نشست چهارجانبه میان کشورهای چین و پاکستان و افغانستان و آمریکا در عمان پیرامون برسی راه های فشار بر پاکستان بود. اما پس از پایان نشست همگان بر این باور رسیدند که این نشست هم همانند نشست های قبلی نتیجه ای نداشته است چرا که باز هم پاکستان موفق شد نظر همگان را بر عدم فشار بر خود جلب نماید.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، صادق باقری استاد دانشگاه در برنامه «آخر خط» در خصوص روابط مستحکم میان پاکستان و آمریکا می گوید: چنانچه شما از صحبت های اخیر که در قبال پاکستان زده شده می توانید این مسایل را درک کنید یک فهم مشترک و یک فهم بین الذهنی دوباره بین پاکستان و بین آمریکا ایجاد شده است که این فهم جدید است. صحبت های آقای ترامپ پاکستانی ها را خیلی به واکنش وانداشت. یک مقداری تمکین کردند یک مقدار هم اعتراض های نرم کردند و بالاخره وارد یک معامله سیاسی و امنیتی شدند. مثلا اینکه پاکستان از ما کمک می گیرد و در امر مبارزه با ترورریست صادق نیست در حالیکه باید صادق باشد. خب پاکستانی ها در چنین قضایایی بسیار ماهر هستند. می گویند از این به بعد صادق تر عمل می کنیم و کار می کنیم و نمی خواهند روابط و مناسبات استراتژیک خود را با منافع آمریکا در تعارض قرار بدهند. به نحوی پاکستان می خواهد که خطوط اساسی یک استراتژی جدید و راهبردی آمریکا را در منطقه تعقیب کند. چنانچه در گذشته هم چنین کاری کرده و موفق بوده است و اگر شما برگردید و گوش به آهنگ های رفاقت پاکستان و آمریکا در دل جنگ سرد بسپارید خیلی غیر منطقی خواهد بود که ما بگوییم پاکستان دیگر شریک استراتژیک آمریکا نخواهد بود و در اصل استراتژی آمریکا اصلا علیه پاکستان نیست.

وی در خصوص استراتژی جدید آمریکا می گوید: استراتژی جدید آمریکا در قبال منطقه و افغانستان خصوصا جنوب آسیا، استراتژی کاملا متفاوتی با تمام استراتژی هایی که قبل از این داشته است. در سیاست های اعلامی آمریکا مشخص و روشن شد که آمریکایی ها به نحوی پاکستانی ها را تنبیه کرده اند و به نحوی آنها را سرزنش و نکوهش کرده اند. اما نکوهش پاکستان از جانب آمریکا به این دلیل نبود که رابطه آمریکا با پاکستان تنزیل پیدا کند. در سطحی که ما احساس کنیم که این رابطه از بین رفته است و پاکستان گویا نقشی در درون منطقه و مناسبات امنیتی درون منطقه ندارد و آمریکا به دنبال بدیل دوم پاکستان است، اینطور نیست. اینها فقط در سیاست های اعلامی آمریکا است. چنانچه در بعضی از رسانه ها تعدادی از تحلیلگران معتقد بودند که آمریکا به دنبال بدیل دوم که هندوستان است می گردد. ولی انیگونه نیست. هنوز به لحاظ ذهنی هندوستانی ها آماده نیست که در مسایل امنیتی درون افغانستان و منطقه درگیر شوند و خصوصا در برابر پاکستان از این لحاظ است که در سیاست های اعمالی یک مقداری که متناقض هم هست آمریکایی ها به این فکر افتاده اند که با شریک استراتژیک خود در جنگ سرد دوباره می شود وارد یک معامله شد. نشست تازه چهار جانبه هم مهر تاییدی بر این حرف ها می زند و تایید می کند که هیچ فشاری واقعی بر پاکستان وجود ندارد. در واقع آمریکا به صورت اعلامی فشار را اعلام می کند اما با نقشه های دقیق دیگر آن را به طور خودبخود و بدون دخالت مستقیم خود خنثی می کند.

