متن سخنرانی داکتر عبدالله رییس اجرایی در هفتاد و سومین اجلاس سالانۀ مجمع عمومی سازمان ملل متحد
نیویارک ۲۶ سبتامبر ۲۰۱۸

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
خانم رییس،
جلالتمآبان رؤسای دولت‌ها و حکومت‌ها،
خانم‌ها و آقایان!
خانم رییس اجازه بدهید با تبریکی به شما و آرزوی موفقیتِ ریاست هفتاد و سومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل آغاز نمایم. همچنان اجازه بدهید اطمینان بدهیم که در همکاری با سایر دولت‌های عضو و خانواده سازمان ملل، هفت اولویتی را که در دستورکار هفتاد و سومین اجلاس مجمع عمومی قرار دارد در نظر می‌گیریم.

از این جایگاه می‌خواهم برای مجمع عمومی سازمان ملل در بارۀ آخرین تحولات در افغانستان: دستاوردها، فرصت‌ها و چالش‌هایی که ملتم در این مرحله با آن روبرو است و همچنان در مورد دیدگاه‌های ما دربارۀ دیگر قضایا و چالش‌های کلیدی جهانی حرف بزنم.
پیشینه دستاوردهای این نهاد در هفتاد و سه سال گذشته نشان می‌دهد که در هرجایی بوده و برهرکسی که تأثیر داشته ما هم نمی‌توانیم از پیامدها آن فرار نماییم یا رابطه خود را با پیوندهای جهانی، ملی، محلی و انسانی‌یی که ما را باهم وصل می‌کنند - چه در زمینه محیط زیست، تغییرات اقلیمی، نظام مالی بین‌المللی یا عرصه‌های سایبری و تکنالوژی - قطع نماییم و در گوشۀ عزلت و انزوا قرارگیریم.
بنابراین، خیلی مهم و حیاتی است تا از حرف محض فراتر برویم و فقط به تکرار تلاش‌های دیگران و مُدل‌های غیرموثر که گاهی باعث برهم زدن ‌تعادل می‌شوند، بسنده نکنیم.
چنان‌که البرت انشتاین گفته‌بود: ما نمی‌توانیم مشکلات خود را به همان سطح و میزانی از فکر و اندیشه حل نماییم که این مشکلات را خلق کرده‌اند.

پرداختن به موضوعات و قضایای مهمی چون گرسنگی، فقر، تغییرات اقلیمی، افزایش نفوس، دهشت‌افگنی، درگیری، بی‌جایی، نابرابری و جنایات سازمان یافته، بیانگر این واقعیت است که به نحوی از انحا ما هم از این دشواری‌ها رنج می‌بریم و با آن دست و گریبانیم و از رسیدگی به این قضایا به سود ماست و ماهم از آنها می‌آموزیم.
در نتیجه ما نیازمند مطالعه و ارزیابی راه‌ها و ابزارهای نو برای دست یافتن به اجماع بزرگ‌تر از طریق دیالوگ و رفتارها و عملکردهای معطوف به نتایج هستیم.
از همین‌رو تا همین لحظه ما تعریف پذیرفته شدۀ جهانی و رسمی از دهشت‌افگنی یا تروریزم نداریم. پدیدۀ شومی‌که از سوی حکومت‌ها و بازیگران غیرحکومتی یاغی و جنایتکار که زیر نام دین،‌ایدیولوژی، پوشش‌اقتصادی یا روانی مورد استفاده قرار می‌گیرند تا وضعیت موجود و نظم جهانی استوار بر دولت‌های ملی را برهم زنند و به اهداف رادیکال خود با استفاده از خشونت ‌کور که در هیچ دینی جایز نیست، دست یابد.

ما در حالی‌که قاطعانه علیه نسخه‌های جدید و خشن‌تر دهشت‌افکنی زیر نام داعش در بخش‌هایی از افغانستان مصروف نبرد هستیم، تاهنوز نتوانسته‌ایم به منابعی چون اقتصاد جرمی و قاچاق موادمخدر و مشکل پناه‌گاه‌ها که در رشد و توسعه دهشت‌افکنی نقش جدی دارند، پایان دهیم. اکنون تلاش داریم که جلو استفادۀ برخی کشورها از دهشت‌افگنی به عنوان ابزار سیاسی برای تحقق اهداف خاص جلوگیری نماییم.
به طور نمونه، افغانستان در بیش‌تر از ربع قرن خود شاهد از دست دادن ده‌ها هزار انسان بی‌گناه و ویرانی زیرساخت‌های خود بوده است. بخشی از عوامل این ویرانی و مصیبت، موقعیت جغرافیایی کشور ماست، بخش دیگر استراتژی‌های کوته‌بینانه، برنامه‌ها و طرح‌های منطقه‌ای بوده است که برای نا آرام ساختن دیگران با استفاده از خشونت و حمایت از افراط‌گرایی به تقویت بازیگران غیر حکومتی روی آوردند.
چنین رویکردی باعث شکل‌گیری نوعی خوشبینی کاذب و ترویج معافیت گردیده است. بنابراین،‌ما نیازمند اقدامات بیشتر هستیم و باید از هنجارهای غیرموثر برای ایجاد تغییر و حساب‌دهی فراتر برویم.

