دل خوش کردن به حمایت آمریکا فقط نارضایتی مردم را در پی داشت.

رژیم حاکم به رهبری داکتر غنی که طی سه سال حاکمیت اش جز بازی با فکر مردم افغانستان کار دیگری انجام نداده، امروز در لبه پرتگاه از طرف طیف دیگر از سیاسیون ناکام و ناکارامد افغانستان به رهبری حامد کرزی و به تبانی عده ناراضی از وضع موجود قرار گرفته است.

رژیم حاکم آنقدر به تبعیض و ستم تیمی مبادرت کرد که امروزه مردم و قشر تحصیلکرده افغانستان به کفن کش قدیم محتاج شده اند. راهکار سنتی (لوی جرگه) هرچند به هیچ وجهه نمی تواند حلال مشکلات جامعه ما باشد ولی اگر بتواند ما را از شر این تبعیض قومی و آپارتاید تیمی برهاند، امر مقدس و مبارکی است.

در روزهای نزدیک اجماع بزرگی از سیاسیون صاحب نفوذ و نام افغانستان در قندهار کنار هم می آیند تا راه عبور از ساختار نامقبول و غیر قانونی موجود را پیدا کنند. هرچند رهبران حکومت وحدت ملی به حمایت همه جانبه آمریکا دل خوش کرده اند ولی سطح نارضایتی مردم از رژیم فعلی در حدی است که اگر اندکی به دمکراسی و کرامت انسانی آمریکایی ها باور داشته باشند از حمایت این رژیم فاسد و منفور دست بر می دارند.

صالحی

>>>   Arianfar
خوب، از دست ما کاری بر نمی آید. رسالت ما روشنگری است. کسانی که در داخل اند، باید هشیاری خود را از دست ندهند و فریب توطیه های بیگانگان و نیز ایادی داخلی شان را نخورند. مردم باید در شمال در اندیشه دفاع خودی برآیند. زیرا ارگ و شوزای امنیت خود در خدمت پروژه قرار دارند.

>>>   لطیف پدرام:
پیروزی هیچ کدام از سران غلزایی و درانی به نفع ما نیست. باز هم تاکید می کنم چه کرزی پیروز شود، چه غنی چیز مهمی را برای ما تغییر نمی دهد. همین آقای کرزی پایتخت تاریخی و باستانی فارسی زبان ها را وشهر قصه های زال و رودابه و مهراب کابلی را به نام خود تغییر داد. چه فرقی می کند که یک برده به چه کسی سواری می دهد،ممکن است تعداد تازیانه ها کم یا زیاد باشد. در هر حال تازیانه از دست اربابی به ارباب دیگر می رسد.
این جا مسایل مهم تری از کوشش کردن برای به قدرت رسیدن کرزی برای ما وجود دارد.زبان، هویت و تقسیمات قومی است که همه خاموش اند و به جای رفتن به دنبال کرزی یا غنی به این کار مهم باید می پرداختند، مارا میخواهند تکه تکه کنند. تمام خشت های اساسی بنای فاشیزم در زمان حاکمیت کرزی گذارده شده است.قتل های زنجیره یی در همان زمان اتفاق افتاد. حافظه مان را فرا بخوانیم و دوباره یاد آوری کنیم. برای ما عاقلانه این بود که می گذاشتیم که این ها با هم بجنگند، تا فرصتی برای عدالت خواهان در یک محور جدید به وجود بیاید. آن هایی که وارد این بازی شده اند در نهایت به نفع تقویت پایه های یکی از این دو جناح فاشیستی انرژی های شان را تباه خواهند کرد. فردای پیروزی یکی از آنها، باز نق نق و گله و شکایت شروع خواهد شد. ای وای! باز اشتباه کردیم، باز به قول شان وفا نکردند! همان تجربه های تلخ گذشته تکرار خواهد شد.
البته بعضی چیز ها است که نمی شود یاد داد، و نمی شود یاد گرفت، عقل و شعور حساس و تیزبین نیاز است که رخداد ها را درست تحلیل کند. رخداد هایی که تازه اند و درباره ی شان نوشته نشده است. به قول یک دوست مبارز فلسطینی من: بعضی وقت چیز هایی اتفاق می افتد که هر چه بگویی از تو نمی پذیرند، باید منتظر زمان بمانی تا حقانیت ات را بدانند، ولی افسوس آن زمان بسیار دیر است و چه فرصت های نازنینی که از دست رفته است!
چون من مساله ملی را تا حدودی می دانم نگران رخداد ها هستم. می خواهم بگویم در آن مبارزه ی ملی ای که بعضی دوستان ما اشاره کرده اند، سرمایه دار ملی در کنار ملت خودش ایستاد می شود، ملت خودش را می خواهد به زعامت برساند، مظلومان اقوام تحت ستم را می خواهد به قدرت برساند، نه این که در خدمت شوونیزم قوم حاکم شمشیر بزند، و ابزار استحاله ی قدرت از دست یک فاشیست به فاشیست دیگر شود.
به دوستان بگویم من از حکمتیار خوب آموخته ام. حکمتیار و جناح های مختلف پشتون که از چپ و راست با او متحد اند، هیچ گاه به خاطر این که مثلا اسمعیل خان به قدرت برسد یا آقای قانونی، انرژی اش را خرچ نمی کند و ابزار دست این ها قرار نمی گیرد یا به طور مثال ابزار دست کسان دیگری،غیر از تبار خودش. او از همه ی این ابزار ها استفاده می کند برای حفظ سلطه ی قوم و تبار اش. حالا نگاه کنید افراد تبار شما برای چه هدفی و برای چه کسانی کار می کنند؟ یک عده پشت سر کرزی صف کشیده اند و یک عده پشت سر غنی و شمار دیگری هم پشت سر استاد سیاف. مگر غیر از این است؟ و آخر سر بگویم آن قدر شعور و تجربه دارم که برنامه ی آزادی بخش ملی را از پروژه های شخصی ی مدعیان تشخیص بدهم و تفکیک کنم.

