شب گذشته نا خود آگاه در فیس بوک شیوه نقل و انتقال گروه داعش را از ننگرهار الی جوزجان دیدم اطفال خورد سن در ولایت جوزجان مشغول فرا گرفتن سلاح، مهمات و ترانه خوانی به نفع داعش بودند.

از سوی دیگر از چندی بدینسو دولت با تمام تاب و توان که دارد می خواهد طالبان پیشنهاد صلح آقای غنی را بپذیرند با این امید آقای محمد کریم خلیلی رییس شورای عالی صلح یکجا با قیام الدین کشاف ربیس شورای علمای افغانستان به قندهار رفته بودند.

این تلاش ها خوب است اما در حال حاضر ثمری نخواهد داشت من سال 1397 را با توجه به سیاست‌های نا عاقبت اندیشانه ای که حکومت وحدت ملی در پیش گرفته است سال نگران‌کننده‌ای می‌بینم.

در سال 1396 مسابل مهمی در کشور اتفاق افتاد که به وقت و زمانش در راه حل آنها توجه نشد. ربیس جمهور با امتیازات فراوانی بسته پیشنهادی صلح را به طالبان ارایه کرد اما متاسفانه آن گروه هرگز تمکین نکرده اند.

موضوع دیگر در سال 1396 به پشت پا زدن وعده های توزیع تذکره الکترونیکی انتخابات پارلمانی که مردم امیدوار بوده اند که هرگز عملی نشد در سال گذشته ادامه جنگ انتحار و انفجار از مردم عزیز ما خیلی قربانی گرفت دولت شعار انتقام داد نه انتقام به جای رسید و نه مصالحه هر قدر این حاکمیت به سال آخر زمامداری خود نزدیک می شود ناتوان تر بی کفایت تر و بیچاره تر می گردد.

در سال ۹۶ ما شاهد مسایل مهم دیگری هم در کشور خود بودیم. بحران اقتصادی، بیکاری در کشور شکل گرفته است. متاسفانه در حال حاضر ارزیابی جامعه از نوع حکومت‌داری به نقطه صفر رسیده است.

خبر تکان دهنده دیگر این است که گفته می شود آقای غنی یکبار دیگر می خواهد کاندیدای ریاست جمهوری شود این‌ها اینها همه رویداد های اند که نمی‌شود از این‌ها گذشت.

از طرف دیگر سیاست های را که حکومت وحدت ملی عملاً در حوزه مدیریتی خود به کار برده است باعث نا امیدی در سطح ملی و بین المللی شده است به این ترتیب من به‌شخصه امیدوار نیستم. امیدواری در صورتی محقق خواهد شد که احساس کنیم کل ارکان حاکمیت دست به تحرکی جدی برای تغییر و تحولات اساسی بزنند. اما متاسفانه چنین چیزی دیده نمی‌شود.

با گذشت هر روز وضعیت دشوار تر می شود اما امید های نیز وجود دارند که اگر حکومت در راه تحقق آن گام بردارد من به یک اصل خیلی باور داشته و تاکید می کنم حکومت برای تشکیل یک پروسه گفت‌وگوی ملی و تشکیل جبهه نجات ملی و برون رفت کشور از شرایط امروز باید پیشگام شود. در غیر این صورت بعید نیست که ما شاهدحرکت‌های این چنینی از سوی مردم علیه دولت نباشیم.

آگاهی مردم افغانستان رشد پیدا کرده است، ترس آن‌ها پریده مردم ازنظر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی امنیتی بحران‌های جدی را دیده و می بیند مخصوصاً آنکه مفاسد اقتصادی، سیاسی و دامن زدن به تضاد های قومی و زبانی در جامعه ما بسیار چشمگیر شده است.

احمد سعیدی

>>>   رئیس جمهور بعدی هم جناب اشرف غنی است تابتواند اینبار بدئون جنگ سالاران وشروپساد پلان هایش را عملی سازد دئور اول درجنجال با شروفساد ضایع شد
دردوربعدی یک دزد راهم باخود شریک نسازد وپنجسال بعدی رابا جدیت کارکند
ر

>>>   جنگ داخلی را افزایش می دهد اگر غنی کاندید ریس جمهوری شود از من گفتن بود.

>>>   کاندید چی که رئیس جمهور دور بعد هم خودش است چون طاقت بالای کاری داشته و در بخشهای اقتصادی و سیاست خارجی ، بیشتر از تصور کار کرده و دفعه بعد یک دولت خالص و متناسب با پلانهای پیشرفته شدن افغانستان میسازد و تخم تمام بزهکاریها را از بیخ کنده میکند تا افغانستان به حق واقعی خود برسد

>>>   همه این بدبختی ها ریشه در ناشکری مردم دارد. از سیاست شیطانی امریکا پیروی کردند و به یهود و نصارا پناه بردند. زحمات پانزده ساله مجاهدین غیرتمند که عزت و اقتدار را برای این ملت به ارمغان آوردند، را نادیده گرفتند و به آنان جنگ سالار گفتند و از سگ شویان غربی استقبال کردند باید منتظر فرداهای بدتر باشند. تا یهودی و نصرانی نشوید رهای تان نمی کند.

>>>   غنی چوپان گمشده باز میخواهد به چوکی ازگتکیه بزند تا بشتر باعث شرمسار تاریخ گردد...

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است