مدت ها بود که چنین حملات گسترده و بی شایبه ای را از گروهک های تروریستی حاضر در افغانستان شاهد نبودیم یا به عبارت دیگر وسعت و شدت چنین حملات زمان بندی شده و در نقاط از پیش تعیین شده در ولایات مختلف، در کل تاریخ ظهور طالبان بی سابقه بوده است.

طالبانی که بنابر اظهارات خوش رنگ و لعاب ناتو و فرماندهان امریکایی، سال ها است تضعیف گردیده و دیگر انسجام و اتحاد و قدرت اولیه را ندارد؛ چگونه می شود که اینچنین ناترس به قلب هدف می زند و مردم ملکی و سربازان را در نقاط مختلف و متعدد به خاک و خون می کشاند؟

اگر عینک خوش بینی و در واقع ساده انگاری و اعتماد بر ادعاهای پوچ و سراسر فریب امریکا بر چهره بزنیم، طالبان را گروهکی خود ساخته، مستقل و بدون حمایت پشت پرده ی غربی ها و برخی قدرت های منطقه درنظر بگیریم باز هم تشدید حملات و به تبع آن افزایش تعداد نیروهای ناتو سوال برانگیز است چه رسد به اینکه...

چه رسد به اینکه اندکی تامل کنیم و همکاری آشکار و از پرده بیرون افتاده ی ابر قدرت غرب و برخی هم پیمانانش را با بنیادگرایان افراطی ببینیم و به عمق فاجعه پی ببریم که چرا طالبان آمد و سپس امریکا به خاک افغانستان لشکرکشی کرد و تاکنون بعد از گذشت قریب به یک و نیم دهه همچنان این جنگ زرگری ادامه دارد.

حتی هیچ شنونده ی ناآگاه و ساده انگاری نمی تواند باور کند که این حملات منسجم و نقطه گذاری شده در ولایات مختلف از طالبان متفرق و پراکنده شده به تنهایی ساخته باشد چرا که مدت های مدیدی است طالبان به عکس العمل و ضربه های پاسخگویانه روی آورده اند نه اینکه خود به تحریک ارگ برخیزند.

دیگر اینکه، چند دستگی آشکار و اختلاف نظرهایی که از تمایل دسته ای از طالبان به مذاکره و مصالحه بوحود آمده است مانع از این می شود که بتوانند همزمان و هماهنگ ابتکار عمل را در نقاط مختلف غیر پشتون نشین در دست بگیرند و جوی خونی راه بیاندازند که به فرار بومیان هزاره و تاجیک و جایگزینی کوچی ها منجر شود.

ناگفته پیدا است که طالبان و داعش صرفا بعنوان نیروی پیش مرگ و قربانی توطئه های طراحی شده ی امریکا و دیگر متحدان منطقه ای و غربی اش به کار گرفته می شود؛ افزایش تعداد نیروهای ناتو پس از تشدید حملات به طالبان نسبت داده شده، گواهی بر این مدعا است.

کد (8)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است