را از تربیون کشورهای تاثیرگذار در سطح جهان بلند کنند. اما جالب اینجا است که طالبان کرزی و غنی را دست نشانده‌های امریکا می خوانند و با صراحت می‌گویند که با این برادر و مخالف سیاسی خود‌خوانده‌ گفتگو نخواهند کرد.

عباس استانکزی نماینده طالبان در نشست مسکو در پاسخ به پرسشی گفت که غنی از سوی امریکا در افغانستان تحمیل شده و هیچ جایگاه مردمی ندارد و با او گفتگو نخواهند کرد. او همچنان افزود که اگر با امریکا به‌توافق رسیدند، با جریان های سیاسی در افغانستان که جایگاه و پایگاه‌ مردمی دارند، آماده مذاکره هستند.

وقتی طالبان در سال ۱۳۷۵ به حومه‌های شهر کابل رسیده بودند، داکتر نجیب نیز به پیوند قومی که با طالبان داشت دل بسته بود. اما در اولین ساعات تصرف کابل، طالبان او را به دار آویختند.

واقعیت همین است که کشورهای در منطقه طالبان را بخاطر تامین منافع شان ایجاد و هدایت و رهبری می‌کنند. اما در افغانستان متاسفانه بخاطر بازی‌های کوچک قومی با این سربازان نیابتی برخورد واقعی نشد. سزای قروت آب‌گرم!

امان الدین معنوی

>>>   اين بار معاون صاحبان خود شان رييس جمهور اند. زنده باد ايتلاف !!!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است