به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، پس از پایان سلطنت ظاهر شاه، حکومت ها با خون و خشونت به قدرت رسیدند تا اول جدی 1380 که حکومت به صورت مسالمت آمیز از برهان الدین ربانی به حامد کرزی گمنام در سیاست منتقل شد و این اولین و آخرین انتقال قدرت صلح آمیز در افغانستان بوده و هست.

جدای از اینکه برای پایه گذاری حکومت جدید چه خون هایی ریخته شد و بزرگترین تاوان آن، لانه کردن امریکا در خاک افغانستان در کنار تجربه تروریسم در ابعادی بزرگتر بود، رییس جمهور کرزی با توسل به فساد سیزده سال حکومت را در سیطره گرفت و در زد و بند سیاسی، قدرت را واگذار اشرف غنی کرد.

انتقال مسالمت آمیز قدرت در حالی صورت گرفت که پایه های حکومت جدید در کنفرانس بن و با مشارکت و پذیریش رهبران جهادی (جز حکمتیار که در جبهه مقابل مشغول نبرد بود) شکل گرفت زیرا امریکا با سرنگونی حکومت طالبان تنها قدرت تصمیم گیرنده برای آینده افغانستان بود و از قومیت پشتون به عنوان وارثات قدرت حمایت کرد.

اینکه چرا پس از شانزده سال هیچ نشانی از صلح و امنیت برای کشور باقی نمانده است ریشه در خودکامگی یک قومیت و ضعف رهبران دیگر اقوام دارد تا قدرت های جهان با استفاده از سلاح تروریسم به اهداف منطقه ای خود دست یابند.

برای امریکا هیچ اهمیتی ندارد که چند هزار زن، کودک و مرد بی گناه در سلطه گری رهبران پشتون به کام مرگ می روند، چه خانه ها که ویران نمی شود و تا چه میزان گروه های تروریستی در این سرزمین خشونت به خرج می دهند زیرا افغانستان نیز به مانند ویتنام برای پیشبرد اهداف این کشور استفاده می شود نه صلحی که از آن دم می زنند و نه نابودی تروریسم و پایان جنگ.

اما آیا برای رهبران کشور نیز، کشتار، ویرانی و خشونت های تکان دهنده، تهی از اهمیت است و در قبال ثروت و مقام حاضر به هر جنایت و خیانتی هستند؟

این سرزمین جنگ زده نه تکه ای از خاک امریکا و غرب بلکه از آن تمامی قومیت هایی است که به افغانستان معنا می دهد و اگر نسل کشی ها و جنایت ها سبب محو یک قومیت و بقای قومیت دیگر می شد، عبدالرحمان به افغانستان تک قومی می رسید و به دروان طالب و پس از طالب نمی کشید!

کرزی اگر از دل گمنامی بدل به بزرگترین سیاستمدار کشور می شود و حکومت را صرف اهداف پشتونیزمی می کند، اشرف غنی نیز با پیچیدن نسخه برای کشورهای ناکام به ریاست جمهوری می رسد، این است بازی قدرت در اختیار امریکا.

تا زمانی که رهبران از هر قومیتی بر مبنای اهداف تباری و شخصی عمل کنند، حکومت وحدت ملی به بقای خود ادامه می دهد و اشخاصی به مانند اشرف غنی و کرزی فرصت ظهور در حکومت را پیدا می کنند و حال، افغانستان تهی از مقام های با صلاحیت و پایبند به منافع ملی و لبریز از اشرف غنی ها و کرزی هاست.

در این میان، شاید کمتر کسی تصور چنین سطح از قبیله گرایی و تنفر از رهبران جهادی در اشرف غنی را می کرد، رییس جمهوری که توسط زد و بندهای سیاسی کرزی و از دل فساد به قدرت رسید و هرچه کرد بر مبنای قوم گرایی بود و محو قدرت های غیرپشتون.

غنی در دوران حکومت کرزی از حامیان برکناری اسماعیل خان و خواستار بازداشت والی برکنار شده هرات بود و از برنامه ریزان انزوای رهبران جهادی و بیشتر از هر مقامی به دنبال حذف جنرال دوستم که به لطف وی به قدرت رسید و سپس، برکناری والی بلخ که همواره از تداوم قدرت جبهه شمال در هراس به سر می برد.

