رییس جمهور آمریکا دونالد ترامپ استراتژی جدید خود را در قبال افغانستان اعلام کرد. ترامپ در سخنرانی اش در این مورد گفته است که ما رویکرد و طرز برخورد مان را با پاکستان تغییر خواهیم داد. ما در قبال حمایت پاکستان از تروریزم؍ خاموش نخواهیم ماند. تداوم حمایت از تروریزم؍ پاکستان را متضرر خواهد ساخت. نفع پاکستان در حمایت از دولت افغانستان خواهد بود در غیر آن پاکستان کشور بازنده خواهد بود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، رحمت الله بیژن پور، آگاه مسایل سیاسی در برنامه «نگرش» گفت: بحث های زیادی وجود داشت که امکان دارد از سوی ترامپ برای افغانستان برنامه و راهبردی معرفی نشود بلکه سندی به عنوان سند به اصطلاح نگاهی به بحران افغانستان از دفتر ترامپ مطرح شود. چرا که ارزیابی های ترامپ از عملکردهای نظامی و از متخصصان نظامی آمریکا در افغانستان رضایت بخش نبوده است. وی وظیفه داد که ارزیابی شفاف تری از مساله صورت بگیرد و سطح کارآمدی برنامه های گذشته و کوتاهی هایی که صورت گرفته و عوامل و انگیزه ها نشانی شوند و بعد از روشنی این تحلیل تصمیم بگیرد.

وی، در ارتباط با راهبرد معرفی شده از سوی آمریکا می گوید: راهبرد معرفی شده از سوی ترامپ سیاسی نظامی است. عمدتا یک سند راهبردی را به لحاظ نظامی ارایه کرده اند که در واقع نیروهای بیشتری بیایند، نهادهای خصوصی به افغانستان بیایند و کار دیگری صورت بگیرد. آمریکا بعد از یک عملکرد پنج ساله دیگر نیز اعلام خواهد کرد که آمریکادر مساله افغانستان ناکام بوده است و این را خودشان اعلام خواهد کرد. چون فضا به همین ترتیبی که پیش رفته پیش خواهد رفت. چرا که با کمیت بالاتر آنها ناکام بوده اند با کمیت کمتر که بدیهی است که ناکام می شوند و این راهبردها نتیجه خاصی نخواهد داشت بلکه امری فرمالیته است که در هر دوره ای انجام می شود.

بیژن پور معتقد است آمریکا در همه جنگ هایی که داشته شکست خورده است بنابراین در افغانستان هم شکست خواهد خورد و افزود: خصوصی سازی هم برای این قرار است انجام شود که اگر آمریکا در افغانستان ناکام شود براحتی می گوید که شرکت های خصوصی بوده اند که جنگ را بر عهده داشته اند و آنها کارشان مساله داشته است. مجهز بودن، زور آور بودن و تسلیحات بسیار پیشرفته داشتن شرکت های خصوصی هیچ کدام تعیین کننده اصلی نیست. آمریکا در همه جنگ ها شکست خورده است. ویتنام را رها کرد، مساله عراق را نیمه رها کرد، در بهار عرب موفق نبود و در سوریه شکست خورد. در افغانستان هم قبل از همه اینها شکست خورده است. اما با خیره سری به دنبال این هستیم که آمریکا با ما همکاری می کند. باید قبول کنیم که آمریکا شکست خورده است. شکست این است که شما پیشرفت نتوانید. شکست این است که انتظامات شما درست نمی شود. شکست این است که برنامه های شما موفق نیستند. شکست این است که نفرت مردم روزبروز افزایش دارد. شکست این است که نفرت مردم روزبروز افزایش دارد شکست این است که دولت تحت حمایت تان راه نمی رود و لنگ است. در حقیقت این مشکلات را وقتی بررسی کنیم کجای آن را توافق حساب می کنید. عنصر موفقیت به معنای چیز دیگری است. خیره سری در افغانستان که موفقیت محسوب نمی شود.

