غالباً مردم ديكتاتورى را در سيماى يک ديكتاتور مى بينند و تبعات منفى آن را هم ناشى از تاثير و عملكرد او بر جامعه مى پندارند در حاليكه چنين برداشتى ناقص و معيوب است.

زمانيكه برخى ديكتاتوران كشورهاى اسلامى در تداوم روند مرسوم به بهار عربى پى هم سرنگون شدند بسيارى را گمان بر آن بود كه ديگر ديكتاتورى از اين كشورها رخت بربسته است اما چنين نشد و نظام هاى مستبدتر از قبل رويكار آمد. ديكتاتورى و استبداد مانند ساير پديده هاى اجتماعى يک شبه و سمارق گونه در يک اجتماع ظهور نمى كند ماداميكه زمينه هاى مناسب و مساعد ديكتاتورى در لايه هاى مختلف جامعه وجود نداشته باشد ناممكن است آن اجتماع بسوى ديكتاتورى سير نمايد.

در جوامعی كه نظام ديكتاتورى حاكم است. در روح و ضمير جامعه ديكتاتورپسندى و فرهنگ ديكتاتورى سارى و جارى است. وزير در وزارت، ریيس در رياست، مدير در مديريت و مامور بر عامه مردم ديكتاتور است. معلم در صنف، صاحب منصب بر سربازانش ديكتاتور است. پدر در خانه، مادر بر دختران و برادر بزرگ بر برادران خردتر از خود يک پايه ديكتاتور است. ديكتاتور ثمره و ماحصل جامعه ديكتاتور پسند است. ديكتاتور سمبول و نماد روح حاكم بر جامعه است كه ديكتاتورى به شكل كامل و آشكار آن در سيماى او منعكس و متبلور مى شود.

اين پديده در كشور ما بسيار واضح و آشكار است زمانيكه ریيس جمهور با داشتن صلاحيت هاى عام و تام قانونى در تصميگيرى هاى كشورى عثمانى وزير انرژى و آب را در مغايرت و مخالفت با موازين قانونى از دفتر كارش اخراج مى كند و يا ساير وزرا را در مجلس كابينه توهين و تحقير مى كند بالتبع وزير داخله با جنرالانش بايد برخورد تحقير آميز داشته باشد و همينگونه آمرين حوزه ها با سربازان و سربازان با مردم عام نگاه ارباب-رعيتى داشته باشند.

زمانيكه رهبر يک كشور كسانى را بخاطر سرگوشى در جريان سخنرانى اش در محضر عام اهانت مى كند. واكنش او الگوى رفتارى مادونانش قرار مى گيرد همينگونه تا يک كتله ى زبون و حقير افسار خود را بدست رهبرى ندهند و كوركورانه از او تقليد نكنند و از انسان هاى معمولى بت و چهره هاى مقدس نتراشند هرگز ديكتاتورى ظهور نخواهد كرد. سال ها است كه در غرب زمينه هاى ظهور ديكتاتوران خشكيده است زيرا مردم خود را آزاد مى دانند و با هر كس بخواهد اين موهبت را از آنان بستاند به سختى عكس العمل نشان مى دهند.

من به هيچوجه اشرف غنى، برمک و يا كسانى ديگر را مقصر نمى دانم بلكه اين نقيصه را در نهاد و ضمير جامعه مى بينم كه به درجات متفاوت در وجود همه است همه ى ما شناوران خوبى در حوض ديكتاتورى هستيم با اين تفاوت كه آبى براى شناكردن نمى يابيم و زمينه عملى ديكتاتورى براى ما مساعد نيست.

غنى، حكمتيار، برمک و همه محصولات ناقص چنين جامعه بيمار و معيوب است لازم است تا بجاى نكوهش و سرنگونى ديكتاتوران به زدودن فرهنگ ديكتاتورپسندى در نهاد خود و ضمير جامعه كوشيد.