ما از دولت‌های همسایه خود به ویژه پاکستان‌خواسته‌ایم تا ما را در هدف قراردادن و نابودسازی پناه‌گاهای دهشت‌افکنان همکاری نمایند. ما چشم به راه تطبیق به موقع و موثر برنامۀ عمل افغانستان و پاکستان برای صلح و همبستگی هستیم که در این اواخر روی آن توافق صورت گرفته است.
تمام بازیگران باید روی این توافق نمایند که با گروه‌های هراس‌افکن برخورد یک‌سان داشته باشند، مراکز فعالیت و پناه‌گاه‌های آنان را مسدود نمایند و متخلفان را محاکمه یا به کشور اصلی برگردانند. پاسخ و عمل در این حوزه تا اکنون اندک و غیر کافی بوده است. ما با تمام کشورهای دور و نزدیک کار می‌کنیم تا به نتایج بهتری دست یابیم.
به این اساس، افغانستان خواهان تطبیق متوازن تمام چهار اصل استراتیژی جهانی مبارزه با دهشت‌افگنی سازمان ملل می‌باشد و تخلف از تطبیق این اصول باید به صورت جدی مورد پیگیرد قرار گیرد. کشورم همچنان به همکاری دفتر سازمان ملل در بخش مبارزه با دهشت‌افکنی در تلاش است تا ساختار موثر همکاری منطقه‌ای در مبارزه با هراس‌افکنی را شکل دهد و به این اولویت‌ها و نگرانی‌ها بپردازد. ما با کشورهای منطقه‌در این راستا به صورت جدی کار می‌کنیم.

بعد از آخرین سخنرانی به نمایندگی از افغانستان در این مجمع در سال قبل، ما گام‌های موثر و بی‌سابقه‌ای برای صلح و آشتی با طالبان برداشتیم تا بخشی از روند صلح با اعتبار به رهبری و مالکیت افغان‌ها باشند و از این طریق به توافق جامع سیاسی از راه گفتگو و آشتی دست یابیم.
در مواقع مختلف ما تعهد خود را برای مذاکرات غیرمشروط بین‌الافغانی و اعادۀ تمام حقوق و امتیازات به آنانی‌که خشونت را کنار می‌گذارند، اعلام کردیم. ما حتی امسال آتش بس یک‌جانبه‌‌یی را اعلام نمودیم که برای سه روز از سوی طالبان نیز پذیرفته شد و به مردم افغانستان فرصت این را فراهم ساخت تا بدانند که صلح چیست و چه پیامدهایی دارد.
متاسفانه برنامه‌ها و طرح‌های ناعاقبت‌اندیشانه ما را از اعلام آتش بس دوباره بازداشت. ما تصمیم داریم به تلاش‌های خود برای دست یافتن به صلح و آنچه به خیر و صلاح ملت و مردم ما است، ادامه بدهیم.

می‌خواهم از تمام کشورها به ویژه از ایالات متحده و دیگر همکاران و دوستان منطقه‌ای به شمول حکومت عربستان سعودی به خاطر میزبانی نشست علما،‌از سازمان ملل متحد و سایر کشورها به خاطر تشویق طرف‌ها به گفتگو و مذاکره به منظور دست یابی به صلح و راه حل جامع سیاسی، تشکر و قدردانی کنم.
نگاهی به ۲۵ سال گذشته این را برای می‌آموزاند که پیش‌شرط برای دست یافتن به صلح، به معنای فراگرفتن درس‌های لازم از تاریخ مذاکرات و تلاش‌ها برای صلح است. ما به این باوریم که یک رویکرد دوتایی برای دست یافتن به صلح و در عین زمان حفاظت و پاس‌داری از دست‌آورهای مردم ما در سالیان اخیر ضروری والزامی است. این‌ها در برگیرندۀ نظام استوار برقانون اساسی، آزادی بیان، حقوق بشر، حقوق جنسیتی و ایجاد فرصت‌های اقتصادی می‌باشند.