>>>   لطیف پدرام:
نبرد کفتار ها!
گرد همایی قندهار برگزار می شود اگر اتفاق خاصی رخ ندهد.
من از طریق دوستانم در مجلس نمایندگان در جریان قرار داده شده ام و در این باره با چند تن از وکلای مجلس، که از جمله ی گردانندگان مهم جلسه ی قندهار اند گفتگو های مفصلی داشته ام- در منزل برادر عزیزم ایوبی، درمنزل لالی حمیدزی باشرکت همایون همایون، آقای درزابی و نیز چندتن دیگر. و یک جلسه دیگر با چند تن از این دوستان در منزل خودم داشته ایم.
من نیز به این گردهمایی دعوت شده ام، اما دیروز تصمیم گرفتم در این گردهمایی شرکت نکنم. چند تن از وکلا منجمله جناب درزابی را که از مدعوین بود از این تصمیم آگاه کردم و دلیل آن را گفتم، در آخر آقای درزابی گفت در این صورت من هم شرکت نمی کنم.
به هر حال!شکی نیست که رقابت میان درانی ها و غلزایی ها ادامه دارد. معلوم است که یک طرف قضیه کرزی است. اما، یک عده هم ناراضی هایی اند که برای غنی و عبدالله کمپاین کرده اند و چیز زیادی به دست شان نرسیده است.جز رقابت نامیمون، درانی-غلزایی، موقف آن هایی که دست شان خالی مانده است، و عاشق قدرت و ثروت اند، شکننده است. همین که پولی و منصبی برای شان رسید موضع خود را تغییر می دهند از صف ای به صف دیگر می روند، و از آخوری به آخور دیگر!.
این رقابت کثیف هر گونه ی که ختم شود(به نفع غنی یا کرزی)نتیجه برای اقوام مظلوم و مردمان فقیر جامعه ی ما تغییر نمی کند. قدرت از یک ستمگر به ستمگر دیگر، از یک فاشیست و شوونیست به فاشیست و شوونیست دیگر انتقال میکند. یا به زبان عامیانه از یک پشتون به پشتون دیگر. با تاسف مثل همیشه فاشیست ها یک یا چند مزدور قومی را که مذهب مشترک شان پول است(ولتر) اجیر می کنند و چونان ابزاری برای تداوم رنج و بدبختی مردم ما و اقوام غیر پشتون مورد استفاده قرار می دهند، و صد البته لاشه ی گندیده ی را هم جلو پای شان میریزند.
پیشنهاد من برای نیروهای ملی و مترقی و عدالت خواه این است به جای تبدیل شدن به ابزار دست این کثافت ها جبهه ی متحد و مستقل خود را تشکیل بدهند و برای آزادی مردم خود از دست نوکران استعمار کمر ببندند. حدود 17 سال است این آدم ها را در موقعیت های قدرت و ثروت می شناسید و تجربه می کنید. فریب این کفتار ها را نخورید. از هر کجایی که هستند شرق، غرب، شمال، جنوب و هر جای دیگر. با ابزار قراردادن خود، دست های پاک خود را آلوده نسازید. اقوام تحت ستم و نیروهای مترقی، ملی و اسلامی باید برای در هم کوبیدن این کفتار های وابسته به بیگانگان کمر ببندند و در یک جبهه ی متحد و آزادی بخش برای ایجاد یک دولت واقعا اسلامی، عدالت خواه، ملی و دموکراتیک که حقوق همه ی اقوام و شهروندان را عادلانه تامین کند مبارزه نمایند. باید خود به فکر گرفتن زعامت باشیم نه نوکری به کرزی یا غنی و عوامل شان! یا به زبان دیگر مزدوری و خوش خدمتی برای سران فاسد درانی و غلزایی!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است