محمد عارف منصوری

>>>   boor Raheel
وقتی اسپانویها در قرن شانزدهم به مستعمره سازی امریکای شمالی و جنوبی شروع کردند، شمار بومیان امریکا ۲۰ ملیون نفر بود در حالی که نفوس اسپانیا تنها هفت ملیون بود و از این هفت ملیون شاید تنها چندهزار نفر برای استعمار امریکا رفته بودند. اسپانیا موفق می شود که ملیونها بومی را برده بسازد و زیر کارهای اجباری به نابودی بکشاند.‌

چرا چنین شد؟ چرا ۲۰ ملیون انسان اسیر چندهزار شدند؟

گذشته از برتری اسلحه و دانش جنگی موفقیت اسپانیاییها در عزم و اراده شان برای تسخیر و برنامه منظم و پیگیر شان بود. در حالی که بومیان امریکا مصروف مدافعه بودند. نمی توانستند جمع شوند،‌ دشمن را بشناسند و به گونه یورشگرانه علیه دشمن عمل کنند و پیگیر باشند.‌ در هند نیز انگلیسها با همین وضعیت مساعد بود که موفق شدند.‌

در حال حاضر فاشیزم افغانی در کشور ما درست مانند استعمارگران عمل می کند. این کشور را و همه هستی و امکانات آن را غارت کرده روان استند و مردم را برده ساخته اند. از اقتصاد تا سیاست همه چیز در دست شان است. برای سایر مردم جز بردگی نقش دیگری نمی پذیرند و روا نمی دارند.

ملامت کیست؟ فاشیزم یورشگر ملامت است و یا مردمی که دهن شان باز مانده است و برای خود برنامه هایی ندارند و بار بار دل به آنهایی می بندند که سیل جهاد و مقاومت به ساحل سیاست شان کشیده است و دارای هیچگونه بینش،‌ درک،‌ اراده و برنامه سیاسی نیستند؟

ایا انتخاباتی که در راه است و حاکمیت فاشیستی استعماری حتی یک انچ از مواضع تمامیتخواهانه و اقتدارگرایانه خود عقب نشینی نمی کند راه نجات مردم است یا وسیله یی برای تحکیم حاکمیت فاشیستی؟

راه دیگر چیست؟ چه باید کرد؟

>>>   Espandyar
آمریکای شمالی و جنوبی چند تمدن زندگی می کرد که یکی آزتک و دو تای دیگر اکنون یادم نیست، تا جایی من میدانم اسپانیایی ها از روش بسیار جالبی برای استعمار استفاده کردند، سران و امیران بومی ها را با حیله اسیر می ساختند و سپس از ایشان تعهد می گرفتند تا یک خانه را برایشان پر از طلا کنند و یا نقره ... و بعداً هم آن امیر را سربه نیست می کردند.

>>>   Salam
در هژده سال دستگاه حاكم هر كى و هر جنبش را كه براى اقتدار شان خطر پنداشته مى شد كشتند و سر كوب كردند از قتل جنرال داود و سيد خيلى و استاد ربانى و صد ها فرمانده ى ديگر تا به خاك و خون كشانيدن جنبش روشنايى و رستاخير و ساير خيزش ها . كشتن جوانان جنبش رستاخير در انظار عام صورت گرفت . من از مجرا ها و كانال هاى خبر دارم كه سر كوب جنبش روشنايى طرحش در رياست امنيت ريخته شد و به اين كاملن باورمند ام . اما سران جنبش روشنايى و رستاخيز نتوانستند از خون همسنگران خود تا اكنون دفاع كنند و عدالتخواهى نمايند، قانلان حاكمان ديروز و امروز اند و با دست باز به تحقق اهداف شوؤنيستى شان ادامه مى دهند . كشتن شيرخان جاى تعجب ندارد .

>>>   سد و موانع تحجر و عقبماندگی را بشکنید و بگذراید مردم و بخصوص جوانان و زنان و دختران غیور و با هوش و با استعداد افغانی آگاه شده و رشد کنند و سرنوشت خود و کشورشان و فرزندانشان را بدست گیرند. این است راه مبارزه با دیکتاتوری و عقبماندگی طالبان و دیگر متعصبان دینی و خونریز و آدمکش قرن هفتمی.در غیر اینصورت مرگ و نابودی و عقبماندگی برای همیشه در کشورهای ما ماندگاری است.

>>>   Najib Salam
من به اين نتيجه رسيده ام كه تاجيكان ، ازبيك ها و هزاره ها جرات آزادى از برده گى را ندارند و در قفس هاى جبن و ترس تاريخى خود ، خود را زندانى كرده اند ، مردمان كه براى آزادى از بند و بنده گى مبارزه نمى كنند ، بگذار تا كنيز و غلام بمانند .

>>>   یگانه راه که برای زنده ماندن بدور از تبار اوغانی مانده اینست که خود را با صلاح پدری آراسته کنید و در برابر فاشیزم پشتونیزم آمادگی داشته باشید وگرنه با مرگ تدریجی خود را آماده کنید.
#عبدانذیر_توفان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است