سازماندهی انتخابات ریاست جمهوری و پارلمان در زمان حکومت کرزی به اهداف رهبران پشتون جامعه عمل پوشاند اما ارگِ دوران اشرف غنی بسیار حساب شده با صرف هزینه های مالی و معنوی هنگفتِ حکومت، دست به مدیریت انتخابات آینده می زند به طوری که باید انتظار بحرانی بس بزرگتر از گذشته در انتخابات ریاست جمهوری آینده را داشت.

انتقال قدرت مسالمت آمیز بدون حواشی های سیاسی و بحران در آینده نزدیک رخ نخواهد داد زیرا اشرف غنی با تکیه بر حمایت امریکا بر تداوم قدرت خود مطمین و برهمین مبنا، یکی پس از دیگری قدرتمندان غیرپشتون را اگر محبور به انزوا نکرد دست به حذف کامل آنان می زند.

رییس جمهور با الویت دادن به حذف و برکناری رهبران جهادی در کنار فراهم کردن زمینه قدرت یابی طالب و نفوذ داعش با همراه کردن حکمتیار، تمامی راه ها را برای انتقال قدرتِ صلح آمیز بسته و گزینه ای جز فساد و بحران باقی نگذاشته است.

کد (18)

>>>   نیا رسا‎.
شکر خدا زنده بوده است!

جناب ادیب هم واکنش نشان داد، اما آنحد که ایشان میپندارند هم غافل نیستیم. میدانیم که اشرف غنی، همدرد و آصف مهمند و... خودسرانه و نا سازماندهی شده جبهه گیری نکرده اند، این را هم میدانیم که هراس از انتقال قدرت از یک محوریت و ترس پیرامون شدن آن، برخی ها را به اوج ذلت کشاند و در دامان فاشیزم انداخت، و تا آنجا پیش رفتند که دسته بر تیغ کین فاشیزم گردیدند.

بقیه حرف ها باشد، در عقب صفحه نقش صابر شاه کابلی، نقش صابر شاه های امروز را خواهیم نبشت!

(از قراین و خاصتا یکی از وقایع وزیر اکبرخان و التماس استانکزی در برابر ادیب خان بر میآید که؛ گاهی اوقات جناب ادیب در نقش مشاور ارشد حکومت وحدت ملی ظاهر میشوند، و این همه اعتماد عبدالله هم بالای ایشان است)

این همه شکارهای درون حزبی که در جریان یک و نیم دهه اخیر در زیر ریش بزرگواران جمعیت صورت گرفت خود سوال برانگیز است، و حالا شکار تازه به نفع دستگاه فاشیزم از سوی متعهدین جمعیت؛ جمعیت را به جایی خواهد کشاند که دیگر تنها نامی در خاطره ها خواهد بود، آنگاه نه روند سبز آرش کمانگیر کارساز است و نه احزاب خانوادگی جناب قانونی و جرئت.

>>>   Ariaie
برترى طلبى، تجاوز به حق ديگران و عبور از قانون و خطوط منطقى بلاخره فرياد و ايستادگى در پى دارد. اين ايستادگى كه امروز در قامت ارتشبد استاد عطا تجلى يافته، در واقع فرياد بلند ازادى خواهى و رد زور و ظلم است كه تاريخچه طولانى در اين سرزمين دارد. در همه برهه هاى تاريخ ظالم با استفاده از صفوف خائنين داخلى و خودى بر صف ازاده گان رخنه كرده است و اين بار هم به طور معجزه اسا تاريخ تكرار شده است. ملت ازاده كشور و انهايكه با تمام وجود براى يك كشور داراى ثبات اجتماعى و سياسى در قطار ملت هاى ازاد جهان كار ميكنند بيدار و اگاه باشند كه فرصت ها گاه گاهى خلق ميشوند، و اين فرصت بوجود امده را غنيمت شمرده براى يك "نه" بزرگ بر روى سياه فاشيزم، تبعيض و زورگوى اماده شوند و از حق دموكراتيك و مشروع خود دفاع كنند.

