روابط آمریکا و طالبان پدیده ی جدید و تصادفی نیست.

حضور القاعده در حکومت طالبان آغاز اختلاف و باعث سرنگونی طالبان شد طالبان با مشورت پاکستان برای ایجاد ثبات و کشیدن پایپ لاین از آسیای میانه به وجود آمد براساس اسناد افشا شده شورای نظار تا زمان مرگ مرحوم مسعود بی نهایت تلاش نمودند با آمریکای ها روابط ایجاد شود اما نشد آمریکا نمی توانست روابط استراتژیک خود با پاکستان را قربانی ارتباط یکی از اطراف جنگ داخلی افغانستان نماید.

پس از یازده سپتامبر روابط طالبان با آمریکا قربانی سیاست القاعده گردید اما امروز که طالبان بر بیش از نصف خاک افغانستان تسلط دارند و هیچ افق روشنی برای پیروزی نظامی آمریکا بر طالبان نیست هیچ دلیلی وجود ندارد که این روابط بار دیگر تجدید نشود. آمریکایی ها بارها به روشنی گفته اند که ما در افغانستان برای ایجاد دموکراسی نیامده ایم منافع امریکا در اولویت حضور ما قرار دارد آمریکا هرگز نمی خواهد برای جنگ های داخلی و قومی در افغانستان مصرف نماید.

به نظر می رسد آمریکا به چند دلیل عینی علاقمند است با طالبان بار دیگر تجدید روابط نماید:

اول؛ آمریکا به این نتیجه رسیده است که نباید روابط استراتژیک خود با پاکستان را یک طرفه خراب نماید هر چند روابط اقتصادی و نظامی چین و پاکستان این روابط را به مخاطره انداخته است اما آمریکا نمی خواهد این خطر را تشدید و عمق بخشد.
دوم؛ به نظر آمریکا طالبان یک واقعیت سیاسی و نظامی است که می تواند ثبات را در افغانستان تامین نموده و آمریکا را برای حضور در منطقه و یا خروج آبرومندانه از افغانستان یاری رساند.
سوم؛ برای آمریکا دموکراسی افغانستان که به اشتراک اشرف غنی، داکتر عبدالله، عطا محمد نور، محقق و دوستم ایجاد شده اصلا مهم نیست مصرف بر سر اینگونه حکومت های مشارکتی و بی ثبات هیچ آینده ی روشنی ندارد.
چهارم؛ روابط آمریکا با طالبان پاکستانی، طالبان ایرانی و روسی را تضعیف نموده و راه مطمین برای مداخله در آسیای میانه بازمی گردد.
پنجم؛ نیروهای مخالف طالبان نشان داده است که هیچ پلان استراتژیک و اهداف سیاسی و ملی ندارد. آمریکا اکنون پشیمان مصرفی است که بر حکومت زمان کرزی و احزاب قومی در افغانستان نموده است.

نتیجه: با وجود نبود نیروی مقاومت ملی اما سخت است که باور کنیم که مردم افغانستان به حکومت طالبان راضی شوند.

رجا رفیق

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است