تاریخ انتشار: ۱۱:۱۰ ۱۳۹۶/۴/۱۰ | کد خبر: 135266 | منبع: | پرینت |
گلبدین حکمتیار طی اعلامیه ای نسبت به تشکیل" ایتلاف نجات افغانستان" واکنش نشان داده است. در این اعلامیه گفته شده که حزب اسلامی برای نجات افغانستان در کشتی ای سوار شد که توسط همین افراد (رهبری ایتلاف)، سوراخ ، سوراخ شده بود و ما سوارشدیم تا این شکاف ها را پرنماییم.
گلبدین می گوید که ما در آستانه مجمع عمومی نشست تفاهم قرار داشتیم ولی عده ای هستند که منافع شان را در صلح ندیده و بقای شان را در جنگ و خشونت می بینند. گلبدین در این اعلامیه در نقش سلطان افغانستان ظاهر شده و به ایتلاف کنندگان، هشدار داده است که ما به احدی اجازه نمی دهیم که کشور را بسوی بحران ببرد و در برابر آن با تمام نیرو می ایستیم.
از سوی دیگر، ایتلاف جدید، از همین حالا در اعلام موضع خود، دچار خطاهای مهم سیاسی شده است. اگر هدف از ایجاد این ایتلاف، مبارزه با بی عدالتی، استبداد و انحصار، تروریسم طالبی و داعشی و همدستان داخل نظام آنها است، بدون گاهشماری، تمام مظاهر استبداد، ترور، انتحار و انفجار و نبود اراده برای سرکوب تروریستان از سوی دولت، باید شامل اعلامیه می گردید.
یکی از سندهای معتبری که ماهیت نظام استبدادی کنونی را در سطح ملی و بین المللی افشا نمود، سرکوب مبارزات مدنی در کشور است. مهم نیست که این سرکوب بطور مستقیم از سوی ارگان های امنیتی و نظامی دولت صورت بگیرد و یا اینکه دولت عمدا امنیت تظاهر کنندگان را تامین نکند.
این سرکوب علنی توسط فرستادگان انتحاری دولت بر تظاهرات مدنی جنبش روشنایی بود که 86 قربانی وبیش از 400 زخمی را در پی داشت اما ایتلاف نجات، حادثه ای به این بزرگی را شامل اعلامیه خود نساخته است. این خطای سیاسی در گام نخست متوجه استاد محقق می شود تا مبادا هنوز به آن سخن های ناهنجار و زشتی که به آدرس جنبش روشنایی گفته بود وفادار مانده باشد.
در حالیکه جنبش روشنایی یکسال قبل، از همان خودکامگی ها، بیدادگری ها و انحصار قدرت از سوی حلقه ارگ، سخن می گفت که اینک جناب محقق، تازه آنها را تکرار می کند. گرچه آقای محقق در صفحه فیسبوک خود تلاش کرده است تا این خطا را توجیه نماید اما چنین اشتباه نه تنها توجیه پذیر نیست، بلکه تداعی کننده نگاه تحقیر آمیز به قربانیان هزاره می باشد.
این دیگر استدلال نیست که ما بگوییم، حرف و سخن ما از حوادث آخر کابل بوده است نه قبل از آن. آقایان گرد هم آمده اند تا حاکمیت سرکوب گر تک قومی و انحصارگرای اشرف غنی را زیر سوال ببرد اما مهمترین حادثه سرکوب جنبش روشنایی را در یکسال پیش، قدیمی می داند.
در حالیکه بعد از همین سرکوبگری بود که دولت اشرف غنی جری ترگردید، نه تنها قصاب کابل را وارد پروسه سیاسی کشور ساخت، بلکه به شهروندان کابل، به تظاهرات و خیمه تحصن جنبش رستاخیز تغییر و جمعیت اسلامی حمله کرد.
اگر ایتلاف نجات از آغاز با چنین اشتباهات و خطاهای جبران ناپذیر همراه باشد، آینده ای نخواهد داشت. با توجه به اینکه ارگ افراد نزدیک به خود سابق برخی از این آقایان را راهی ترکیه ساخته است تا اگر بتوانند ناقوس های معامله را به صدا درآورند.
على تقوایی
>>> جنبش امتیازگیری یاجنبش تاریکی شرم است که نام یک دسیسه کاری را جنبش روشنای میماند .
>>> جنبش روشنای نی بلکه جنبش قومی است چراداین جنش هیچ کس ازاقوام دیگروجودندارد پس به چنین جنبش ها جنبش های قومی گفته میشودوبه درددیگراقوام نمی خورد .
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است