می‌خواهم از همینجا به به تمام شهروندان کشورم که از خشونت رنج می‌برند و به قوای امنیتی با افتخار و قهرمان افغانستان، ادای احترام نمایم که با سربلندی و غرور از سرزمین و نوامیس ملی ما دفاع می‌کنند و در خط اول نبرد با دهشت‌افکنی قراردارند.
دوتا امتحان مهم در افغانستان در پیش‌روی داریم: انتخابات پارلمانی برای ماه آینده و انتخابات ریاست جمهوری در سال آینده. با توجه به تجربه‌های گذشته، من و رییس جمهور غنی موافقیم که مشروعیت سیاسی از اراده مردم برمی‌خیزد.
در عین این‌که به تلاش‌های خود برای دست یافتن به صلح ادامه می‌دهیم و به قضایای امنیتی و چالش‌های حکومت‌داری می‌پردازیم، می‌خواهیم زمینۀ برگزاری یک انتخابات سالم، با اعتبار، عادلانه و مشروع را فراهم سازیم تا رأی‌دهندگان نتایج آن را بپذیرند.
بدون در نظرداشت این‌که کی می‌برد و کی می‌بازد،‌آینده افغانستان بستگی به تقویت اجماع ملی برای دست یافتن به اتحاد و تأمین صلح و ثبات سیاسی دارد که مشروعیت خود را از بنیادهای به دست می‌آورد که متکثر،‌همه‌شمول و دموکراتیک است.
در این راستا می‌خواهم از سازمان ملل متحد،‌نمایندگی این سازمان در کابل،‌اتحادیه اروپا و از تمام کشورهای کمک کننده که در پیش برد این پروسه با ما همکاری می‌کنند، تشکر و قدردانی نمایم.
علاوه براین، چشم‌به راه برگزاری نشست ژنوا که در سطح وزرا درباره افغانستان در ماه نوامبر برگزار می‌شود، هستیم. این نشست فرصت مناسبی فراهم می‌سازد تا کار و مسیر خود را با کمک‌کنندگان برای افغانستان مورد ارزیابی قراردهیم.

جلالتمآبان، خانم‌ها و آقایان!
در بخش کمک‌های انسانی افغانستان با چالش‌هایی متعددی چون خشک‌سالی، مشکل جابجایی مهاجران، بی‌جاشدگان داخلی به اثر تغییرات اقلیمی، حوادث طبیعی، کمبود موادغذایی و تهدیدهایی امنیتی دست و پنجه نرم می‌کند.
به همین دلیل، حدود دوسوم کشور از این وضع متاثر گردیده و زندگی بیش‌تر از یک میلیون دیگر مورد تهدید قراردارد و شاید بیش‌تر از یک ملیون دیگر را مجبور به مهاجرت و بی‌جایی نماید و ما نیازمند رسیدگی جدی به نیازهای بشری و انسانی‌آن‌ها هستیم.
می‌خواهم از دفتر هماهنگ کننده کمک‌های انسانی و دیگر دفترهای سازمان ملل، سازمان‌های غیرحکومتی و کشورهای کمک کننده به خاطر سهم‌گیری و کارهای شبا روزی شان با مردم تشکر و قدردانی نمایم و از جامعه جهانی تقاضا نمایم تا برنامه کمک‌های انسانی افغانستان برای سال 2018 تا 2021 را تحت پوشش کمک‌های مالی خود قراردهند.

جلالتمآبان، خانم‌ها و آقایان!
حل مسالمت‌آمیز منازعات و حمایت از ملت‌های ستم‌دیده از اصول بنیادی منشور سازمان ملل متحد به شمار می‌رود، که به نوبۀ خود به حفظ و تقویت صلح و امنیت جهانی کمک می‌کند. به عنوان یک کشور جنگ دیده ما همبستگی خود را با مردم آسیب دیده سوریه و یمن و دیگر جوامعی که در جهان قربانی خشونت اند، ابراز می‌داریم و از حقوق اساسی و بنیادی مردم روهینگا در میانمار حمایت و پشتیبانی می‌نماییم. افغانستان از تلاش‌های سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی برای صلح عادلانه و جامع مشکل فلسطین به شمول تقاضای مجمع عمومی برای سازوکار بین‌المللی حمایت از افراد ملکی به صورت کامل و همه جانبه حمایت و پشتیبانی می‌کند.
علاوه براین، سازمان ملل متحد برای دست یافتن به صلح باید به اصل مالکیت ملی و تطبیق برنامه توسعه پایدار هزاره برای سال ۲۰۳۰ و تقویت هماهنگی بیشتر میان نهادها و دفاتر ذیربط سازمان ملل توجه بیشتر نماید.
در مورد برنامه‌اصلاحات ما از تلاش‌هایی که نقش سازمان ملل را از طریق ابتکارات دبیرکل سازمان ملل تقویت می‌کند پشتیبانی می‌‌نماییم. از ایجاد دفتر سیاسی و امور صلح و همچنان تشکیل دفتر مبارزه با دهشت‌افکنی در چوکات سازمان ملل استقبال می‌کنیم و این را گامی در مسیر درست می‌دانیم. چشم به راه تطبیق قطعنامه‌ای هستیم که ساختار برنامه‌های توسعه‌ای سازمان ملل را از نو سامان می‌بخشد و به این باوریم که این اقدام دست‌آوردهای ما را به شکل‌گیری یک-سازمان ملل واحد در افغانستان توسعه می‌بخشد و گسترده‌تر می‌سازد.

