انحصار قدرت توسط اشرف غنی هم برای این است که یک تنه به تمام گماشتن ها و مقرری ها نظارت داشته باشد که مبادا فردی در چوکی ای بنشیند که مردمی باشد و برای مردم کار کند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، داکتر رمضان بشردوست عضو مجلس نمایندگان در برنامه «خط کابل» با بیان اینکه تمام فکر و ذکر قدرتمندان و رهبران و سیاسیون و روشنفکران این کشور جیب و چوکی است، افزود: این سیستم به نحوی است که هر کسی در جایی از این حکومت بند می شود فقط و فقط به خودش می اندیشد و در این راه هم از جان و مال مردم تا جایی که می تواند می زند. چرا که هدف این نیست که این افراد برای خدمت به مردم در چوکی بنشینند.

وی افزود: هدف این است که سهم گیری اشرف غنی و عبدالله رعایت شود و افرادی که به آنها نزدیک تر هستند و مفید تر برای اهداف شان هستند گماشته شوند. این انحصار قدرت توسط اشرف غنی هم برای این است که یک تنه به تمام گماشتن ها و مقرری ها نظارت داشته باشد که مبادا فردی در چوکی ای بنشیند که مردمی باشد و برای مردم کار کند.

بشردوست گفت: با این اوضاع آیا می توانیم امیدی برای داشتن امنیت داشته باشیم؟ آیا می توانیم امیدی برای از بین بردن طالبان و تروریزم داشته باشیم؟ آیا می توانیم امیدی برای بهبود اوضاع مردم داشته باشیم. به طور حتم خیر. به طور حتم فقط باید منتظر بدبختی بیشتر و یا فرار از اینجا باشیم و دیگر هیچ و یا اینکه منتظر باشیم که یک روز که از خانه بیرون می رویم دیگر برنگردیم و منتظر آینده ای تاریک باشیم.

کد (30)

>>>   Paiez
نامهء رسمی ای از سوی این دولت " واگرای" غیر ملی مزدور در صفحات فیسبوک به نشر رسیده که خواندن آن سوال بر انگیز است. در آن نامه به مسوولان تاکید گردیده که برای کوچی ها در ولایاتی مثل تخار، سمنگان وپروان وپنجشیرو... تذکرهء تابعیت داده شود. چرا باید در این ولایات؟
اول بنده باور دارم که نفوس کوچی ها در افغانستان، به صد هزار نمی رسد...ولی دولت های قوم گرا، همیشه به بهانهء کوچی ها و آمار ملیونی موهوم ونا دقیق از آنها واز نام آنها، در مجلس نمایندگان امتیاز می گیرد؛ بعد یک وزارت بیهوده با بودیجه وتشکیل بی سروپا برای هدر دادن نقدینه های بسیار وکار های مخفی دیگر، که اکثریت مردم افغانستان، نمی دانند که این وزارت چه می کند؟ وچه بر نامه های به نفع سایر اقوام دارد؟ وزیر همین عنوان ها(کوچی ها، قبایل و...) هر چه که دلخواه شان است می کنند...
پنجشیر یک درهء تنگ بی زمین وکوهستانی ای ست که نفوس اصلی خودش، از ملیون و صد ها هزار دیگر، تجاوز کرده وباشندگان آن در مرکز وسایر ولایات کشور، بی خانه وبی زمین، روز گار سختی را سپری دارند؛ پس چرا این دولت، اینقدر مصر است که به کوچی ها در پنجشیر جا وتذکره داده شود؟
چرا آنان را در هزاران هزار هکتار زمین بی سکنهء غرب و شرق و جنوب کشور جابجا نمی کنند؟!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است