هیچ تفاوتی میان کنفرانس مطبوعاتی و جلسه استجوابیه نیست، خوشبختانه در کنفرانس مطبوعاتی بعضی از ژورنالیست ها جرات دارند و می گویند که جناب وزیر این صحبت شما درست نیست اما وکلا جرات این را هم ندارند | ||||
تاریخ انتشار: ۰۹:۴۸ ۱۳۹۶/۱/۱۰ | کد خبر: 131046 | منبع: | پرینت |
وزارت دفاع در حالی در جلسه مجلس نمایندگان از آمادگی این وزارت برای امسال سخن می گوید که ضعف در مدیریت نهادهای امنیتی بخصوص وزارت دفاع همه را نگران کرده است و هر روز که می گذرد اوضاع امنیتی کشور بدتر می شود.
به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، داکتر رمضان بشردوست عضو مجلس نمایندگان در برنامه "حاشیه خبر" درخصوص قناعت نمایندگان از جلسات استجوابیه پارلمان گفت: پارلمان افغانستان ده ها مرتبه جلسات استماعیه و استجوابیه برگزار کرده است اما تا اکنون نه تنها نتیجه مثبت نداشته بلکه نتایج منفی هم بوده است.
داکتر بشردوست می گوید: در تاریخ 28 قوس 84 پارلمان شروع به کار کرده، اگر اوضاع امنیتی را تا 28 قوس 95 مقایسه کنیم امنیت با آن زمان قابل مقایسه نیست و فساد، غصب زمین و سوء استفاده ها و تجاوزها بدتر شده است. نمایندگان همیشه می گویند که ما ده ها قانون تصویب کرده ایم اما من می گویم که ده هزار قانون تصویب کرده باشید و وزیر دفاع را صدهزار بار خواسته باشید نتیجه مثبت و عملی چه بوده است؟
این نماینده مجلس معتقد است که گزارشاتی که مقامات دولتی و معینان در مجلس ارایه می کنند 99 درصد دروغ است و می افزاید: سرپرست شهردار کابل هفته قبل در مجلس می گفت که وضع کثافات در کابل کم شده است درحالیکه وضع کثافات از تصور خارج شده است یا سکتورهای امنیتی که همیشه می گویند وضعیت امنیتی در حال بهبود و دشمن در حال عقب نشینی است و هر شب اعلاناتی منتشر می کند که شش طالب به نیروهای امنیتی پیوسته درحالیکه اگر این اتفاق راست می بود بعد از ده سال الان تمام طالبان باید به نیروهای امنیتی محلق می شدند و طالبی وجود نمی داشت.
وی درخصوص سکوت وکلا در برابر گزارش های دروغی که در مجلس خوانده می شود اظهار می کند: وکلایی که دادوستد دارند،زمین غصب کرده اند، افراد فامیل شان در سمتی گماشته شده و یا کارهای غیرقانونی دیگر انجام داده اند دهان شان خاموش است و حرفی ندارند اما وکلایی که پاک هستند سکوتشان عذر بدتر از گناه است.
داکتر بشردوست درباره تاثیر مجلس در وضعیت کشور می گوید: مجلس نمایندگان تاثیر گذاری برای خود دارد و برای آن تعداد از وکلا که 5موتر زرهی از پشت سرشان حرکت می کند. متاسفانه یک تعداد از کرسی مجلس به جای خدمت به قوم، ملت و کشور خود، تنها به خود خدمت می کنند، مثلا اینکه به وزیر صحت عامه 23 پروژه برای ساخت 23 شفاخانه داده شده بود که این شخص حتی ساخت این شفاخانه را از ولایت خودش هم دریغ کرده بود. این درحالی است که مردم برای درمان خود به کابل و یا پاکستان می روند و دارو ندار خود را در راه مصرف می کنند.
این نماینده مجلس گفت: بدبختانه یک تعدادی از وکلا به خاطر مصلحت قومی و زبانی سکوت می کنند که باید به آنها فهماند که تو شاید به چهار نفر از همان قوم خدمت کنی اما به میلیون ها نفر دیگر از همان قوم خیانت می کنی.
وقتی وکلا در برابر گزارشات دروغین مسوولین سکوت می کنند، دعوت این افراد به مجلس بی معناست. داکتر بشردوست در اینباره می گوید: مجلس می خواهد آجندا داشته باشد بخاطر همین هم این افراد را به مجلس دعوت می کند. کاری که این وزرا و معین ها در مجلس انجام می دهند دقیقا یک کنفرانس مطبوعاتی است و هیچ تفاوتی میان کنفرانس مطبوعاتی و جلسه استجوابیه نیست.خوشبختانه در کنفرانس مطبوعاتی بعضی از ژورنالیست ها جرات دارند و می گویند که جناب وزیر این صحبت شما درست نیست اما وکلا جرات این را هم ندارند.
داکتر بشردوست در خصوص ماهیت بودن پارلمانی که نه براعمال حکومت ناظر است و نه برای مردم مفید است اظهار کرد: به جرات می گویم که در افغانستان همه جا دکان معامله باز شده است که مردم، دین، ایمان، زبان و فرهنگ خود را می فروشند و نه پارلمان، حکومت، مشاوران و نه عین و غین هیچ وقت کاری را برای نفع مردم غریب و فقیر انجام نمی دهند.