>>>   هیچکس از گناه پاک نیست ؛
اگر من در زندگی ام گناه بزرگی کرده ام، همین است که از داکترصاحب عبدالله پشتیبانی کرده ام ؛
از خداوند میخواهم مرا ببخشد ؛
و... از آن عده هموطنانم پوزش میطلبم که از آنها خواسته ام که از آقای داکترصاحب عبدالله عبدالله پشتیبانی کنند !
احمدسعیدی

>>>   Askaree
ﻋﺒﺪاﻟﻠﻪ اﮔﺮ ﻭاﻗﻌﺎ اﺩﻡ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﻳﺐ ﻏﻨﻲ ﺣﺮاﻣﺰاﺩﻩ ﺭا ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﺩ و ﺑﺎ اﻏﺎﻱ ﻧﻮر ﻳﻜﺠﺎ ﺷﺪﻩ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺭا ﺗﺮﻗﻲ و ﻣﺮﺩﻡ ﺭا ﺩﺭ ﺁﺭاﻣﺶ ﺳﻮﻕ ﻣﻴﺪاﺩﻧﺪ.ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ اﻏﺎﻱ ﻋﻂﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻮﺭ ﻣﺎ اﺯ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﺰﺷﺘﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺮﻣﻴﺪاﺭﻳﻢ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺖ.و ﭘﻮﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺖ ﺭا ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﻣﻴﻤﺎﻟﻴﻢ.

>>>   Qeyam
نه معاش خور استاد عطا هستم نه هم دشمن عبدالله
از استاد عطا دفاع ميكنم چون شخص صادق و مبارز است
عطا صاف و صادقانه در برابر اسبتداد و توطيه هاي ارگ با تمام قوت ايستاد و رُك و راست سخن زد
اگر چنين جرأت و جستارت را عبدالله ميكرد و همان ارزش كه بنام نهاد رياست اجراييه را با خون دل مبارزه كرديم و گرفتم را ارزشش را ميدانست و حداقل يكي دو ماده توافق نامه حكومت وحدت ملي ميتوانست عملي كند در برابر غني زانو نميزد مي ايستاد
امروز با تمام توان در كنارش بوديم از وي با جان و دل دفاع ميكرديم
حال كه از عبدالله صددرصد نااميد شديم و همه ارزش هاي جهاد و مقاومت را در زير پاي غني بي نام و نشان فرش كرد ديگر ضرور نميدانم پشت وی بایستم امروزاين را فرض خودميدانم از استاد عطا كه در برابر دشمن هويت و ارزش هاي ما ايستاده است با تمام توان از وي دفاع ميكنم

>>>   عجب تحلیل های خام ونسنجیده وابتدایی، بعنوان نمونه، اولین انتقال قدرت بصورت مسالمت آمیز حکومت کرزی به غنی می باشد، انتقال قدرت از ربانی به کرزی اصلا انتقالی نبود، یعنی لشکرکشی آمریکا وناتو برضد طالبان وروی کارآوردن کرزی انتقال نبود، اصلا حکومتی که بارٱی مردم مشروعیت پیداکرده باشد نه حکومت ربانی بود ونه حکومت موقت کرزی. لطفا دقت کنید، بااین نوشته ها خودرا مسخره خاص وعام نکنید.
هارون

>>>   Ariaie
شعار وحدت در اين چند دهه براى مردم چى داده است؟ هيچ
سياست مصلحت جز نقصان، چى سودى رسانده است؟ هيچ
شكم صالح سير، حساب بانكى اش پر، از ان مادر و پدر گرسنه بدخشان و اندراب كه اولاد خود ، حاصل زندگى خود را با دستان خود دفن كرده اند و ميكنند، و براى نان يتيم و بيوه زن فرزند خود جز خدا تكيه گاه ندارند ، چى اطلاعى دارد؟
مردم ! در هيچ جاه دنيا حق با تضرع گرفته نشده، اگر دشمنان انسانيت وجدان داشتند نياز به بحران نبود، خود ميساختند اين ويران شده را!

>>>   r Khalid
یاد تان است سال قبل عبدالله عبدالله گفته بود: یک روزی مردم چهره دوم او را نیز خواهند دید؟
او چهره اش را در سکوت و تشویق انجینیر داوود به ولایت بلخ نشان داد و ثابت نمود که شخص معامله گری بیش نیست... سکوت امروزش سوالاتی زیادی را حتی از گذشته ها مخصوصا اواخر دهه نود و اغاز 2000 نزد مردم بوجود میاورد. بالاخره مردم سوال اخر شان همین خواهد بود این عبدالله کیست؟
شاید هم روزی پاسخی روشنی به این سوال بدست آید

>>>   اینجاست که تحویلی قدرت از آقای ربانی بدست فاشیست ها یک اشتباه جبران ناپذیر تاریخی برای اقوام غیر حاکم و به خصوص برای تاجیکتباران بوده و میباشد . زره

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است