سال ها است که همه طبل صلح را می کوبند اما حکومت افغانستان تابحال هرگز به صلح نزدیک نشده است. با توجه به تلاش هایی که کرده اند و هنوز هم این تلاش ها جریان دارد و از سوی دیگر، همکاری کشورهای منطقه در رسیدن حکومت افغانستان به صلح و از سوی دیگر، امیدواری زیادی که قبل از آمدن حکمتیار و پیوستن ایشان به پروسه صلح بوجود آمده بود که ناممکن است آمدن ایشان پروسه صلح را قدرتمند بسازد. چرا حکومت با وجود اینهمه امکانات و تلاش ها برای صلح به این معقوله نزدیک نمی شود؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان، (afghanpaper) زلمی وردک آگاه مسایل نظامی در برنامه «راه حل» گفت: صلح در واقع یعنی رسیدن به آرامش و ثبات و امنیت. اما در کشور ما تعریف صلح ناپدید شده است و ما نمی توانیم آن را پیدا کنیم. در حال حاضر سیاست مداران خارجی و داخلی تعریف صلح را رسیدن به استراتژی ها می دانند نه رسیدن به آرامش و نه رسیدن به یک زندگی و معیشت خوب.

وی، در خصوص شرایط صلح در افغانستان اظهار داشت: در اصطلاح امروز برای اینکه جهان را فریب داده باشیم، یا خود را فریب داده باشیم القاب صلح را به وجود آورده ایم. در حال حاضر هر کسی که برای صلح کار می کند، چه خارجی و چه داخلی، کارهایی در راستای اهداف خود می کنند نه برای رسیدن به آرامش افغانستان. حتی در این اهداف امکان دارد مردم هم قربانی شوند. در حال حاضر در افغانستان همه فریاد صلح را می زنند، آمریکا، افغانستان، پاکستان، روسیه، انگلیس، همه و همه فریاد می زنند که ما صلح را در افغانستان می خواهیم. اما می بینیم که در داخل افغانستان، تمام رقابت هایی که بدبختانه مردم را به خاک و خون می کشند وجود دارد.

وردک، در ارتباط با صلح از جانب داخلی در افغانستان اظهار کرد: ما دو جنبه اساسی بسیار بزرگ را در در ارتباط با صلح افغانستان داریم، یکی جنبه داخلی است، یکی جنبه خارجی است، که ما در هر دو مقام مانده ایم. صلح امروز القاب فریب دهنده ای در داخل افغانستان است که بدبختانه مردم ما به امید صلح مانده اند. وقتی روشنایی کمی از صلح در داخل افغانستان پیدا می شود از خوشی و شادی به خود می بالند. همانطور که تعداد بسیاری از مردم از آمدن حکمتیار اظهار خوشحالی کردند اما اگر بخواهیم نگاهی به صلح واقعی داشته باشیم، اولا ما باید در داخل خود حکومت صلح را بوجود بیاوریم، حاکمان حکومت، کسانی که در ردیف حاکمیت قرار دارند، خودشان ما بین خودشان صلح را به وجود بیاورند. تا یک مفکوره واحد پیدا شود. بعد از آن زمانی که در میان اینها مفکوره واحد پیدا شد، صلح را ما بین اقوام بوجود بیاورند، تا ما از قومیت گرایی برآییم و به یک ملت تبدیل شویم. تا ما اول صلح را در مابین خود در داخل به وجود نیاوریم، تعریف اساسی صلح را نپیماییم و آن را تعقیبب نکنیم، هیچ وقت ما نباید در داخل افغانستان منتظر صلح باشیم.

وی، در ارتباط با صلح افغانستان از جانب خارجی ها گفت: افغانستان را همیشه حرکت های نمایشی در مسیر تاریخ تباه کرده است. همیشه، تحرکات نمایشی که صورت گرفته است، برای فریب دادن مردم بوده است. حالا غربی ها به بهانه اینکه ایران و روسیه یکجا شده است و طالبان را حمایت می کنند، به اینجا لشکر کشی می کنند و ادعای آوردن ثبات را در افغانستان می کنند، در حالیکه همه اینها مربوط به مناقع خودشان است. آنها همچنان می گویند ما به اینجا آمده ایم و با تروریزم مبارزه می کنیم، مبارزه با کدام تروریست، زمانی که خودت در پشت تروریست ایستاده بودی و تروریزم را تقویت می کردی و ترور را به وجود می آوری ندای کدام صلح را بلند می کنی؟ به همین خاطر است که مردم افغانستان در مسیر تاریخ نتوانسته است که راه اساسی خود را پیدا کنیم. اگر در ما بین ما اراده وجود می داشت، می توانستیم به صلح برسیم اما چنین اراده ای وجود ندارد و این افغانستان را به تباهی کشانده است.

وردک، ادامه داد: متاسفانه در افغانستان ، همه ادعا می کنند که هیچ کس طرفدار تروریزم و دهشت افکنی نیست اما چرا تروریزم در افغانستان ریشه کن نمی شود؟ چرا خارجی ها با وجود یک لک و پنجاه هزار نیرویی که در اینجا دارند و با این نیرو می توانستند بیخ و بنیان تروریزم را برکنند، نتوانستند این کار را کنند. و امروز هفتاد و پنج درصد از خاک افغانستان در آتش جنگ می سوزد. چرا نه سال می شود که آواز صلح را بر طبل می کوبیم اما روشنایی صلح را نمی توانیم به چشم ببینیم. اینها سوالاتی است که همه اش به حکومت داران ما و خارجی ها برمی گردد.

وی، کلید جنگ و صلح را به دست خارجی ها می داند و می گوید: این مملکت هایی که افغانستان را امروز میدان جنگ خود قرار داده اند و جنگ را بر ما تحمیل کرده اند، تا به منافع خود نرسند و با آن به توافق نرسند، نه صلحی در افغانستان می بینیم و نه آرامشی در اینجا برقرار خواهد شد. از این طرف سیاست مداران کشور خودمان هم در ظاهر ادعای صلح می کنند اما در باطن به دزدی و چپاول گری به این بهانه مشغول هستند.

کد (30)

>>>   باعرض سلام عرض شود که دشمنان ما وقتی می توانند بر ما پیروز شوند که خود ما دشمن همدیگر شویم .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است