وی افزود: چندی پیش ارگ اعلامیه ای منتشر کرد که در ادارات دولتی تمام استخدامات براساس قانون باشد اما می بینیم که خود سران حکومت دوستم و محقق براساس معیارهای قومی آمده اند و نه تنها در ادارات دولتی که در ارگ هم مساله لیاقت مطرح نیست و همین است که می بینیم وزیر اقتصاد امور نظامی خوانده، وزیر عدلیه داکتر طب است، وزیر شهرسازی اقتصاد خوانده و وزیر مالیه پلی تخنیک.
این نماینده مجلس ادامه داد: متاسفانه چهار قوم حکومت را به گروگان گرفته اند و کاش این افراد لا اقل برای قوم خودشان کار می کردند، این تکه داران و مقام ها وزارات را گرفته اند و وزرا هم فقط برای همین افراد کار می کنند.
رییس پارلمان اوضاع امنیتی سال آینده را نگران کننده اعلام کرده است، داکتر بشردوست درباره اینکه آیا سکتورهای امنیتی می توانند تهدید ها را مهار کنند می گوید: طبق قانون اساسی وزیر دفاع باید تجربه کاری، تخصص و شهرت نیک داشته باشد درحالیکه شهرت نیک ندارد و به شهرت بد شناخته می شود و یا وزیر داخله که باید متخصص باشد حتی از آکادمی پولیس هم یک تخصص نگرفته است و یک روز هم تجربه کاری ندارد و راپورت ها نشان می دهد که برخی بی سواد مطلق اند اما جنرال هستند. اینها نشان می دهد که بدبختی ما از مدیریت گذشته است و کسانی که زمام امور را بدست گرفته اند ذره ای دلسوزی، وطن دوستی و خدمت در ارزش هایشان نیست و همین است که پارلمان نتوانست یک ذره از فساد و تجاوز بکاهد.
این نماینده مجلس درباره مسوولیت مردم در بهبود اوضاع می گوید: مردم باید سرنوشت شان را بدست بگیرند ، سرشان را بالا بگیرند و قدرت را به یک نسل وطندوست بدهند.مردم باید مقاومت منفی بکنند وقتی یکی از سران حکومت را در شفاخانه ها دیدند که به دیدارشان آمده به جای اینکه با هزار زحمت از جایشان بلند شوند تا دستشان را ببوسند باید از جایشان بلند شوند و سیلی به رویشان بزنند چرا که ما از آی اس آی توقع امنیت نداریم بلکه اینها به ما وعده امنیت داده بودند.
کد (26)
>>> اين درست است كه بر اكثريت نماينده گان مجلس اتهامِ معامله گري و بي كفايتي وارد است، اما خيلي شرم آور است كه نقد را ابزاري بر تبعيض عليه زنان اعمال كنيم.
معامله و خيانت را هم مردِ مجلس انجام داده هم زنِ پارلمان، پس مناسب نيست به جاي نقدِ كار اداري و سياسي آنها، به فحاشي و هتاكي عليه تمام زنان پارلمان متوسل شويم.
شايد زني در مجلس، تن فروشي كرده باشد، اما اين رويكرد انساني نيست بر تمام نمايندهاي زن در پارلمان اتهام وارد كنيم. ما حق نداريم با كلي گويي و شائعات بر بانوان مبارز، پاك تينت و مادران زحمت كشِ مجلس اتهام تن فروشي وارد كنيم.
اين مسله جنبه قضائي و حقوقي دارد و هر نوع اتهام به عموم زنانِ پارلمان قبل از دادگاه، كار غير انساني و غير اخلاقي است.
آقاي بشردوست يا هر نماينده اي كه بر تمام زنان پارلمان اتهام بسته اند، بايد بر بنياد سند در دادگاه حاضر شوند وثابت بسازند، در غير آن خود آقاي بشردوست مي تواند بنابر شكايت زنان پارلمان مورد بازجويي و پيگرد قضائي قرار گيرد.
هارون معترف
>>> وزیر دفاع باوجودیکه همه مجلس را عیاش وچشم چران خواند بازهم رای اورد و به وظیفه خود باقی ماند تابیشتر چور وچپاول کند و ادم بکشد.
>>> فقط مانده بود بشردوست را بد نام سازند
ابراهیمی
>>> سخنی در باره واژه هايی چون پوهنتون و پوهنحی و دانشگاه و دانشکده و...
ديشب يکی از دوستان عزيز پشتون از طريق رخنما (فيس بوک) جويای ديدگاهم در باره واژه های جنجال برانگيز دانشگاه و پوهنتون شد. اينک متن گفتگو با آن عزيز را خدمت همه دوستان پيشکش می دارم:
- با ديدگاه من در زمينه هم شما و هم همه کسانی که مرا از نزديک می شناسند، آشنايی دارند و آن اين است که با توجه به اين که زبان شيرین پشتو يکی از زبان های اصيل ايرانی و از يکی از گويش های ديرين ما است، بايدآن را ارج بگزاريم و دوست بداريم و در پالايش و گسترش و شگوفايی آن و با سوادساختن کودکان پشتوزبان بکوشيم. در عين حال بايد سرسختانه از کاربرد تحميلی واژه های پشتو در زبان پارسی دری خودداری ورزيم.