به باور وی، دیدگاه ما با دیدگاه آمریکا متفاوت است. ما می گوییم که ما پیشرفت کنیم و از همین رو در سطح ملی رشد کنیم و استحکام نظام صورت بگیرد و نظام داری افغانستان بهبود پیدا کند. اما آمریکایی ها می گویند که بحران در افغانستان بماند تا موجودیت آنها نیز استدلال شود و در عین حال آنها برای به رخ کشیدن حریفان در منطقه استدلال داشته باشند. بنابراین داستان بحران افغانستان و مشکلات نابسامانی کنونی در افغانستان محصول یک اراده دیگری است که بازیگران بین المللی در آن نقش دارند. از این نظر فکر می کنم که در واقع نقش آمریکا، تصمیم گیری آنها، حوزه بیرونی و اقدامات جامعه جهانی و دیدگاه نظام بین الملل درمورد افغانستان بسیار اهمیت دارد. از نظر ما که به دنبال استحکام وضعیت ملی در افغانستان هستیم نظرمان این است که یا اینجا را رها کنید و بروید و یا درست عمل کنید.

این آگاه سیاسی در ارتباط با طرزالعمل آمریکا بعد از این اعلام راهبردش می گوید: افغانستان هنوز هم بدیلی برای پاکستان برای آمریکا نخواهد بود و این کشور هنوز یکی از شرکای آمریکا در تعاملات منطقه ای آمریکا است. بدیهی است که افغانستان هم در آن سطحی نیست که بدیل پاکستان باشد. در حال حاضر که در استراتژی جدید آمریکا قرار است فشار بیشتری بر پاکستان وارد شود در این مورد باید گفت همیشه نمایش ها همینگونه است اما وقتی به مقام عمل می رسد به همان سبک و استیل قدیم برمی گردند. بنابراین راهبرد جدید آمریکا هم نمی تواند تغییری حاصل کند. افغانستان یک میدان بازی است و هیچ اراده ای هم ندارد که بگوید بازی را تغییر دهید یا سطح مشارکت ما را تعریف مجدد کنید یا سطح منافع ما را دوباره بگویید. ما تا در افغانستان دارای یک سیاست ملی نشویم تا در افغانستان یک قرایت مشترک برای تفاهم بوجود نیاوریم. ما تا مشکلات موجود از وابستگی و عدم وابستگی و به اصطلاح نیروهای ملی و عدم ملی و یک سری مشکلات دیگر را تا مشخص نکنیم ما در رابطه با پاکستان نمی توانیم موضع بگیریم.

وی در اخیر گفت: در ادبیات راهبرد جدید آمریکا آمده است که ما قاطع تر با تروریزم و دهشت افکنی برخورد می کنیم. این قاطعیت دو سالی دیگر هم در ادبیاتش دوام می کند و قاطعیتی بوجود نمی آید و آن سیاست مذاکرات منطقه ای هم در یک دو نشست بی معنا و کم صدا پایان خواهد یافت.

کد (30)

