در سیاست و حکومتداری، آنهم در افغانستان، سخت است. برنامه ها کاملا مفید و بی عیب اجرا شود، خطا در سیاست امرِ اجتناب نا پذیر است.
اما خطا ها و ناکامی های که ارگ در طول چهار سال بر کشور تحمیل کرد کمر شکن بود برای مردم و دموکراسی نوپا.

سیاست به بد خویی، عهد شکنی و ریا کاری معنا یافت.
نان از سفره مردمِ فقیر فرار داده شد.
دشمن هم قوی گشت هم مشروع.
خونِ سربازان و غیر نظامیان به یک پیمانه مفت به جوی رفت.
قامتِ لرزانِ وحدتِ اقوام، دچارِ تبرِ تعصب گشت.
پول ها بیشتر از قبل هدر رفت و شکایتِ کمک کنندگان به تکرار بلند شد.

تا اینکه بالاخره امریکا هم در کنار مردم افغانستان انگار به این باور رسیده است که ویرانگری از حد گذشته و خبطِ سیاست به فاجعه و افتضاح تبدیل شده، عصبیت و کوتاه اندیشی یک فرد و یک حلقه، منافع کلان امریکا را به خطر انداخته و تاوانِ بزرگ را به سیاست و حضور امریکا در افغانستان تحمیل نموده است.

حالا ما در پایانِ یک ماراتونِ مرگبار و در آغازِ یک شروعِ مجدد قرار داریم زمینه و زمانه برای چنجِ مثبت و قانونی مناسب شده است ما برای تغییر آماده ایم اقتدار ملی حدِ اقل چیزیست که ما باید بدنبال آن باشیم و کشور را در مسیرِ امنِ سیاسی سوق دهیم.

مبارز راشدی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است