موضع گیری تازه آمریکا در قبال حوزه صلح جنگ افغانستان، یک قاعده دیالکتیک که در نفس خود متضاد است. آمریکایی ها می گویند تا زمانیکه یک طالب در افغانستان وجود دارد اینها به حضورشان در افغانستان استمرار می بخشند و طالبان می گویند تا یک آمریکایی در افغانستان وجود دارد اینها جنگ خواهد کرد. آیا آمریکا و کشورهای منطقه راه سومی را برای حل بن بست امنیتی افغانستان بیرون می کنند یا کارگزار سیاسی و حکومت افغانستان؟ شورای عالی صلح و حکومت افغانستان ضرورت از سرگیری صلح با طالبان را ارایه کرده و راه های مقدماتی رسیدن به صلح و طالبان را در حالیکه مطرح می کند که طالبان در حملات زنجیره ای اش بیشتر از یکصد و هفتاد سرباز ما را در دو روز شهید ساختند و تلفات بسیار گسترده ای را در اردو و پولیس افغانستان وارد کردند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان ((afghanpape، برناصالحی آگاه مسایل سیاسی در برنامه «تحول» در ارتباط با نقش آمریکا در جنگ و صلح کشور گفت: مشکل اساسی افغانستان و سیاسی های افغانستان و سیاست در افغانستان همان ابهامی است که در حوزه های مختلف حیات سیاسی و اجتماعی افغانستان وجود دارد و بخصوص بعد از حضور آمریکا در افغانستان یا اشغال افغانستان بواسطه نیروهای خارجی از پیش طالبان این ابهامات بیشتر هم شده است. وقتی ما می گوییم دولت افغانستان برنامه ای برای جنگ ندارد و برنامه ای برای صلح ندارد یک بخش بزرگ نقیصه به حضور قدرتمند آمریکا بر می گردد که از خودش برنامه هایی دارد و ازخودش اهدافی دارد و از خودش یک سری امکاناتی را به کار گرفته و می گیرد که در عرصه نظامی و سیاسی و در زمینه های مختلف که دولت افغانستان حتی از فهم و درک آن امکانات مادی و معنوی دست داشته آمریکا عاجز است. به همان نسبت ما می توانیم دولت افغانستان را به یک سطح یا در یک حد توانایی هایش یا نقد و یا تحسین کنیم. ولی یک بخشی بزرگ از مشکلات افغانستان به آمریکا و حضورش در افغانستان بر می گردد. که ما نمی توانیم با این ضعفی که در دولت است حتی در مورد آن اظهار نظر کنیم. چه برسد که برای آن راهکار ارایه کنیم و برنامه داشته باشیم. پس در حالت بدبینامه و یا واقع گرایانه، دولت افغانستان نقشی در جنگ و صلح خود ندارد و این آمریکا است که تعیین کننده می باشد.

وی، در درجات پایین تر در موضوع صلح و جنگ افغانستان و آن بخشی که به دست دولت می باشد می گوید: در موضوع صلح مشکل بزرگی که حکومت افغانستان دارد این است که اعضای حکومت در بحث صلح و جنگ در کشور دیدگاه واحدی ندارند. وقتی طالبان این وضع را می بینند با خود می گویند که با چه کسی باید مذاکره و صلح کنند؟ با اشرف غنی و تیمش؟ با عبدالله و تیمش؟ با اعضای ایتلاف نجات افغانستان یا با جامعه مدنی افغانستان؟ سردرگمی برای آنها هم وجود دارد. علاوه بر این وقتی به حوزه جنگ وارد می شویم. سوالات مان هر لحظه بیشتر می شود. علی رغم این همه امکانات، علی رغم این همه حمایت و پشتیبانی و علی رغم این همه حضور نیروهای قوی خارجی در افغانستان.

صالحی، معتقد است آمریکا و استراتژی های آن هیچگاه تغییر نمی کند و بر پاکستان و تروریست فشار وارد نمی کند و گفت: آمریکایی که ادعا می کند برای از بین بردن تروریزم به افغانستان آمده است صادقانه در امر مبارزه گام برنداشته است. متاسفانه در گذشته یک چنین صداقتی را ما از طرف خارجی ها شاهد نبودیم. امروز فقط همان ادبیات گفتاری تغییر کرده است. از کارگزاران جدید کاخ سفید تا کارگزاران قبلی یا این محافظه کاران با دموکرات های دوره اوباما می بینیم که یک روز پاکستان زیر فشار است. جدی اخطار صادر می شود روز دیگر یک کانادایی و یک آمریکایی که از پیش طالبان در یک معامله بسیار پیچیده و پنهانی که معلوم نیست پیش چه کسی گروگان بوده و چگونه رها ساخته شده است و حالا که رها شده است به نفع صلح افغانستان و به نفع حضور آمریکا چه مفاد و منفعتی دارد که باز هم رییس جمهور آمریکا می آید به نوعی می خواهد که فشاری را که قبلا بر سر پاکستان آورده است به نوعی تلطیف کند. بنابراین ما در یک سردرگمی چند جانبه به سر می بریم.