باقری، در خصوص استراتژی آمریکا در قبال کشور های همسایه گفت: این بار استراتژی آمریکا نسبت به برخی کشورها یک مقدار تهاجمی تر بوده است و پاکستانی ها هم به این قضیه عادت دارند. مهارت دارند و خودشان را تطبیق می دهند و واکنش زیادی هم در مقابل این صحبت ها نشان نداده اند و گویا اینکه ما می توانیم دوباره برای شما آمریکایی ها یک شریک استراتژیک باشیم و در مناسبات امنیت منطقه ای دخیل هستیم، مدیریت می کنیم، رهبری می کنیم و برای شما بهترین گزینه هستیم و آن لابی هایی که پاکستانی ها در آمریکا دارند به شدت در این مساله کار کرده اند. از آن طرف هم احساس می شود که این صحبت های پاکستان و لابی ها هم فقط جزو برنامه های آمریکا و پاکستان است. چرا که این دو کشور باهم کاملا هماهنگ عمل می کنند. برگزاری نشست های چهار جانبه هم هماهنگ شده و برنامه ریزی شده و به نفع پاکستان و نه افغانستان می باشد. قدرت لابی پاکستان و نیاز آمریکا به پاکستان بسیار بیشتر از ما می باشد.

وی ادامه داد: وقتی در صحبت ها و در بیانات اعلامی آمریکا پاکستان مورد نکوهش قرار گرفت پاکستان یک رویکرد نگاه به شرق داشت و به روس ها نزدیک شد و از جانبی آمریکایی ها دوباره تصور کردند که اگر پاکستان را در منطقه از دست دهیم فعلا شریک استراتژیک و مطمینی وجود ندارد. که بتواند در بحث مسایل امنیتی برای ما کار کند و ما به آن اطمینان کنیم و بتواند به عنوان شریک با ما صادق باشد. اگر چه من خیلی به صداقت پاکستان هم باورمند نیستم که پاکستانی ها در تمام قضایا صادق نیستند. آمریکایی ها هم در قبال سیاست هایی که انجام می دهند سعی می کنند که هم منافع پاکستان را در نظر بگیرند و هم منطقه را مدیریت کنند و هم برنامه های استراتژیک خود را پیش ببرند. شما بدون پاکستان و جدای از پاکستان چه کشوری را در منطقه شریک استراتژیک آمریکا می توانید در درون معادلات و مناسبات امنیتی در منطقه بدانید.

استاد دانشگاه معتقد است پاکستان در سیاست های خود بسیار زیرکانه عمل می کند و بیان داشت: در شرایط فعلی هیچ بدیلی جای پاکستان را در منطقه نمی گیرد که بتواند شریک برنامه های امنیتی در منطقه برای آمریکا باشد. در نشست های چهار جانبه هم چیزی در این مورد تغییر نمی کند. بعید می دانم که رابطه دو کشور را چیزی بتواند خراب کند. اما از طرفی پاکستانی ها بسیار زیرکانه و هشیارانه سعی می کنند که دکترین سیاست خارجی خود را با خطوط اساسی استراتژی جدید آمریکا در منطقه بسیار نزدیک بسازند و منطبق بسازند و به عبارتی پیرو آن باشند. پاکستانی ها با تمام استراتژی های بزرگی که با آمریکا داشتند بخشی از این استراتژی ها و بخشی از این برنامه ها را به نفع خود رقم زدند و در سیاست خارجی خود تعریف می کردند. به طور مثال در قبال افغانستان در بعضی امور دست باز دارند. در دل جنگ سرد پاکستانی ها هم برای آمریکایی ها کار کرده اند و هم برای خود کار کرده اند. در زمان طالبان هم برای غرب کار کرده اند و هم برای خود کار کرده اند. امروز هم سعی می کنند که افغانستان را به عبارتی در محوریت خود قرار دهند و افغانستان را به عبارتی مورد کنترل قرار دهند و آن را به عنوان یک کشوری که هر لحظه می توانند که دسترسی داشته باشند و افغانستان را سمت و سو دهند. و در واقع این نشست ها بسیار نمادین و کلیشه ای می باشد و تغییری در این سیاست های از قبل تعیین شده نمی گذارد.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است