جاده‌ ها و خیابان‌ های شهر به 3 دلیل مالکیت باشندگان آنها هستند.

دید حقوقی:
وقتی شما در شهری زندگی می‌ کنید، در‌ آنجا کار می‌ کنید. نیروی کاری شما سرمایه شهرتان است. در واقع شما یک قرارداد اجتماعی با شهرتان بسته‌ اید. این قرارداد اجتماعی به گونه ای شکل گرفته است که شما در برابر نیروی کارتان سرمایه شهر را به دوران می‌ گذارید. از این رو قوانین شهری موجودیت شما را در این شهر تسجیل می‌ کند. شما با حضورتان در شهر، شهر را زندگی حقوقی و یا مشروعیت بخشیده اید. پس مالک حقوقی شهرتان شما هستید.

دید اقتصادی:
نیروی بشری شما، شهر را حمایت اقتصادی می‌ کند. هر شهروند شهرنشین مولد اقتصادی آن شهر است. حتی ناتوان‌ ترین‌ ها در شهر سرمایه را به دوران می‌ اندازند. در واقع مالک اصلی شهرها نیروی مولد کار و اقتصاد آن است. شهرداری مکلفیت به سازماندهی این نیرو را دارد. شما مالیه می‌ پردازید و از این‌ رو شما مالک اقتصادی شهرتان هستید.

دید اجتماعی:
شهر محل اجتماع گروه‌ های گوناگون اجتماع است. از اینرو شما جوهر شهر را که اجتماعی‌ بودن آن است شکل داده‌ اید. شما با روابط اجتماعی تان به شهر مفهوم اجتماع شهروندی داده‌ اید. از این حق دارید با تظاهرات و اجتماعات کلان خواست و نیازهای تان‌ را به مثابه شهروند شهرنشین در برابر دولت پیشکش کنید. از اینرو شما مالک اجتماعی این شهر هستید.

وظیفه دولت این‌ است که سه نوع مالکیت شما را تامین کند. وزرا، وکلا، مدیران، «رهبران» و مسوولین دولت خدمتگذاران شما هستند. وقتی رهبر تظیمی، وزیری یا مدیری دولت خیابان‌ های شهری را برای تامین امنیت خود می‌ بندند، زشت‌ ترین و فسیخ‌ ترین باشندگان این شهر هستند. آنها باید از شهر دور شوند. آنها نه‌ تنها که حق انسداد جاده ها را ندارند، بل مکلف هستند تا بهترین خدمات را برای شما ارایه دهند. زیرا این شما هستید که عالی جنابان رهبر، وزیر و یا مدیر هستند.

ملک ستیز

>>>   مالک کوچه کسانی هستند که آنرا به روی مردم عام مسدود میسازند.

>>>   SaidSharif Noori
حکومت نا ملی بخاطر بدست آوردن دل مردم گوسفندی از پریشان زیاد از دروغ های شاخداری که از دمش بگیری راه بره استفاده میکند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است