ای کاش جناب استاد خلیلی از همان ابتدا، مشاوره بزرگان و متنفذین را قبول نموده و یا خود بزرگواری فرموده با استاد محقق در یک روز درهمان مصلی، مراسم می گرفتند و امنیت مردم را نیز بهتر و بهتر تامین می نمودند که با تاسف چنین نشد.

چرا که نهادینه ساختن فرهنگ تعویق، تعلیق، تعطیل و یا تغییر شیوه بزرگداشت..؟! (مثلا اعطای بورسیه به جای مراسم؟!) هیچکدام وجاهت منطقی نداشته و پیام خوب و روحیه بخش برای دوستان ندارد. ضمن اینکه برای دشمنان‌مزاری شادی آفرین است.

شما به جای تعطیل و تعلیق باید راهی برای تامین امنیت جستجو می کردید.
از برای خدا، معاون رییس جمهور داری؟ رییس شورای عالی صلح هستی؟ آیا اگر تعدادی از مردم_خدای نخواسته_ در چند روز ایام محرم و عاشورا، تهدید و یا شهید شوند، راه حل تعطیل محرم و عاشورا است و یا تامین امنیت مراکز برگزاری؟

راستی جایگاه فرهنگ شهادت در کجا است؟ البته ضمن همه محکم کاری ها. اگر تنها حفظ جان مهم باشد و نه دستاوردهای معنوی و سیاسی و... شاید رهبر شهید هم می توانست راه شهادت را نرود...

نکته اخیر اینکه مزاری حیثیت همگانی مردم ما است. با همه اینها البته در خلوص نیت استاد خلیلی هیچ تردیدی نداشته و به تصمیم ایشان در نهایت امر احترام داریم.

محمد عیسی رحیمی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است