نقش افغانستان در داخل ساختار سازمان ملل متحد در مرحله کنونی برجسته‌تر از هر زمانی است. با برگزاری هفتاد و سومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، افغانستان ریاست کمیته سوم را به عهده دارد و ما قطعنامه‌هایی را در مورد قضایای مورد علاقه و نیاز چون قربانیان دهشت‌افگنی، تهدید ماین‌های کنار جاده‌ای، مهاجرت و مشکل مهاجران، حقوق اطفال، توانمندسازی زنان، حقوق بشر،‌توسعه اجتماعی و دیگر برنامه‌ها و طرح‌های کمیته طرح و تصویب نموده‌ایم یا تصویب می‌نماییم.
علاوه براین، انتخاب افغانستان برای نخستین بار در شورای حقوق بشر در سال ۲۰۱۷ تعهد و دستاوردهای ما را در این عرصه به نمایش گذاشت. ما عضو پروتوکول‌های مهم بین‌المللی و کنوانسیون‌های بین‌المللی در حوزه حقوق بشر هستیم. خرسندم به شما اعلام نمایم که افغانستان در این اوخر قوانین داخلی را تصویب نمود که برخوردهای خلاف کرامت انسانی را ممنوع قرار می‌دهد و قانون منع شکنجه، قانون مبارزه با قاچاق انسان‌ها و مهاجران، قانون اجراآت جرمی و قانون منع استخدام اطفال در قوای مسلح را تصویب کرده است. ما همچنان با دفتر نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل در بخش اطفال و جنگ‌های مسلحانه از نزدیک کار می‌نماییم.

جلالتمآبان، خانم‌ها و آقایان!
امروز می‌خواهم مفهوم و دیدگاه مهمی را که در این اواخر توسط رییس جمهور غنی نیز یاد‌آوری گردیده و می‌تواند به عنوان یک اصل و چشم‌انداز جدید برای کشورم برای دست یافتن به صلح و بیرون رفت از چهار دهه جنگ عمل نماید و ما را برای ورود به مرحله جدیدی از صلح و همکاری عاری از توطیه و خشونت در منطقه همکاری نماید، مطرح سازم.
این دیدگاه افغانستان را به عنوان نقطۀ همکاری و تعاون به عوض منطقعۀ تصادم و درگیری و بی‌ثباتی در سالیان آینده در منطقه مطرح می‌‌سازد.
مردم ما که تهدیدی متوجه هیچ‌کس نمی‌سازند خواهان تغییر جدی در منطقه اند تا بتوانند نقش سازنده خود را در همکاری با دیگران ایفا نمایند و کشور خود را به مرکز رفت و آمد مردم،‌تجارت، ارایه خدمات و همکاری و تبادل افکار در سطح منطقه تبدیل نمایند.
باورمندم که به همکاری شما می‌توانیم این دیدگاه و طرح را به واقعیت تبدیل نماییم. ما امیدواریم تا همکاران منطقه‌ای خود را تشویق نماییم که در عملی ساختن این دیدگاه ما را یاری نمایند. امیدوارم این مجمع و دیگر کشورهای عضو نقش فعال و مثبتی در پایان بخشیدن به این سال‌های رنج و مصیبت ایفا نمایند و راه را باری صلح پایدار، ثبات و رفاه باز نمایند.

تشکر از توجه‌تان

>>>   پیرامون مذاکرات صلح با برادران سابقه کرزی صاحب و برادران فعلی حکمتیار صاحب،که کدام راه ها و میکانیزم ها ،غرض پیشبرد این مذاکرات در نظر گرفته شود و چگونه جامعه ملل درین راه با همکاری های همه جانبه شان ما را کمک و یاری میرسانند،نیر باید تذکراتی ارایه میکردید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است