حملات اخیر آمریکا، انگلیس و فرانسه بالای سوریه اختلافات جهانی را به شکل بی سابقه تقویت بخشید.

رقابت های بین الدول و روابط بین الملل را وارد مرحله جدید از تحول و توسعه کرد و نهایتا پایان نظام و جهان یک قطبی را نیز حتمی ساخت اما آنچه که برای ما قابل نگرانی است تشدید اختلافات میان آمریکا و روسیه است که افغانستان را به آسانی تحت شعاع قرار می دهد چون افغانستان از لحاظ جغرافیایی در محاصره روسیه و از لحاظ دولتی در محاصره آمریکا قرار دارد.

کشورهای همسایه مان مانند ایران، پاکستان و چین حامیان بلا منازع و متحدین وفادار روسیه اند اما رهبران حکومتی کشور وفادار به آمریکا هستند نتیجتا امکان رویارویی غیرمستیم روسیه و آمریکا در افغانستان وجود دارد و درصورتیکه روسیه برای تضعیف و شکست آمریکا در افغانستان دست بکار شود ملت بی دفاع مان اوضاع بدتر از سوریه را در کشور تجربه خواهند کرد.

محمدجواد رحیمی

>>>   روسیه هیچ زمانی دیگر در مقابل افغانستان از بمباردمان استفاده نمی کند و هیچ زمانی دیگر در فکر یورش دوباره به افغانستان نمیشود، کم از کم در جریان موجودیت پوتین در سر قدرت.
این که کدام کشور ها در پشت پرده از کدام گروپ ها در افغانستان، بخاطر منافع تکتیکی و استراتیژیکی خود در افغانستان پشتیبانی میکنند، به خود شان معلوم است و هرکدام شان راجع به منافع خویش فکر میکنند.
آنچه که معلومدار است این است که روسیه و چین و پاکستان و ایران در فکر خروج قوای امریکا از افغانستان هستند.
اما برنده خروج قوای امریکا از افغانستان فقط پاکستان بوده میتواند. زیرا کنترول افغانستان توسط طالبان بدست پاکستان می افتد و روسیه و چین و ایران فقط امتیاز خروج قوای امریکا را از سرحدات شان بدست می آورند. اما این که یک افغانستان دارای حکومت طالبانی چه عواقبی برای روسیه و چین و ایران خواهد داشت، خودشان خوبتر میفهمند.
پیمان شانگهای نیز نمیتواند گرانتی تفاهم بین تمام کشور های مشمول آن باشد، خصوصآ در شرایطی که اختلافات جدی ارضی میان چین و هند و میان هند و پاکستان و میان افغانستان و پاکستان وجود دارد.
از طرف دیگر رشد شریع اقتصادی چین و تحت تاثیر گرفتن کشور های منطقه توسط پلان های توسعوی اقتتصادی چین در منطقه که در آینده شاید منتج به توسعه سیاسی و نظامی و کلتوری چین در منطقه شود، پروبلم دیگری است که کشور های منطقه را در خطر تسلط چین قرار میدهد.
حتی همین حالا در پیمان ناتو نیز با وجودی که از تشکیل آن بیش از نیم قرن میگذرد، هماهنگی کلی در بسیار مسایل مهم جهانی نه در گذشته وجود داشته است و نه هم حال.
در جنگ ویتنام کشور های ناتو اشتراک نکردند. در جنگ عراق اشتراک نکردند. در جنگ سوریه اشتراک نکردند.
یگانه جنگی که اشتراک کردند عبارت از جنگ افغانستان بود که بعد از حوادث یازدهم سپتامبر،آن را منحیث حمله به یک کشور عضو ناتو دانسته، به افغانستان مشترکآ حمله کردند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است