>>>   با احترامیکه با جناب رحمت الله دارم همه چیز بیکبارگی ازعقب عینک سیاه مسائلرا نگریستن منتهای یائس انسان خواهدبود ازخداوند مئمن امید وار باید باشد بسعات ملت غمکشیده وتباه شده افغانستان منطق هرگزقبول نمیتواند تا یک کشور هم طلفات جانی داشته باشد وهم مصارف گزاف اقتصادی وهم شکست وناکامی بزگترین کشور جهان ازهرنگاه چیزدیگریکه مرا متردد به اکثر نویسندگان داشته است وعلما که زهنیتها قلم های رسا دروطن موجود است امامتسفانه درگرو این وان قراردارد ویاهم احیانن پارتیهای نارس ونیم خام درزمینه لنگرمیریزد تا ازان جهات مسائیل ارزیابی شود اینجاست که حقیقت بیان وحقیقت نویس بخاطر خدا دریک تنگنا قرارمیگیرد وحیران است که چگونه اظهارنظر نماید درین طوفان به اصطلاح غت مغتول بنده صد درصد بخاطر وطنم اشک میرزیم ومحبت وطنم دروجودم مقام دارد وازهیچ کسی بجزخدا نه تو.قع ونه هم ترسی دارم اعلامیئ ریس جمهمر امریکا درحقیقت نویدیست بسیاربا ارزش قاطع که هرگز بدین برندگی درشانزده سال گزشته جنگ امریکا با تروریست نبوده وتصامیم امریکا در راه شوگوفائی کشور افغانستان ونجات ازجنگ خان مان سوزپاکستان بنام طالب امید واریهای تازه شگوفانرا میرساند باید امید وار بخدا باشیم که ان ذات مقدس در دل مردم رحم انداخته تا چنین پدیدهئ ارزوجودنماید وشب افغانستان بصح امید برسد ما هیچ چیزیرا ازدست نمیدهیم که امیدوارباشیم ونظاره گر احوالات کشور نیز پاکستان ازطرف امریکا هرگز این نوع اخطار را ندیده بود ونه هم توقع داشت طالب هرگز این خوابرا ندیده بود بخاطر داریم که زمانیکه امریکا خواست ظرف چند روز ریشه طالب مضمحل گردیدوافغانستان اشغال شده طالب بود وهزارن تن انها دراثر بمباردمان امریک درافغانستان بهلاکت رسید واین پاکستان بود که این پرازیتهئی مهلکرا دوباره برشد رساند به امید اشغال افغانستان ولی تاریخ شاهداست که وطن ما هرگز ذلت بردگیرا نپزیرفته است وحتی شوروی بلعیدش ولی درگلوی شوروی محکم شد تا دوباره ازگو پس انداختش تواوتهای زیادی در رزیم های امریکا ئیها درسیاستهای خارجی موجود است دیموکراتها درچنین مسائیل کم رغبت هستند ولی جمهوریخواهان بسیارجدی برخرد مینمایند وعلت سستی وعدم پیشرفت جنگ افغانستان هم این دو دوره دیموکراتها که هشت سالرا دربرگرفت بود به امید موفقیت وطن بخون خفته ام واسایش ملت تباه شده افغانستان
سید جعفراوپیانی

>>>   Saboor Raheel
برخیها دل به این خوش کرده اند که گویا دونالد ترمپ رییس جمهور امریکا، در بیانیۀ شب گذشته اش، از "نخست وزیر" افغانستان یادآوری کرده است و این دوستان فال گرفته اند که گویا شرایط برای ریاست اجراییه مساعد شده است که کاری بکند.

وقتی سرتاپای شکایت داکتر عبدالله از وضعیت سیاسی همین بوده باشد که رییس جمهور در سه ماه یک بار او را ندیده است، پس مساعد شدن شرایط چه تغییر خواهد آورد که دوستان مان دل خوش کرده اند؟ در بهترین صورتش غنی او را ماه یک بار وقت بار خواهد داد و عبدالله شرفیاب حضور خواهد شد؛ دیگر چی؟
عبدالله شکایت دیگری نداشت که شرایط مساعد آن را حل کند، داشت؟ کدام برنامه ممنوعه اش را شرایط مساعد قابل اجراء خواهد کرد؟

گیرم که فلک جامه دهد، کو اندام؟

>>>   Lalzad
شخصیت عبدالله را عملکرد او در دوران سیزده ساله کرزی و دوره سه ساله احمدزی تعین می کند... ای کاش عبدالله از دهها فرصت داخلی و خارجی که وجود داشت، استفاده می کرد... ولی همچنانکه نکرد، باز هم نمی کند!

از اینکه بعضی دوستان ما باور دارند که روزی عبدالله تغییر خواهد کرد، معلوم نیست که آن روز کی خواهد بود و چه حادثه و معجزه دیگری در کشور رخ بدهد تا جناب ایشان از صبر استراتژیک خارج شوند و چهره دومی خود را به نمایش بگذارند؟

ما هم طرفدار این بودیم که عبدالله رای ملیونی مردم را ارج می گذاشت و از آن دفاع می کرد، ولی نکرد و باز هم نمی کند!

