چرا همیشه تاکید به رهبری اندیشمند و بااصالت داریم و آن را ضروری می دانیم و چرا ساختارهای مافیایی را در کل کشور و بگونه اخص در راس گروه ها و ساختارهای قومی را تباه کن می خوانیم؟! زیرا می دانیم آینده را نمی شود با دزدان و لومپن های سیاسی ساخت و جامعه را انسانی کرد.

قدرت سیاسی، سیاست و رهبری سیاسی ابزارهای خدمت برای جامعه اند. اگر ما غیرمسوولانه عمل کنیم و این ابزارهای حیاتی را در پای این ساختارهای طفیلی بریزیم فرایند آن شکل گیری شبکه های مافیایی زراندوز و قدرت خواهد بود که هم چرخ اقتصاد را بدست خواهند داشت و هم چرخ تحولات سیاسی را که ترکیب این مجموعه می تواند کل جامعه را آسیب پذیر سازد و از کنترل مردم خارج کند.

هیچ بهانه و معذرتی نمی تواند دنباله روی و کرنش نخبگان و دانش آموخته های جامعه ما را در قبال این گروه های مافیایی را توجیه کند سرانجام باید از جایی آغاز کرد و زمینه های شایستگی و شایسته سالاری را آماده ساخت.

گروه ها و باندهای مافیایی اقوام، صاحب منافع مشترک اند و از موجودیت یکدیگر در عرصه سیاست برای مهار مردم سالاری نفع می برند و برای ادامه حیات به همدیگر ضروری اند. اینها بازار و سیاست را میان همدیگر تقسیم کرده اند و هر کدام از گوشه ی این کیک شیرین حق خود را برمی دارند.

نجیب سلام

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است