ما چرا قدرت لابی گری نداریم؟ البته این پرسش ها در پی سفر کرزی به مسکو و تبصره ها در حول آن مطرح شده اند. من برداشت های خودم را اینگونه خلاصه می کنم:

در روابط بین المللی، بحث سیاست خارجی معطوف به حفظ منافع ملی در بیرون از مرز ها است.
شماری به این باور اند که متعالی ترین وظیفه ی اخلاقی یک دولت کسب و حفظ منافع آن در بیرون از مرز ها بدون قید و بند اخلاقی است- ریالیسم سیاسی در روابط بین المللی همین است.

تباهی سوریه، عراق، افغانستان و لیبی را همین تفکر توجیه می کند- ما برای حفظ منافع ملی حمله می کنیم. اما، در خصوص افغانستان چرا فارسیوان را جدی نمی گیرند؟ عرصه روابط بین اللملی عرصه فاقد اخلاق است- قدرت های بزرگ قطعن به دنبال فیگورهای هستند که بتوانند منافع آنهارا تضمین کنند. فارسی زبان ها به چند دلیل نمی توانند در معرض و محراق توجه قدرت های بزرگ قرار گیرند:

یک: فرهنگ سیاسی متکثر درونی فارسی زبان ها

دو: بی برنامه گی، فارسی زبان ها برای حکومت کردن روی مولفه های اساسی و شکل دهنده ی قدرت تفاهم و دیدگاه مشترک ندارند- از هویت شروع تا نوعیت ساختار سیاسی

سه: باور کشور های قدرت مند بر اینکه در افغانستان جز پشتون دیگران نمی توانند حکومت کنند

چهار: حضور سنگین باور های ایدئولوژیک- مثلن: برای آمریکا نه اخوانیزم اسلامی قابل تامل است و نه کمونیسم به تاریخ پیوسته و شاید عوامل و دلایل فراوان دیگری نیز دخیل باشند. اما، باور من است که: وقتی قدرت ها متوجه از هم گسیختگی و بی توقعی سیاسی در میان این مردم می شوند و از سوی دیگر منافع خود را در آیینه ی ایشان در نمی آبند جدی نمی گیرند. در طرف دیگر قدرت ها به خوبی متوجه می شوند که از گروه های بسیار افراطی مانند طالبان تا فیگورهای غیر مذهبی روی مولفه های اساسی اقتدار نظر واحد دارند جدی تلقی می کنند.

چرا روس ها روی طالبان سرمایه گذاری می کنند؟ روس ها به درستی می دانند که طالبان با تفکر قومی و مایه ی مذهبی در پی ایجاد اقتدار با تعریف خود هستند، برای این هدف می توانند عوامل آمریکایی را به چالش بکشانند(منافع ملی روس حفظ می شود) از این جهت یک گروه افراطی نزد کشورهای قدرتمند ده برابر جنبش مدنی و مردمی روشنایی ارزش مند است. و به همین گونه آمریکایی ها باتوجه به قدرت همبستگی قبیله ای -قومی روی طالبان و دیگر جریان های اقتدار طلب سرمایه گذاری کردند.

اما، در مورد گفتگو و سفر کرزی می خواهم به تکرار قول معروف چامسکی را بیاورم، چامسکی می گوید: 《آمریکا هر وقتی بخواهد کشوری و سر زمینی را اشغال کند، نخستین تلاش هایش این است که آن کشور را به پایگاه های روسیه مبدل کند و بعد به بهانه ی اینکه ما از منافع خود دفاع می کنیم شروع می کند به کشتار و بمباران وحشیانه》حالا، تنها کسی که می تواند یک جمع بزرگی از گروه های جنگی را در خدمت روسیه منسجم کند و پای روس هارا به افغانستان و طبعن شمال بکشاند کرزی است- این یعنی زمینه سازی جنگ سرد روسیه و آمریکا در افغانستان و مرزهای نزدیک به روسیه . از جهت است که من فکر می کنم کرزی هنوز مهره ی موفق و معتبر آمریکا است.

كليم الله همسخن

>>>   ما وشما دزد هستیم به پول زمین بی عدالتی وظلم چور مسلک ما است
شمالی دزد زار باشه به ماچی همه دزد هایش عیار باشه به ماچی
شبها در دزدی وروزها به چوکی امریکائی ها انتظار باشه به ماچی

>>>   چون فارسی زبان های ما نوکر و مزدور هیچ ابرقدرتی نمی شوند، از همین لحاظ عقب مانده اند.

>>>   به پدرامیان بسیار دلم سوخت!!!!!!!!!!!!!!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است