هیچ کسی مخالف این نبود که کاخ سپیدار به کاخ اقتدار تبدیل شود، ولی حالا که به کاخ آرایش تبدیل شده است، کی مقصر است؟
آیا کسی می داند که جناب عبدالله کدام خط سرخی در کدام موردی دارد؟

>>>   Soraya Baha
ترمپ تا رسيدن به عمق استراتيژي خود طالبان ( سپاه اسلامي ناتو ) را نگه مي دارد
أمريكايي ها از سال ١٩٨٠ استراتيژي خود را ساخته بودند يعني از زماني كه شوروي ها افغانستان را اشغال كردند، آن زمان وليام كيسي رييس CIA سفري به پاكستان كرد و از حكومت ضياالحق خواست تا گروهي را كه با حكومت كمونيست كابل بجنگد بسيج كنند و پس از آن براي رفتن به آسياي ميانه و حوزه نفتي قفقاز گروهي را به نام اردوگاه شر بسازند كه هدفش همان طالبان بود و جنرال حميد گل نام ( سپاه اسلامي ناتو ) را پيشنهاد كرد تا بحران را به شمال افغانستان و ماوراي شمال گسترش دهند، چون حوزه نفتي قفقاز مي تواند براي دو صد سال كره زمين را نفت بدهد و چپاولگران اروپايي در اين تاراج سهيم شدند و جنگ را تا رسيدن به عمق استراتيژي خود در افغانستان ادامه مي دهند و از سوي ديگر براي توجيه جنگهاي منطقوي خود ، تروريزم را در افغانستان براي مردم خود عنوان مي كنند و حكومت هاي دست نشانده و فاقد پشتوانه مردمي و مزدور تمام عيار را براي ما بر مي گزينند تا برنامه هاي اين چپاولگران را عملي سازند با جاري كردن خون در كشور شان بدون كوچكترين عاطفه و احساس گناه . اين كه بوش چه گفت يا اوباما يا ترمپ تغييري در بهبود اوضاع افغانستان نمي آيد تا زماني كه خود يك ملت سرنوشت خود را با إيثار به دست نگيرد، اين جنگ هاي و بازي هاي سياسي ادامه دارد و مردم را گوسفندي و بيسواد در لجن تضاد هاي زباني و قومي و مذهبي فرو مي برند، چون يك ملت با سواد و أگاه و سربلند را چنين نمي توان در مسلخ تاريخ مثله كرد. پايان

>>>   فخرفروشی استقلال...

هنوز عرق از جبین اتن کنندگان جشن (گویا) استقلال در ۲۸ اسد نخشکیده بود، که این بار برای استمرار پشتیبانی* ترامپ و امریکا از حکومت قبیله گرای و دهشت پرور کابل در پیشاپیش تانک های آمریکایی جنون زده اتن میکنند.

*پشتیبانی،
امریکا در سیاست خارجی خود یک زبان ویژه دارد. در این زبان, پشتیبانی و حمایت از یک حکومت دست نشانده و ناکام به معنای دوام اشغال و استبداد قبیله گرایان است.

این همان شیوه های نوین استعمار سده های پیشین است.

سلیم خراسانی

>>>   اوغانه ها تا تسلط کامل بر قدرت و به حاشیه راندن دیگران به هر وسیله ای چنگ خواهند زد، چه که به طالبانیزم باشد، تکنوکراسی غربی، احیای سلطنت شاهی، روشنفکری کهن، خردجال، عاجوج و معجوج، داعش، و ....
تازيان توسط انگلیسها اوعانه ها ( پشتونها ) را بر ما طائفه عاجوج و معجوج پرورانده اند.
می‌گویند، "جگر خوار طاقت کرده، آموخته خوار طاقت نکرده."
جماعتهای اوغانه های افغانستان را تازيان با كمك انگلیسها، به آموخته خواری و حاکمیت جز بر کل عادت داده اند و این سرزمین تا ابد روی خوبی را نخواهند دید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است