چه باید کرد؟ این سوال است که در فکر و ذهن همه کس در کشور وجود دارد که در وضعیت جاری در کشور و ادامه جنگ که از یکسو قتل و کشتار مردم بشمول اطفال، زنان، پیران و سالخوردگان با اعمال انتحاری و انفجاری و تخریب و محو سرمایه های ملی و از سوی دیگر مقابله با دشمن مسوولیت پذیری که در مقابل مردم و میهن و مصالح علیای کشور هیچ نوع تعهد و مسوولیت پذیری ندارد و به هیچ قانون و مقررات اسلامی، ملی و بین المللی پایبندی از خود نشان نمی دهد و فقط به جنگ و کشتار مردم فکر می کند ولو مردم در داخل خانه خدا و در حال عبادت نماز هم باشند به او فرق نمی کند و به کشتارشان ادامه می دهد.

چنانچه تا حالا به مراتب چنین کرده است که این قسمت اصلی سوال را تشکیل داده و در پهلوی این قسمت اصلی عدم همسویی و همفکری دولتمردان کشور و تشطت و پراکندگی در تصامیم مهم ملی و میهنی که بعضا سبب بروز مشکلات عمده دیگری نیز می گردد که در نتیجه می بینیم از این وضعیت موجود از یکطرف دشمن استفاده کرده و از جانب دیگر واقعا مردم افغانستان از این وضعیت به ستوه آمده و بدنبال و جستجوی راهکار و چاره می گردند.

سوال اصلی اینجا است که آیا با از هم پاشیده شدن نظام نیم بند موجود به نام "حکومت وحدت ملی" مشکلات از سر راه کشور برطرف می گردد؟ و آیا اثرات ناگوار خود را بر بدنه نیروهای امنیتی کشور که حامیان اصلی مردم و سرزمین خود هستند و هر روز قربانی می دهند، نمی گذارد؟ آیا به حمایت های بین المللی که در حال حاضر جهان از دولت افغانستان دارد انجام می دهد اثرگذار نمی گردد؟ و آیا وضعیت موجود با چنین حالتی برای مردم کشور قابل تحمل است؟ اینها مجموعه سوالات در کنار سوال اولی است که در ذهن هر یک از هموطنان ما خطور می کند و جواب طلب است که باید همه کسانی که به وطن و مردم خود دلسوزی و محبت دارند اعم از دولتمردان، نخبگان جریانات سیاسی، احزاب و رهبران گروه ها، تشکل های اجتماعی و مدنی همه و همه به فکر چاره و راهکار درستی باشند.

دولتمردان ما اگر می خواهند به عمر سیاسی خود ادامه دهند می بایست در روش و منش خود تغییرات اصلاحی به میان آورند و از تک محوری و انحصارطلبی صرف نظر کنند. دیگر با دشمن هرگز مسامحه نکنند و به انتقام خون شهدای مظلوم کشور مراکز و لانه های دشمن را در هر جایی که هست هدف قرار دهند و از زمین و هوا بکوبند و از خود یکبار اگر هم شده عمل مقابل بالمثل نشان دهند تا سبب تسکین موقت آلام ملت گردد که با این کار خود می توانند به نیروهایی امنیتی و نظامی خود مرال بیشتری را بدهند و کسانیکه لیاقت و شایستگی دارند به آنها اعتماد کنند و از آنها تقدیر بعمل آورند و بر عکس آنهایی که از خود ضعف و بی کفایتی نشان داده و مستحق مجازات باشند به وضعیت شان رسیدگی نموده جزای لازم برای شان داده شود که با انجام چنین اصلاحاتی وضعیت آینده به تدریج بهبودی حاصل کند و دشمن سر جایش نشانده و از وی تحرک گرفته شود.

کنفرانس قندهار و نگرانی های مردم را از این منظر زیرنظر و مطالعه گرفته می توانیم زیرا قوانین نافذه کشور هر حرکت قانونی که از طرف شهروندان کشور برای ایجاد اصلاحات به راه انداخته می شود با آنها مخالفت نداشته و قانون اساسی کشور نیز آزادی بیان و بیان خواسته های قانونی مردم را به رسمیت می شناسد ولی درک شرایط حساس کشور و ادامه جنگ با تروریزم بین المللی وحدت و یکپارچگی مردم را نیز تقاضی دارد تا همه شان در مقابل دشمن مشترک دارای صدای واحدی بوده باشند و مصالح علیای کشور و منافع ملی را هیچ زمانی از یاد نبرند.

هر حرکت ناسنجیده ای می تواند در این شرایط حساس پیامدهای بدی را بدنبال داشته باشد بخصوص طوری که رسانه ها اعلام کردند که اکثر دعوت شدگان و دعوت کنندگان یعنی میزبانان و مهمانان اعضای کلیدی دولت اند. چه اعضای پارلمان کشور چه مقامات ارشد دولتی همه مسوولین دولتی اند زیرا دولت تنها قوه اجرایی نمی باشد. دو ارگان دیگر یعنی قوه قضاییه وقوه مقننه از ارکان اساسی دولت اند. بنابراین امیدواریم که خواسته های برگزارکنندگان این نشست در چوکات قانون و برای اصلاحات بوده باشد و سبب تشنج و نگرانی برای مردم کشور ما نگردد.

خیرخواه

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است