این آگاه سیاسی در خصوص علت ضعف دولت در برابر طالبان می گوید: طالبان آنقدر قوی نیستند که حکومت ما با این امکاناتی که دارد از پسش بر نیاید. این ضعف حکومتی ما است که طالبان را قوی و قبیح ساخته است و هر روز هم قوی ترش می کند. وقتی بیشتر از چهل درصد از خاک کشور ما در نزد مخالفان ما باشد تعریف ما از دولت چه می تواند باشد. ما در حال حاضر تمامیت ارضی نداریم. پس ما نمی توانیم حکومت وحدت ملی را دولت بگوییم. وقتی اعضای حکومت یکصدا نباشد و اتحاد وجود نداشته باشد از نظر فرهنگی و سیاسی حاکمیت ملی وجود ندارد. این موارد مشکلات بسیار جدی در برابر صلح افغانستان می باشند.

کد (30)

>>>   افغان هویت جعلی‎ en ‎كيچكين خراسانى‎.
کانون توطئه ارگ ، طالب و داعش عامل یک پروژه اند!
برای تحقق این پروژه برنامه ریزان وحمایت کنندگان خارجی ، دست این حلقهء خبیثه را در پیش برد اهداف وبرنامه های داخلی
باز گذاشته اند ، کانون توطئه با تکیه برحمایت کنندگان خارجی بیشترین توجه شان بر اشغال اراضی ، کشتار های دسته جمعی درمناطق شمال کشوروتوطیه و کشتار آنعده جوانان تاجیک ، ازبک و هزاره که درصفوف نیروهای مسلح برضد تروریزم می جنگند ، انتحار و انفجار در مساجد و مناطق مزدحم شهر ها برای ایجاد ترس وحشت در همکاری وهماهنگی با طالب و داعش می باشد.
غنی ، کرزی ، خلیلزاد،گلبدین ،استانکزی، اتمر ، طالب و داعش عامل یک پروژه و دارای تفکرمشترک و برای تحکیم حاکمیت قبیلهء وحذف هویت و برده سازی اقوام غیر پشتون درکشور کار می نمایند.
هرگروه وشخصیتی که با کانون توطئه ارگ و این حلقه خبیثه درهمکاری است و درآینده برای این گروه ، ائتلاف و یا کار می کند شریک تمام جنایات انجام شده توسط غنی ، کرزی ،خلیلزاد، گلبدین ، اتمر و استانکزی ، داعش و طالب می باشد.
مردم وهمه نیروهای ضد تروریستی باید صف شان را از کانون توطئه و حلقهء خبیثه جدا کنند ، این ها دشمنان مردم و آزادی مردم ما اند.
راه دیگری جز مقاومت و سرنگونی این گروه خائین و جنایتکار وجود ندارد .

>>>   با سلام ، تا موقعی که شعارهای ضد آمریکایی و ضد دموکراسی و ضد حقوق بشری هست ، مردم افغانستان هرگز به صلح و امنیت نخواهد رسید.خدایا مسلمانان چه بلایی بر سر خودشان می آورند؟ بیخود نیست که می گند اسلام بلای جان و مال مسلمانان بوده و هست و خواهد بود. خدا بداد این مردم مظلوم برسد. لعنت بر تحجر و تعصب خشک و لعنت بر دولت فاسدی که نمی تواند مردم خود را بیدار و به صلح و عدالت و همزیستی و ثبات هدایت کند.

>>>   چندي پيش حاجي اشرف غني به تهران رفته بود و سفير آن كشور در فرودگاه اورا بدرقه كرده بود. تعداد از هموطنان مان برآشفته شده بودند كه به «رئيس جمهور» افغانستان توهين صورت گرفته و بايد رئيس جمهور ايران ازو پذيرايي مي كرد. من اما همان وقت گفته بودم ايران مطابق ظرفيت اشرف غني برخورد كرده و تعجب هم نداشت.
امروز شام وزير خارجه امريكا به فرودگاه بگرام حضور يافت و مسوولين درجه يك حكومت وحدت ملي به سر كرده گي غني و عبدالله فورا به ديدن او به پايگاه هوايي بگرام شتافتند. تملق و چاپلوسي آمدمك هاي حكومت وحدت ملي را وقتي در پاي وزير خارجه امريكا در بگرام ديدم، به جاي آنها عرق شرم بر جبين من موج زد. اين ها چقدر رهبران كوچك و بي غرور اند. مسوولين حكومت كابل به جاي اينكه وزير خارجه امريكا را در مقر وزارت خارجه اي كشور مطابق پروتوكول ديپلوماسي با صلابت و سر بلند ملاقات كنند، متاسفانه غني با تنبان و پيراهن، قديقفه بر جنوب شرق شانه اش با دار و دسته اش به ديدار وزير خارجه امريكا به بگرام مي رود، انگار «پادشاه جهان» را زيارت مي كنند.
هارون معترف

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است