فرمانده کل ماموریت قاطع در کابل باز هم بر فشار بر پاکستان از سوی آمریکا تاکید کرد و گفت که آمریکا در جنگ افغانستان شکست نمی خورد. با توجه به وضعیت حساس منطقه و تقابل قدرت های کلان منطقه ای با آمریکا و موضعثی که در دو روز گذشته کسورهای منطقه در مقابل پاکستان داشته اند آیا آمریکا با توجه به راهبرد جدید شکست خواهد خورد یا پیروز خواهد بود؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، داکتر لطیف نظری استاد دانشگاه در برنامه «حاشیه خبر» گفت: تجربه ثابت کرده است که آمریکا از طریق نظامی نمی تواند به پیروزی در افغانستان برسد. همانگونه که در تحولات منطقه هم چنین تجربه ای به اثبات رسید و آمریکایی ها هم عملا در تحولات سوریه میدان را به رقبای خود ایران و روسیه واگذار کردند و دیگر امروزه از رفتن اسد بحث نمی کنند. بلکه عملا ما شاهد هستیم که با بقای بشار اسد و تصمیم گیری مردم سوریه، آمریکایی ها تمکین کردند. بنابراین در حوزه جنوب آسیا و آسیای مرکزی هم به باور من آمریکایی ها با شرایط دشوار و پیچیده ای روبرو هستند. فراموش نکنیم که امروزه کشوری مانند چین که مشق هژمون گرایی جهانی می کند یا کشوری مانند روسیه که بار دیگر داعیه رهبری اپوزیسیون جهانی را دارد و کشوری مانند ایران که از جلگه هند تا باب المندب و تا سواحل مدیترانه را حوزه نفوذ خود را تعریف می کند اینها کشورهایی هستند که امروزه در برابر استراتژی جدید آمریکا از خودواکنش نشان داده و علت هم این است که تکلیف دموکراسی در راهبرد آمریکا نامشخص است و آمریکایی ها فقط تصویر کرده اند که ما تروریست ها رانابود می کنیم و با آنها می جنگیم و پیروز می شویم.

وی افزود: این در حالی است که اگر مجاری دیپلماتیک مورد توجه قرار نگیرد آمریکایی ها مانند گذشته با مشکلات بیشتر در افغانستان روبرو خواهند شد. چرا که کشورهای منطقه دست روی دست نخواهند گذاشت و اینها در واقع پا از میدان افغانستان پس نخواهند کشید. بنابراین با توجه به چنین روندی است که فکر می کنم اگر مجاری دیپلماتیک در کنار عرصه های نظامی مورد توجه و دقت نظر قرار نگیرد آمریکایی ها در افغانستان نه تنها پیروز نخواهند شد بلکه یک بازی جدید بزرگی را از سوی کشورهای منطقه تجربه خواهند کرد و این می تواند پیامدهای بسیار مخربی هم روی وضعیت سیاسی و امنیتی افغانستان داشته باشد و هم در واقع خسارات مادی، غیر نظامی و معنوی را بر افغانستان تحمیل کند.

نظری در خصوص فشار آمریکا بر پاکستان می گوید: هنوز باور من بر این نیست که آمریکا بر این فکر باشد که پاکستان در عرصه تحولات منطقه ای و بین المللی تجرید شود. پاکستان همچنان به عنوان یک ذخیره استراتژیک، راهبردی، سودمند و قابل تقویت در سیاست خارجی آمریکا نقش بازی می کند. اخطار دو وجهی به پاکستان داده می شود به این معنا که پاکستانی ها در اثر این فشار به سیاست های آمریکا در منطقه تمکین کند اما آمریکایی ها این فشار را به آن پیمانه ای نخواهند رساند که پاکستان از اردوگاه محور آمریکا در منطقه خارج شود و این می تواند برای آمریکا با توجه به شرایطی که در منطقه شکل گرفته بسیار زیان بار ارزیابی شود. به همین دلیل است که استراتژیست های آمریکایی باورشان این است که این فشارها باید محدود باشد و حتی با مجاری دیپلماتیک همراه شود. در واقع اگر ما تحولات منطقه را که با هژمونی آمریکا در نظام بین الملل پیوند ارگانیک و دینامیک پیدا می کند مورد توجه قرار دهیم عقلانیت سیاست خارجی آمریکا این را ایجاب نمی کند که پاکستان کاملا از مدار غرب و آمریکا و ناتو خارج شود و در عرصه ای قرار بگیرد که معمولا رقبای آمریکا می تواند بازیگر اصلی این تحولات باشد. به این دلیل است که فکر می کنم که هنوز هم پاکستانی ها احساس می کنند که می توانند نقش دو گانه را همچنان در عرصه تحولات جنوب آسیا و آسیای مرکزی از جمله در عرصه امنیتی افغانستان بازی کنند.

استاد دانشگاه در خصوص اشکالات راهبرد جدید آمریکا بیان داشت: مهم ترین ضعف راهبرد جدید آمریکا که می شود آن را در حوزه کشورهای منطقه راهبرد بی راهبرد دانست این است که به نقش و سهم کشورهای منطقه در تحولات افغانستان توجه عقلانی و واقع گرایانه صورت نگرفته است. بخشی از این راهبرد بیشتر رجز خوانی است تا برنامه عملی. امروزه در واقع طالبان توانسته اند مشروعیت منطقه ای برای خود احراز کنند و علت آن هم در رویکردی است که کشورهای منطقه احساس می کنند آمریکا دارد در منطقه دنبال می کند. و آن هم حمایت از برخی گروه های افراطی برای ناامن سازی کشورهای منطقه است. این مساله باعث شده است که طالبان حمایت منطقه ای به دست بیاورند. البته باور من این است که کشورهای منطقه هدفشان این نیست که طالبان در قدرت نقش پیدا کنند یعنی قدرت را در کنترل خود را بگیرند بلکه طالبان در برابر داعش و گروه هایی که به باور کشورهای منطقه از سوی آمریکا یا متحدان آمریکا حمایت می شوند بتواند یک سپر دفاعی یا کمربند امنیتی ایجاد کنند.

وی ادامه داد: بنابراین تا آن موعد را کشورهای منطقه به نیرویی مانند طالبان که بدنه اجتماعی بیشتری نسبت به سایر گروه ها در افغانستان دارند نیاز دارد. بنابراین اگر اعتماد سازی میان آمریکا و کشورهای رقیب منطقه ای آمریکا شکل نگیرد ناامنی در افغانستان ادامه پیدا می کند. به همین دلیل است که در چارچوب کلان یا افغانستان ویتنام دوم آمریکا خواهد شد و یا اینکه در بلند مدت آمریکایی ها افراطیون را می بلعند و ممکن است در گلویش گیر کند. اما بحث اصلی این است که ناامنی در کوتاه مدت و میان مدت از افغاستان کم نخواهد شد. این ناامنی و جنگ های استیجاری و نیابتی ادامه پیدا می کند. بنابراین با توجه به این نکته ها این استراتژی برای افغانستان نمی تواند چندان سودمند باشد.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است