به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، لشکرکشی شوروی سابق به کشور در دوران جنگ سرد سبب تحرکات غرب شد و با این هدف که افغانستان را بدل به ویتنامی برای ارتش سرخ کند راه را بر هر افراط گری از دروازه پاکستان به سوی کشور گشود و اگر چه مسکو شکستی بزرگ و تاریخی متحمل شد اما آنچه برای این سرزمین ماند، جنگ های دوام دار بود و ظهور و قوت تروریسم خلاصه شده در طالبان.

طالبان در بهترین فرصت ممکن توانست قدرت اول کشور شود و دیری نپایید که مردم با انواع قوانین خشن و خشونت های گسترده این گروه زندگی سختی را در میان مرزها تجربه کردند اما با لشکری کشی امریکا که باید به محو طالبان می انجامید، ریشه های تروریسم را عمیق تر کرد.

موفقیت طالبان نسبت به دیگر گروه های تروریستی منطقه ای دست یافتن به امارت اسلامی در جغرافیای سیاسی بود که از 1996 تا 2001 در افغانستان برقرار بود، در حالی که داعش با تمامی فتوحاتی که داشت نتوانست سوریه و عراق را تصرف کند و خلافت تنها معطوف به چند شهر شد.

داعش در افغانستان با وجود حمایت های خارجی و تلاش های برخی جریان های داخلی نتوانست به گرد پای داعش سوریه و عراق برسد به این دلیل که در تقابل با اهداف طالبانی قرار داشت که دیگر نه گروهی شورشی بلکه طرف گفتگوی صلح و قدرتمندترین مخالف حکومت بوده و هست.

اگرچه نیروهای این گروه خشن تروریستی از دل طالبان توانست در شرق و برخی مناطق شمالی نفود کند و بزرگترین حمله و انتحاری های افغانستان را صورت دهد چه متحد و چه دوست باشند برای افغانستانی که شاهد هم پیمانی گروه های مختلف تروریستی بود خطر بزرگ محسوب می شود.

از سوی دیگر، داعش که رویای تحقق خلافت خراسان را دارد و نقشه جغرافیای سیاسی را از خاورمیانه تا اسپانیا در سر می پروراند در حالی در کشور حضور دارد که طالبان تنها در پی امارت اسلامی در جغرافیای افغانستان است.

گروه های که خود را جهادگرانی می نامند در پی تاسیس نظام های سیاسی اسلامی چه با نام خلافت و یا امارت همواره در یک مورد اشتراک داشته اند و آن: اعمال خشن ترین قوانین و خشونت های بی حد و اندازه است تا از طریق وحشت بر فتوحات خود بیافزایند.

آنچه طالب را در جهان بدل به سنبل تروریسم و هراس کرد نه کشتارهای بی رحمانه و سنگسارها در افغانستان بلکه حمله یازدهم سپتامبر امریکا بود، جهان به یکبار خواهان محو طالب و القاعده ای شد که دیگر تهدیدی برای کل دنیا محسوب می شد اما دیری نپایید که این اجماع جهانی جای خود را به منافع کشورها در تداوم جنگ کشور داد.

فاجعه میرزاولنگ اگر صحنه سربریدن های تکان دهنده زنان و کودکان و نسل کشی بود از اتحاد طالب و داعش پرده برداشت که در مبنا یکی هستند، طالب در تغییر رویکرد خواهان پذیرفته شدن از سوی جامعه و وجهه مشروع از سوی کشورهاست و برهمین مبنا خود را دشمن داعشی نشان می دهد که هر حمله و انتحاری تکان دهنده ای را به عهده می گیرد.

طالبانی که از سیاست امریکا ظهور یافت هیچ گاه به عنوان دشمنی برای نابودی نبوده و نیست بلکه سلاحی است برای مقابله با رقبای قدرتمند منطقه ای تا هیچ گاه خاورمیانه روی آرامش را نبیند.

و در حالی که هدف والای این گروه بازگرداندن امارت اسلامی در افغانستان است، داعش رویای بزرگ دیگر دارد و آن خلافت بر سرزمین های گسترده از خاورمیانه گرفته تا اسپانیا که با توجه به آخرین نفس های این گروه در سوریه و عراق، تحقق آن بعید به نظر می رسد.

طالب اگر روزگاری گروهی از افراط گرایان آسیایی و عرب بود اکنون دارای هویتی از درون افعانستان شده که گاه از سوی مردم برخی مناطق جایگزین بهتری از حکومت می باشد، گروهی که بر 13 درصد از 407 ولسوالی نفوذ دارد و برای 30 درصد دیگر در حال رقابت با نیروهای امنیتی است.

و اگر سیاست منطقه ای و جهانی به یکباره تغییر نیابد، طالبان به عنوان طرف گفتگوی صلح حکومت و امریکا در یک قدمی ادغام در قدرت و کشور قرار دارد اما داعش شاید بتواند بدل به موج هراس و خشونت ها در این سرزمین شود اما هیچ گاه به رویای خلافت در افغانستان دست نخواهد یافت.

کد (18)

>>>   ازجهالت طالب تا اشرار دیجیتلی شده داغشی تولید آی اس آی

>>>   بدون شک ویروسها در نقاط فاسد وآلوده تولید،رشد،نمو وتکثیر پیدا میکنند،افغانستان از رئیس جمهور،رئیس اجرای وبیشتر مسؤولان دولتی وامنیتی،سران احزاب واقوام غرق در فساد ،زدوبندهای معامله وطن فروشی وخیانت است بجز اندکی از مقامات!‏ پس جای تعجب و تردید وجود ندارد که بیشتر از 20 گروه اشرار خارجی وداخلی مثل میکروبهای انفجاری در عمق خاک افغانستان رشد کرده بدون اینکه ضد ویروس ودوا ودرمان صورت بگیرد،بسیار کشنده وخطرناک شده اند.
نادرشاه

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است