دردمندانه از نیمه دوم سده بیستم بدین سو در حالی که دولت های حاکم افغانستان بخش بزرگی از بودجه دولتی را برای توسعه و گسترش زبان پشتو به مصرف رسانده اند، با همه نیرو از رشد و گسترش و شگوفایی زبان پارسی دری جلوگیری نموده و بر سر راه آن سنگ اندازی کرده اند. یعنی در یک سخن، سیاست دولت های اولتراناسیونالیست پشتون افغانستان توسعه پشتو و جلوگیری از رشد پارسی دری بوده است.
بسیاری از دوستان به ویژه جوانان چیزی در باره پیشینه کاربرد واژه هایی چون پوهنتون و پوهنحی و... در افغانستان نمی دانند و آگاهی ندارند که جنجال بر سر کاربرد این واژه ها از کجا برخاسته است؟
چند سال پیش، در یکی از سفر هایم به لندن همراه با شادروان استاد بیرنگ کهدامنی مهمان شادروان استاد داکتر جاوید - رییس پیشین دانشگاه کابل بودیم. استاد جاوید یکی از خاطره های ادبی خود را از گذشته های دور برای ما باز گفتند. هنگامی که سحن می گفتند، متوجه شدم که ایشان دو، سه بار پوهنتون کابل گفتند و دو، سه بار هم دانشگاه تهران.
من پرسیدم، چرا برای یونورستی کابل از واژه پشتوی پوهنتون و برای یونورستی تهران دانشگاه تهران را به کار بردید؟
پاسخ استاد بسیار جالب بود:
«در گذشته های دور، در ایران پس از تاسیس فرهنگستان (اکادمی علوم یا پژوهشگاه)، بر آن شدند تا همتاواژه ها یا معادل هایی برای شماری از واژه های فرنگی بسازند که روند بسیار نیک، خجسته و مبارکی بود. چون اگر این کار نمی شد، سیلی از واژه های بیگانه وارد زبان پارسی می شد. همین بود که در برابر واژه های:
ونورستی- دانشگاه
فاکولته- دانشکده
مونوسی پلیتی-شهرداری
...و ساختند.
هنگامی که به کابل برگشتم، روزی مرا اعلیحضرت (ظاهرشاه) به حضور فراخواند و گفت: «استاد، شما می دانید که در این اواخر، در ایران کار بسیار خوبی انجام داده اند و برای بسیاری از لغات خارجی معادل های فارسی ساخته اند. شما زبانشناس هستید، اگر لطف بفرمایید و معادل هایی هم برای این اصطلاحات به زبان پشتو وضع نمایید.»
من هم در واقع، همان اصطلاحات ساخته شده در فرهنگستان را به پشتو ترجمه کردم و در برابر دانشگاه- پوهنتون، در برابر دانشکده - پوهنحی و در برابر شهرداری - شاروالی را ساختم که در زمان ما بلدیه گفته می شد. و همین ترتیب چندین واژه دیگر را به زبان پشتو ساختم و برای حضور فرستادم.
اعتراف می کنم که اگر ایرانی ها این واژه ها را نمی ساختند، بنیه (پتنسیال) علمی ما برای این کار روشن است، بسنده نبود و ممکن نبود من واژه هایی چون پوهنتون و پوهنحی و... را می ساختم.
برداشت من این بود که واژه ها تنها به زبان پشتو به کار خواهند رفت. البته، من طرفدار کاربرد این واژه ها به زبان دری نبودم. مگر، پسان ها، گروه دیگری که در مساله توسعه زبان پشتو بسیار افراطی عمل می کردند، بدون هماهنگی با من، این واژه ها را رسمی ساختند و اعتراض من جایی را نگرفت.
حال، چون برای یونورستی کابل واژه پوهنتون رایج شده است، من ناخودآگاه حسب عادت آن را به کار می برم. مگر برای دانشگاه تهران و همه دیگر دانشگاه های جهان به زبان پارسی دری باید از واژه دانشگاه کار گرفت. مسخره است بگوییم پوهنتون تهران!!! یا پوهنتون مسکو و...
آن چه مربوط به زبان های کشور و تنوع قومی می گردد، به نظر من افغانستان را می توان به گلزار یا گلستانی تشبیه کرد که در آن گل های خشبو و رنگارنگی کاریده شده است. هر گل رنگ و بوی خود را دارد و همه در یک کلیت بسیار زیبا و قشنگ و خوشنما است.
بزرگان می گفتند که به یک گل، گلزار نمی شود و ما باید در پرورش و... این گلزار بکوشیم و نگذاریم هیچ گلی از این گل های زیبا بخشکد. حال هر باغبانی که باشد، باید در آبیاری و پرورش همه این گل ها بکوشد.»
عزیز آریانفر
>>> واژه های نو وارد شده است
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است